ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5322

เย่เฉินจะปล่อยให้เขาหลอกต้มได้ยังไง เดินไปขวางตรงหน้าเขาโดยตรง แล้วพูดเสียดสี: “ไอ้แก่มึงอย่ารีบหนีสิ เมื่อวานมึงวางแผนลอบทำร้ายหมอเทพ ซึ่งมันกระทบถึงชื่อเสียงของหมอเทพที่อยู่ในจินหลิงแล้ว ตอนนี้มึงไม่อธิบายอะไรก็อยากหนีไปแล้ว มันจะมีเรื่องราวที่ชิลล์สบายแบบนี้ได้ยังไง?”

หงฉางชิงลนลานขึ้นมาทันที ก่อนจะซักถามเขาด้วยน้ำเสียงที่ตำหนิติเตียน: “แล้วมึงคิดจะเอายังไงกันแน่!”

หงฉางชิงในตอนนี้รู้สึกเสียใจทีหลังมาก ๆ ที่จ้องจะครอบครองจี้ซื่อถังของซือเทียนฉี!

ตอนแรกเริ่มเขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเรื่องนี้จะทำให้ตัวเองตกอยู่ในสภาวะที่เสียเปรียบขนาดนี้

จึงส่งผลให้ตัวเองในตอนนี้อยากยกธงขาวยอมแพ้ แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับไม่ยอม

ตอนนี้เย่เฉินกำลังมองหน้าหงฉางชิงพลางยิ้มพลางพูด: “กูได้ยินหมอเทพบอกว่าเมื่อวานมึงพนันกับหมอเทพ ซึ่งของเดิมพันคือเตายาหนึ่งเตา กระเป๋าผ้านั่นของมึงดูนูน ๆ สิ่งที่อยู่ด้านในคงไม่ใช่มันหรอกมั้ง?”

หงฉางชิงตกใจจนก้าวถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าว ใช้มือกุมกระเป๋าผ้าตัวเองพลางพูดโพล่งออกมา: “มึงต้องการเตายาของกูเหรอ?!”

เย่เฉินยิ้มพลางตอบกลับ: “เห้อมึงพูดแบบนี้มันไม่ถูกต้องเลยนะ ทำไมถึงบอกว่ากูต้องการล่ะ? ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานมึงเป็นคนเอามันออกมาเดิมพันเอง แต่เมื่อวานมึงดันโกงการพนันอีก หากพูดตามหลักการแล้วการโกงก็เท่ากับการพ่ายแพ้ ในเมื่อแพ้แล้วมึงก็ต้องยอมรับ ในเมื่อยอมรับแล้วมึงก็ต้องเอาของเดิมพันออกมา กูพูดแบบนี้ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

หงฉางชิงโกรธมากจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ กัดฟันพลางด่ากราด: “มึงอย่ามาคุยฟุ้งที่นี่! กูเคยแพ้ตั้งแต่ตอนไหน?! เห็น ๆ อยู่ว่าเมื่อวานกูเป็นผู้ชนะ แต่วันนี้กูใจกว้างไม่อยากซักถามเรื่องนี้ต่อ แต่คิดไม่ถึงเลยว่ามึงคิดที่จะเอาของของกู นี่มึงคงเบื่อโลกนี้แล้วสินะ!”

พอพูดจบ เส้นเลือดดำของหงฉางชิงก็นูนขึ้น แล้วตวาดอย่างโกรธเกรี้ยว: “ไอ้หนู! กูทนมึงมานานมากแล้วนะ ถ้าประเมินสถานการณ์เป็นก็หลีกทางไปซะ มึงกับกูต่างคนต่างอยู่ไม่ล้ำเขตกัน แต่ถ้าเกิดมึงยังพูดฉอด ๆ อีก ก็อย่าหาว่ากูไม่ปราณีแล้วกัน!”

เย่เฉินหัวเราะเสียงหึครั้งหนึ่ง ก่อนจะพูดกับพวกคนงานชั่วคราวที่เฉินเสี่ยวจาวหามา: “ที่นี่ไม่มีเรื่องของพวกเธอแล้ว พวกเธอกลับไปได้ละ”