ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5327
แต่เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัดกลุ้มใจ: “ในเมื่อจำนวนคนที่มากมายขนาดนี้ในเต๋าไท่เจินยังไม่รู้วิธีใช้เตายานี่อย่างแท้จริง แล้วทำไมพวกเขาถึงมองว่าเตายาเตานี้เป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักล่ะ?”
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่เฉินจึงแกล้งทำเป็นถามหงฉางชิงว่า: “แล้วเตายานี่ของพวกนายมันแตกต่างอะไรจากหม้อดินที่ประชาชนทั่วไปใช้ต้มยาเหรอ? ถ้าเกิดนายบอกว่ามันสวย แต่ว่ามันที่อยู่ในหมวดเครื่องสำริดก็ไม่ถือว่างดงามที่สุด แต่ถ้าเกิดนายบอกว่ามันมีมูลค่าทางโบราณวัตถุอื่น ๆ ละก็ มันกลับดูไม่มีราคาเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้จะคงอยู่มาหลายยุคสมัย มันก็ขายได้ในราคาไม่สูงมากเท่าไหร่นัก ทำไมพวกนายถึงยังมองว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักอีกล่ะ? หรือว่าภายในมีความลับที่คนนอกไม่รู้ซ่อนอยู่?”
“เรื่องนี้……”เดิมทีหงฉางชิงไม่อยากตอบเรื่องนี้ เพราะไม่ว่ายังไงนี่ก็เป็นความลับที่ไม่เปิดเผยสู่คนนอกสำนัก
แต่เมื่อเขาคิดในอีกมุมหนึ่ง: “แม่งช่างมันเถอะวะ เตาแม่งก็ไม่มีแล้ว ยังจะมีความลับที่ไม่เปิดเผยสู่คนนอกสำนักอะไรอีก……จะดีกว่าถ้าเกิดกูสารภาพความจริงกับไอ้สารเลวแซ่เย่นี่ ไม่แน่อาจจะสามารถแลกกับสิทธิพิเศษดี ๆ จากมันได้บ้าง……”
เมื่อคิดเช่นนี้ได้ เขาจึงรีบตอบกลับ: “อาจารย์เย่ครับ ความมหัศจรรย์ของเตายาเตานี้ ไม่ได้อยู่ที่การต้มยาอย่างเดียวเท่านั้น! แต่มันอยู่ที่เมื่อท่านนำตำรับยาเดียวกัน วัตถุดิบยาเดียวกันหรือปริมาณยาเดียวกันใส่ลงไปต้มตุ๋นในเตายาและภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ พร้อมกัน ประสิทธ์ผลของยาที่ต้มออกมาโดยเตายาจะดีกว่ายาที่ต้มโดยภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ หนึ่งเท่า”
เมื่อได้ยินคำตอบของหงฉางชิง เย่เฉินจึงอดไม่ได้ที่จะถามอย่างรู้สึกสงสัย: “ใช้ไฟเบาต้มยา ประสิทธ์ผลของยาที่กลั่นออกมาโดยเตายาจะดีกว่าภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ?”
“ใช่ครับ!”หงฉางชิงพยักหน้ารัว ๆ แล้วอธิบาย: “แถมความดีเลิศกว่านี้มันยังมหัศจรรย์มาก ๆ ด้วย ไม่ว่าท่านจะใช้มันต้มซุปยาหรือจะใช้มันต้มกลั่นเป็นเม็ดยา มันล้วนแต่จะทำให้ประสิทธิผลของยาสำเร็จรูปในขั้นตอนสุดท้ายดีกว่ายาทั่วไป!”
เมื่อเฉินเสี่ยวจาวที่อยู่ข้าง ๆ ฟังเขาแนะนำเรื่องทั้งหมดนี้อย่างเอาจริงเอาจัง ใบหน้าจึงแดงก่ำขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนจะสบถเสียงต่ำอย่างอดไม่ได้: “ถุ้ย! วิถีสงฆ์มารเสเพล! อายุมากแล้วแต่ยังไม่รู้จักเคารพตัวเองอีก!”
หงฉางชิงรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาในทันที ก่อนที่เขาจะรีบอธิบาย: “ทุกท่าน……ผมไม่ได้มีเจตนาอื่นนะครับ ก็แค่ยกตัวอย่างเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง……”
เย่เฉินรู้อยู่ว่าถึงแม้ศักยภาพของคนอย่างหงฉางชิงจะแข็งแกร่งมาก แถมยังเป็นศิษย์ในสำนักเต๋าอีก แต่แท้จริงแล้วเขาก็เป็นคนที่ปฏิบัติตามประเพณีทั่วไปอยู่ แค่คิดที่จะใช้สิ่งที่ตัวเองร่ำเรียนมาประจบเอาใจคนตำแหน่งสูงและมีอำนาจ ก็เหมือนพระอาจารย์มีชื่อเสียงที่ชอบแสดงธรรมเทศนาให้พวกดารามหาเศรษฐี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...