ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5327

แต่เย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัดกลุ้มใจ: “ในเมื่อจำนวนคนที่มากมายขนาดนี้ในเต๋าไท่เจินยังไม่รู้วิธีใช้เตายานี่อย่างแท้จริง แล้วทำไมพวกเขาถึงมองว่าเตายาเตานี้เป็น​​สมบัติล้ำค่าของสำนักล่ะ?”

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่เฉินจึงแกล้งทำเป็นถามหงฉางชิงว่า: “แล้วเตายานี่ของพวกนายมันแตกต่างอะไรจากหม้อดินที่ประชาชนทั่วไปใช้ต้มยาเหรอ? ถ้าเกิดนายบอกว่ามันสวย แต่ว่ามันที่อยู่ในหมวดเครื่องสำริดก็ไม่ถือว่างดงามที่สุด แต่ถ้าเกิดนายบอกว่ามันมีมูลค่าทางโบราณวัตถุอื่น ๆ ละก็ มันกลับดูไม่มีราคาเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้จะคงอยู่มาหลายยุคสมัย มันก็ขายได้ในราคาไม่สูงมากเท่าไหร่นัก ทำไมพวกนายถึงยังมองว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าของสำนักอีกล่ะ? หรือว่าภายในมีความลับที่คนนอกไม่รู้ซ่อนอยู่?”

“เรื่องนี้……”เดิมทีหงฉางชิงไม่อยากตอบเรื่องนี้ เพราะไม่ว่ายังไงนี่ก็เป็นความลับที่ไม่เปิดเผยสู่คนนอกสำนัก  

แต่เมื่อเขาคิดในอีกมุมหนึ่ง: “แม่งช่างมันเถอะวะ เตาแม่งก็ไม่มีแล้ว ยังจะมีความลับที่ไม่เปิดเผยสู่คนนอกสำนักอะไรอีก……จะดีกว่าถ้าเกิดกูสารภาพความจริงกับไอ้สารเลวแซ่เย่นี่ ไม่แน่อาจจะสามารถแลกกับสิทธิพิเศษดี ๆ จากมันได้บ้าง……”

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ เขาจึงรีบตอบกลับ: “อาจารย์เย่ครับ ความมหัศจรรย์ของเตายาเตานี้ ไม่ได้อยู่ที่การต้มยาอย่างเดียวเท่านั้น! แต่มันอยู่ที่เมื่อท่านนำตำรับยาเดียวกัน วัตถุดิบยาเดียวกันหรือปริมาณยาเดียวกันใส่ลงไปต้มตุ๋นในเตายาและภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ พร้อมกัน ประสิทธ์ผลของยาที่ต้มออกมาโดยเตายาจะดีกว่ายาที่ต้มโดยภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ หนึ่งเท่า”

เมื่อได้ยินคำตอบของหงฉางชิง เย่เฉินจึงอดไม่ได้ที่จะถามอย่างรู้สึกสงสัย: “ใช้ไฟเบาต้มยา ประสิทธ์ผลของยาที่กลั่นออกมาโดยเตายาจะดีกว่าภัณฑ์โลหิตอื่น ๆ?”

“ใช่ครับ!”หงฉางชิงพยักหน้ารัว ๆ แล้วอธิบาย: “แถมความดีเลิศกว่านี้มันยังมหัศจรรย์มาก ๆ ด้วย ไม่ว่าท่านจะใช้มันต้มซุปยาหรือจะใช้มันต้มกลั่นเป็นเม็ดยา มันล้วนแต่จะทำให้ประสิทธิผลของยาสำเร็จรูปในขั้นตอนสุดท้ายดีกว่ายาทั่วไป!”