ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5350

รู้ว่าวันนี้คือวันมงคล เขาจึงรีบเช็ดน้ำทิ้ง ก่อนจะยิ้มพลางพูด: “ขอโทษทีนะ ให้ทุกคนได้เห็นอะไรตลก ๆ เลย ควรคารวะชาให้ตาแก่อย่างฉันแล้วใช่ไหม?”

เมื่อเห็นว่าท่านเหอกลับมาเป็นเหมือนเดิม คนในตระกูลเหอจึงรู้สึกโล่งอก ซูโสว่เต้าก็อยากให้นายท่านเดินออกมาจากความทุกข์นี้ได้เร็ว ๆ เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงรีบถามผู้คนที่อยู่ข้างกายว่า: “ชาล่ะ? ทำไมยังไม่ยกมา? ฉันต้องคารวะชาให้พ่อตาฉันนะ!”

“มาแล้วครับ ๆ!”ชายหนุ่มคนหนึ่งยกชามาตรงหน้าสองแก้วอย่างลนลาน

ซูโสว่เต้าจูงมือเหออิงซิ่ว ทั้งสองต่างคุกเข่าลงตรงหน้านายท่านโดยที่คนหนึ่งอยู่ด้านซ้ายคนหนึ่งอยู่ด้านขวา 

จากนั้นซูโสว่เต้าก็ยกหนึ่งในแก้วชาขึ้นมา แล้วใช้มือทั้งสองข้างประคองแก้วชายื่นไปตรงหน้าท่านเหอ ก่อนจะพูดอย่างเสียงดัง: “พ่อ! เชิญดื่มชาครับ!”

ท่านเหออมยิ้มพลางผงกหัว รับชาที่ซูโสว่เต้ายื่นมามา มือข้างหนึ่งจับแก้วชา มือข้างหนึ่งเปิดฝาแก้วชาออก ก่อนจะดื่มน้ำชาที่อยู่ในแก้วจนหมดเกลี้ยง

จากนั้นท่านเหอก็วางแก้วชาไว้ข้าง ๆ แล้วรับแก้วชาที่ลูกสาวยื่นมาอีกครั้ง หลังจากดื่มจนหมดเกลี้ยงแล้ว เขาก็มองหน้าซูโสว่เต้าแล้วพูดอย่างจริงจัง: “โสว่เต้า เอ็งแต่งงานกับอิงซิ่ว ฉันก็จะร้องขอเอ็งแค่อย่างเดียวเท่านั้น”

ซูโสว่เต้าพูดด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความนบนอบ: “พ่อพูดมาได้เลยครับ!”

ท่านเหอกุมมือของเหออิงซิ่วเอาไว้พลางมองหน้าซูโสว่เต้าพลางพูดด้วยสีหน้าที่เข้มงวด: “เอ็งรักอิงซิ่ว พวกเอ็งสองคนจะไปใช้ชีวิตที่ไหน ใช้ชีวิตได้เป็นยังไงฉันไม่สน พวกเอ็งจะไม่มาเยี่ยมฉันเลยก็ได้ ทั้งหมดนี้ฉันล้วนไม่โมโหเลยและจะไม่หาเรื่องด้วย ฉันขอแค่เอ็งต้องปฏิบัติต่ออิงซิ่วดี ๆ ให้ได้ ถ้าเกิดเอ็งไม่รักเธอแล้ว ก็ไม่ต้องรังเกียจเธอและยิ่งอย่าข่มเหงรังแกเธอ ขอแค่ฉันยังมีชีวิตอยู่ เอ็งก็ให้เธอกลับมาใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลเหออย่างมั่นคง ฉันเหอหงเซิ่งจะไม่ถือโทษโกรธเคืองเอ็ง; ถ้าเกิดฉันไม่อยู่แล้ว เอ็งก็ให้รั่วหลีกลับมาอยู่เคียงข้างเธอ ให้เธอใช้ชีวิตวัยเกษียณอยู่ในตระกูลเหอ คนในตระกูลเหอก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองเอ็งเช่นกัน แค่นี้เอ็งทำได้ไหม?”

ขณะที่นายท่านพูดคำพูดเหล่านี้ เหออิงซิ่วและซูรั่วหลีต่างร้องไห้จนเบ้าตาแดงเถือกไปแล้ว