ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5360

แม้ว่าคลื่นใต้น้ำของตะวันออกกลางอาจปะทุได้ตลอดเวลา แต่จินหลิงในเวลานี้ ทุกอย่างยังอยู่ในความปกติ

หลังจากงานแต่งของซูโสว่เต้ากับเหออิงซิ่วได้จบลง แขกที่มาร่วมงานของตระกูลซูต่างก็ทยอยจากไป

คุณท่านใหญ่ซูนั่งเครื่องบินกับมาดากัสการ์อย่างตัดใจไม่ลง ส่วนซูจือเฟยก็เตรียมกลับภาคตะวันตกเฉียงใต้อีกครั้ง เดินสู่เส้นทางแสวงบุญของตัวเองต่อไป

ส่วนซูโสว่เต้านั้น เนื่องจากตัดสินใจตั้งรากฐานที่จินหลิงแล้ว ดังนั้นเมื่อเสร็จพิธีแต่งงาน เขาจึงพักที่คฤหาสน์ตระกูลเหอต่อเป็นการชั่วคราว ขณะเดียวกันนั้นเนื่องจากกลับมาเป็นอิสระอีกครั้ง เขาเลยเริ่มใช้ชีวิตกับเหออิงซิ่ว และมองหาบ้านที่เหมาะสมในเมืองจินหลิง

ในโฮมสเตย์จื่อจินซึ่งลีกตัวจากโลกภายนอก หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้ออกไปจากเรือนพักของตัวเองเลยสักครั้ง วัน ๆ นอกจากทานข้าว ดื่มชาและอ่านหนังสือ เวลาที่เหลือเกือบทั้งหมดใช้ไปกับการวาดภาพ

เธอได้ให้พี่เสียนซื้อโต๊ะไม้ที่ใช้สำหรับวาดภาพโดยเฉพาะ ซึ่งวางอยู่ในห้องรับแขกที่ชั้นหนึ่ง และในตอนนี้ บนโต๊ะไม้นั่น ภาพวาดหมึกขนาดหนึ่งจั้งแปดเซียะ (1จั้ง = 2นิ้ว / 1เซียะ = 10นิ้ว) ได้เริ่มเป็นรูปเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

ในภาพวาด เป็นทิวเขาทับซ้อนกันทอดตัวยาวเหยียด ตรงกลางของภูเขาที่ทอดตัวยาวเหยียด มีทะเลสาบเขาสูงตั้งอยู่บนครึ่งไหลภูเขา ทะเลสาบแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยทิวเขามากมาย ดูสงบเงียบเป็นมงคล

หลินหว่านเอ๋อร์ถือพู่กันวาดภาพไว้ในมือ ตั้งใจวาดภาพอย่างบรรจงลงไปบนกระดาษ ส่วนพู่กันวาดภาพของเธอ ตอนนี้ได้อยู่บนเนินเขาข้างทะเลสาบ วาดเค้าโครงต้อนไม้ใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ต้นหนึ่งขึ้นมา

ในตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เหล่าจางกล่าวอยู่ด้านนอกอย่างนอบน้อม: “คุณหนู ผมมีเรื่องจะรายงานครับ!”

หลินหว่านเอ๋อร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย วางพู่กันลง ก้าวเดินช้า ๆ ออกมาจากประตู

รอเอเปิดประตูออก ก็เห็นเหล่าจางยืนอยู่นอกประตูด้วยท่าทางร้อนใจ ดังนั้นจึงถามขึ้นด้วยความสงสัย: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงได้ดูร้อนใจแบบนี้”

เหล่าจางกล่าวอย่างระมัดระวัง: “คุณหนู ให้ผมเข้าไปพูดด้านในดีกว่าครับ!”