ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5361
เหล่าจางทอดถอนใจ กล่าวอย่างนอบน้อม: “คุณหนู อย่าหาว่าผมพูดมากเลยนะครับถ้าคุณหนูซ่อนตัวจากโลกภายนอกอยู่ในโฮมสเตย์จื่อจินแห่งนี้ ต้องเป็นทางเลือกที่ดีอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณหนูเรียนมหาลัย แบบนั้นจะต้องพบปะกับผู้คนมากมาย ถึงแม้จะเป็นพวกนักศึกษาก็เถอะ แต่ตราบใดที่มีการปรากฏตัวมากขึ้น ก็ย่อมมีอันตรายนะครับ!”
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า: “เรื่องนี้ฉันเข้าใจ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้ว ด้วยทรัพยากรและกำลังที่ฉันรวบรวมได้ คิดจะต่อต้านองค์กรพั่วชิงมันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น อีกอย่างฉันก็ไม่อยากหลบ ๆ ซ่อน ๆ ไปตลอดชีวิต โอกาสเดียวที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในตอนนี้ได้ ก็คือร่วมมือกับเย่เฉิน ถ้าฉันไม่ไปเรียนในมหาลัยแห่งนั้น เกรงว่าโอกาสที่จะร่วมมือกับเย่เฉินสำเร็จคงเป็นเรื่องยาก ดังนั้นถึงการตัดสินใจแบบนี้มันจะอันตราย แต่ฉันก็ยินดีที่จะลองดู!”
เหล่าจางกล่าวด้วยความกังวล: “เป็นผมที่ใบไม้บังตา ไม่รู้ว่าคุณหนูคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบเอาไว้แล้ว ผมยังคิดมีหน้าเสนอความคิดเห็นกับคุณหนูอีก คมควรตายจริง ๆ ......”
หลินหว่านเอ๋อร์โบกมือ: “เหล่าจาง ทุกอย่างล้วนมีความเสี่ยงทั้งนั้น ที่ฉันต้องทำ คือเลือกเสี่ยงอันตรายที่มากขึ้น เพื่ออนาคตที่ดียิ่งกว่า หากต้องตายเพราะมัน ฉันก็เต็มใจ ขอแค่เย่เฉินสามารถปกป้องแหวนวงนั้นของพ่อฉันเอาไว้ได้ ไม่ให้มันตกอยู่ในมือขององค์กรพั่วชิง ฉันก็พอใจมากแล้ว”
เหล่าจางพยักหน้าเล็กน้อย แล้วพูดแสดงความยินดี: “คุณหนู ผมเข้าใจแล้วครับ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็จะไม่รบกวนคุณหนูแล้ว!”
......
ในเวลาเดียวกันนั่นเอง
เย่เฉินได้รับสายโทรเข้าจากเฉินเสี่ยวจาว ทันทีที่รับสาย เฉินเสี่ยวจาวก็กระซิบเสียงเบา: “อาจารย์เย่ อาจารย์หงคนนั้นได้มารายงานตัวกับคุณตาของฉันแล้วค่ะ!”
“งั้นเหรอ?” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ดูท่าตาเฒ่านั่นคงจะทะลวงขั้นแล้วสินะ เขามาท่าทียังไง?”
“ท่าทีของเขาก็ดีนะคะ......” เฉินเสี่ยวจาวกล่าวอย่างประหม่าเล็กน้อย: “แต่เขารั้นจะมาทำงานให้กับคุณตาที่จี้ซื่อถังให้ได้ แต่พวกเราก็ไม่มีอะไรที่ต้องให้พวกเขาช่วยทำ ตอนนี้ก็เอาแต่นั่งอยู่ในร้านเท่านั้น......”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ไม่เป็นไร ให้เขานั่งอยู่ที่นั่นแหละก่อน ค่ำ ๆ เดี๋ยวฉันจะไปที่นั่น”
“เชอะ” พนักงานกล่าวอย่างเย้ยหยัน: “คนฝันไปเถอะ! ผมไม่ให้คุณหรอก! เก่งจริงคุณก็ตีผมสิ ดูซิว่าถึงตอนนั้นอาจารย์เย่จะจัดการคุณหรือไม่!”
“นี่นาย!” หงฉางชิงกล่าวด้วยใบหน้าซีดเซียว แต่เผชิญหน้ากับเจ้าหนุ่มคนนี้ เขาก็ไม่กล้าจะลงมือจริง ๆ หรอก จึงได้แต่กล่าวอย่างคับแค้นใจ: “ไอ้หนุ่ม เอาแบบนี้ดีไหม พวกเราให้ความสะดวกแก่กันและกัน ฉันรับนายเป็นศิษย์ลงชื่อ ต้องให้นายสุขกายสบายใจไร้ที่สิ้นสุดอย่างแน่นอน!”
พนักงานเบ้ปาก: “ใครจะเป็นศิษย์ลงชื่อของท่านกัน! จะให้เรียนวิชาโกงหน้าด้าน ๆ กับคุณอย่างนั้นเหรอ?”
บนใบหน้าของหงฉางชิงเต็มไปด้วยความโมโห ชี้หน้าพนักงานคนนั้น โกรธจนพูดไม่ออก
ในตอนนี้เองเย่เฉินได้เดินเข้ามา พร้อมกล่าวหยอกล้อ: “โย่ว สีหน้าของอาจารย์หง ดูไม่ค่อยดีเลยนะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...