ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5362

เมื่อได้ยินเสียงเย่เฉิน หงฉางชิงตกใจจนร่างกายสั่นสะท้าน

หลังจากเย่เฉินได้ก้าวเท้าเดินเข้ามา เขาก็เข้าไปต้อนรับทันที และคุกเข่าทั้งสองข้างลงไปกับพื้นในตอนที่อยู่ห่างจากเย่เฉินประมาณสองสามเมตร และกล่าวขึ้นมาอย่างซาบซึ้งในบุญคุณ: “ผมกระผมหงฉางชิง ขอขอบพระคุณอาจารย์เย่ที่อุ้มชู!”

หลังจากได้รับโอสถที่เย่เฉินมอบให้ หงฉางชิงก็ได้เก็บตัวถือศีลไปช่วงเวลาสั้น ๆ และก้าวเข้าสู่แดนสว่างชั้นสูงสุดที่เขาเฝ้าหวังมานาน

ดังนั้น เมื่อได้พบเย่เฉินอีกครั้ง เขาก็รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเหมือนได้พบกับผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตอย่างไรอย่างนั้น

หงฉางชิงคุกเข่าลงไปเช่นนี้ ก็ได้ดึงดูดสายตาผู้คนที่มาหาหมอจำนวนมาก พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมชายชราท่านนี้ถึงได้คุกเข่าให้กับชายหนุ่มคนหนึ่ง ดังนั้นจึงต่างได้มองมา

เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างจนใจ เดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ยื่นมือออกไปพยุงเขาขึ้นมา แล้วกำชับเสียงเบา: “ต่อไปถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น อย่าเรียกผมว่าอาจารย์เย่ และไม่ต้องทำความเคารพขนาดนี้หรอก”

หงฉางชิงนึกว่าเย่เฉินกำลังเกรงใจเขา จึงรีบกล่าวขึ้นมา: “อาจารย์เย่ คุณมีพระคุณทำให้ผมกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ผมกราบคุณ ก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

เย่เฉินปั้นหน้ากล่าว: “งั้นคุณรอกราบตอนที่ไม่มีคนก็ไม่สายเกินไปหรอก ถึงตอนนั้นคุณอยากกราบยังไงก็กราบ ผมจะไม่ห้ามคุณแน่!”

หงฉางชิงจนใจ ได้แต่พยักหน้า: “ได้ครับอาจารย์เย่ ผมทราบแล้วครับ......”

เย่เฉินตอบรับด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก จากนั้นก็กล่าวขึ้นมา: “เอาเถอะ ผมว่าคุณอย่ามาขัดแข้งขัดขาอยู่ที่นี่อีกเลย ตอนนี้ไปที่ที่หนึ่งกับผมหน่อย ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

หงฉางชิงพยักหน้ากล่าวโดยเร็ว: “ไม่มีปัญหาครับอาจารย์เย่ ผมฟังคำสั่งทุกอย่างจากคุณ!”

เย่เฉินอืมตอบหนึ่งครั้ง จากนั้นก็หันไปกล่าวกับซือเทียนฉีและเฉินเสี่ยวจาว: “หมอเทพซือ เสี่ยวจาว ผมมีเรื่องพาอาจารย์หงออกไปหน่อย วันหน้าเดี๋ยวผมจะมาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง”