ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5369
ความเป็นห่วงและคำถามของคนขับรถแท็กซี่ ยิ่งทำให้หงฉางชงรู้สึกน้อยใจ
ในแวดวงชาวจีนในอเมริกาเหนือ เขามีชื่อเสียงโด่งดัง ไม่รู้ว่ามีคนมากมายแค่ไหนที่พอได้พบตัวเอง ล้วนต้องกราบไหว้เคารพ ในนี้รวมทั้งผู้รากมากดีเจ้าหน้าที่ระดับสูง
แต่ตนเองไม่คิดไม่ฝันเลยว่า เมื่อมาถึงจินหลิงจะถูกเย่เฉินรังแกจนต้องหลั่งน้ำตาแห่งความน้อยใจ
และที่ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุดไม่ใช่ความไม่เป็นธรรมที่ตนได้รับในเมื่อสักครู่ แต่เป็นเพราะหลังจากที่ตนได้รับความไม่เป็นธรรมมากมายเช่นนี้ ก็ยังต้องเรียกรถแท็กซี่ไปหาเย่เฉินเพื่อสำนึกความผิดทั้งน้ำตา
นี่ก็คือจุดจบและผลที่ตามมาที่ต้องแบกรับ หลังจากได้ล่วงเกินบุคคลที่ไม่ควรล่วงเกิน
ภายในใจของหงฉางชิงก็ทราบเป็นอย่างดี ที่เย่เฉินทำแบบนี้กับตัวเอง นั่นเป็นเพราะว่าความคิดตุกติกของตนเองทำให้เขาโกรธ
ตอนนี้พอหวนกลับไปคิดดี ๆ อีกที โอสถเม็ดนั้นที่เย่เฉินมอบให้ตัวเอง มีมูลค่ามหาศาล หรือพูดได้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถประเมินราคาได้ และสาเหตุที่เขาให้โอสถเม็ดนั้นกับตนเอง ก็มีจุดประสงค์ที่ชัดเจนอยู่แล้ว นั่นก็คือต้องการให้ตนเองทำงานให้เขาอย่างจงรักภักดี
แต่ภายนอกตนเองได้รับปากอย่างดิบดี แต่ภายในใจกลับยังมีความคิดตุกติกเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่มากมาย ซ้ำยังฝันลม ๆ แล้ง ๆ อยากแยกทางกับเย่เฉินแค่ตรงนี้ กลับสหรัฐอเมริกาไปเป็นอาจารย์หงต่อไป
คิดมาถึงตรงนี้ หงฉางชิงก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าตัวเองอยู่ในใจ: “หงฉางชิงนะหงฉางชิง แกมันโลภมากไม่รู้จักพอจริง ๆ ฝีมือของเย่เฉินแข็งแกร่งซะขนาดนั้น จะยอมเสียเปรียบแกโดยไม่พูดอะไรได้ยังไง? ต่อหน้าเขาแกประจบสอพลอ สองจิตสองใจ เขาปล่อยให้แกกลับอเมริกาสิถึงแปลก! ทั่วทุกมุมโลก จะมีเรื่องดี ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?”
พอรู้สึกตัวว่าเมื่อสักครู่ตนเองไร้ยางอายแค่ไหน โง่เขลาเพียงใด หางฉางชิงก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปมาก
เดิมทีเขาคิดว่า ยังไงเสียโอสถที่เย่เฉินให้มา ตนเองก็ได้ทานลงไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะคลายออกมาให้เขา พวกกับที่ตอนเองเป็นเพื่อนสนิทคุณยายของเขา มีความสัมพันธ์แบบนี้อยู่ เขาคงไม่ขังตัวเองไว้ที่จินหลิงหรอกมั้ง?
นอกจากนี้ยังมีรถยนต์สองคันจอดอยู่ข้างทาง มียามที่สวมชุดยามนั่งอยู่ในรถหลายคน
เห็นรถของเย่เฉินเลี้ยวเข้ามาในเส้นทางหลัก ยามคนหนึ่งก็รีบลงมาจากรถและขวางเอาไว้ทันที รอจนรถหยุดสนิท เขาก็เดินมาที่นอกห้องคนขับ แล้วกล่าวขึ้น: “ขอโทษด้วยครับคุณผู้ชาย ตอนนี้โรงแรมของเรากำลังเพิ่มระดับอยู่ ช่วงนี้ได้ปิดให้บริการไปแล้วครับ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ รบกวนคนช่วยกลับรถออกไปด้วยนะครับ”
เย่เฉินกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม: “ทำ โรงแรมของนายไม่เปิดบริการ แม้แต่ถนนก็ไม่ให้ฉันใช้งั้นเหรอ?”
คนคนนั้นรีบอธิบาย: “คุณผู้ชายครับ ถนนสายนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะ โรงแรมของเราได้จ่ายเงินสร้างขึ้นเอง อีกทั้งพื้นที่ของถนนสายนี้ก็เป็นที่ดินที่ทางโรงแรมของเราซื้อมา ดังนั้นเมื่อโรงแรมปิดให้บริการ พวกเราก็มิสิทธิ์ที่จะเปิดถนนเส้นนี้ด้วย”
กล่าวไป เขาก็หยิบเอาเอกสารฉบับหนึ่งออกมาจากที่กั้น แสดงให้เย่เฉินดูผ่านกระจก พร้อมกล่าว: “คุณผู้ชายลองอ่านดูครับ นี่คือเอกสารครอบครองสิทธิ์ที่เกี่ยวข้องของถนนสายนี้ครับ ได้ประทับตราอนุมัติจากทางผู้ว่าของเมืองแล้วครับ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...