ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5369

ความเป็นห่วงและคำถามของคนขับรถแท็กซี่ ยิ่งทำให้หงฉางชงรู้สึกน้อยใจ

ในแวดวงชาวจีนในอเมริกาเหนือ เขามีชื่อเสียงโด่งดัง ไม่รู้ว่ามีคนมากมายแค่ไหนที่พอได้พบตัวเอง ล้วนต้องกราบไหว้เคารพ ในนี้รวมทั้งผู้รากมากดีเจ้าหน้าที่ระดับสูง

แต่ตนเองไม่คิดไม่ฝันเลยว่า เมื่อมาถึงจินหลิงจะถูกเย่เฉินรังแกจนต้องหลั่งน้ำตาแห่งความน้อยใจ

และที่ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุดไม่ใช่ความไม่เป็นธรรมที่ตนได้รับในเมื่อสักครู่ แต่เป็นเพราะหลังจากที่ตนได้รับความไม่เป็นธรรมมากมายเช่นนี้ ก็ยังต้องเรียกรถแท็กซี่ไปหาเย่เฉินเพื่อสำนึกความผิดทั้งน้ำตา

นี่ก็คือจุดจบและผลที่ตามมาที่ต้องแบกรับ หลังจากได้ล่วงเกินบุคคลที่ไม่ควรล่วงเกิน

ภายในใจของหงฉางชิงก็ทราบเป็นอย่างดี ที่เย่เฉินทำแบบนี้กับตัวเอง นั่นเป็นเพราะว่าความคิดตุกติกของตนเองทำให้เขาโกรธ

ตอนนี้พอหวนกลับไปคิดดี ๆ อีกที โอสถเม็ดนั้นที่เย่เฉินมอบให้ตัวเอง มีมูลค่ามหาศาล หรือพูดได้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถประเมินราคาได้ และสาเหตุที่เขาให้โอสถเม็ดนั้นกับตนเอง ก็มีจุดประสงค์ที่ชัดเจนอยู่แล้ว นั่นก็คือต้องการให้ตนเองทำงานให้เขาอย่างจงรักภักดี

แต่ภายนอกตนเองได้รับปากอย่างดิบดี แต่ภายในใจกลับยังมีความคิดตุกติกเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่มากมาย ซ้ำยังฝันลม ๆ แล้ง ๆ อยากแยกทางกับเย่เฉินแค่ตรงนี้ กลับสหรัฐอเมริกาไปเป็นอาจารย์หงต่อไป

คิดมาถึงตรงนี้ หงฉางชิงก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าตัวเองอยู่ในใจ: “หงฉางชิงนะหงฉางชิง แกมันโลภมากไม่รู้จักพอจริง ๆ ฝีมือของเย่เฉินแข็งแกร่งซะขนาดนั้น จะยอมเสียเปรียบแกโดยไม่พูดอะไรได้ยังไง? ต่อหน้าเขาแกประจบสอพลอ สองจิตสองใจ เขาปล่อยให้แกกลับอเมริกาสิถึงแปลก! ทั่วทุกมุมโลก จะมีเรื่องดี ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน?”

พอรู้สึกตัวว่าเมื่อสักครู่ตนเองไร้ยางอายแค่ไหน โง่เขลาเพียงใด หางฉางชิงก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปมาก

เดิมทีเขาคิดว่า ยังไงเสียโอสถที่เย่เฉินให้มา ตนเองก็ได้ทานลงไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะคลายออกมาให้เขา พวกกับที่ตอนเองเป็นเพื่อนสนิทคุณยายของเขา มีความสัมพันธ์แบบนี้อยู่ เขาคงไม่ขังตัวเองไว้ที่จินหลิงหรอกมั้ง?