ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5368
มีอยู่บางเวลา เขาเคยคิดที่จะโทรหาคุณยายของเย่เฉิน ให้ท่านมาช่วยตัดสินความเป็นธรรมให้
แต่พอนึกดูอีกที เขาก็คิดว่าตัวเองจะจะใจร้อนทำอะไรแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด
เพราะเมื่อก่อนเย่เฉินได้สั่งกับตัวเองแล้ว ห้ามบอกฐานะของเขาให้คุณยายของเขารู้อย่างเด็ดขาด หากตนทำผิดทั้ง ๆ ที่รู้ เมื่อทำให้เย่เฉินโมโหขึ้นมาจริง ๆ อย่างว่าแต่เส้มลมปราณถูกปิดสี่เส้นเลย อาจต้องจบชีวิตลงในมือขอเขาก็ได้
หงฉางชิงที่หมดอาลัยตายอยาก คิดไปคิดมาก็ยังรู้สึกว่าตนเองต้องหาวิธีทำให้เย่เฉินยกโทษให้ตนเองให้ได้ มีเพียงเช่นนี้ถึงจะนำผลการฝึกฝนที่เคยมีอยู่ของตนเองกลับมาได้
ดังนั้น เขาก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อครู่เย่เฉินได้บอกว่าจะพาเขาไปยังช็องเซลีเซียนสปา จึงรีบลุกขึ้นมาทันที และเรียกรถแท็กซี่อยู่ข้างทาง
คนขับแท็กซี่เคยเห็นชายชราสวมชุดนักพรตแบบนี้เป็นครั้งแรก อีกทั้งหงฉางชิงมีราศีของเทพเซียนอยู่จริง ๆ เมื่อเห็นเขาขึ้นรถ จึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยท่าทางเคารพนอบน้อม: “นักพรตท่านนี้ ต้องการไปที่ไหนเหรอครับ?"
หงฉางชิงกล่าวขึ้น : “ผมต้องการไปที่ช็องเซลีเซียนสปา”
“ไปแช่น้ำพุร้อนเหรอครับ?” คนขับแท็กซี่รู้สึกงุนงงเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมนักพรตชราคนหนึ่งต้องไปที่โรงแรมน้ำพุร้อนด้วย
ไม่รอให้หงฉางชิงพูดอะไร จู่ ๆ เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามขึ้นมา: “จริงสิท่านนักพรต โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลีไม่เปิดบริการแล้ว บอกว่าจะมีซ่อมแซมปรับปรุงเพิ่มระดับ ยังไม่รู้ว่าจะเปิดบริการอีกทีเมื่อไร สองวันมานี้ผมเคยพาลูกค้าไปที่นั่นอยู่หลายรอบ ต่างก็ไปเสียเวลาเปล่า ถ้าท่านอยากแช่น้ำพุร้อน ผมแนะนำที่อื่นให้คุณนะครับ”
หงฉางชิงส่ายหน้ากล่าว: “ฉันไม่ได้จะไปแช่น้ำพุร้อน ฉันมีธุระกับคนที่อยู่ที่นั่น”
หงฉางชิงมีท่าทางเคอะเขินเล็กน้อย ยิ้มแห้ง ๆ กล่าว: “ชีวิตนี้ของฉันยุ่งอยู่กับการตั้งใจบำเพ็ญตน ไม่ได้เผยแพร่คำสั่งสอนอะไร และไม่เคยเทศน์สั่งสอนด้วย”
คนขับยกนิ้วหัวแม่มือให้กับเขา กล่าวยกย่อง: “แวบแรกที่ผมเห็นท่าน ก็รู้สึกว่ามีวาสนากับท่าน ดูรูปร่างหน้าตาของท่านก็รู้ว่าเป็นนักพรตอย่างแท้จริง ไม่ใช่พวกสิบแปดมงกุฎอย่างแน่นอน!” หงฉางชิงไม่สนใจเขา แต่ได้มองออกไปนอกกระจกรถอย่างเหม่อลอย หวนนึกถึงความมุ่งมั่นและอยากลำบากในการฝึกฝนอย่างพยายามที่อเมริกาในหลายปีที่ผ่านมา นึกถึงว่าตนเองอายุขนาดนี้แล้ว ดิ้นรนเดินทางข้ามฟ้ามาที่หัวเซี่ยเพื่อตามหาโอกาสวาสนา แต่ใครจะคิดล่ะว่า เรื่องดีใจผ่านไปยังไม่ถึงสองวัน ตอนนั้นตนเองกลับรุดถอยหลังถึงนักบู๊สี่ดาว......
ยิ่งคิดเช่นนี้ หงฉางชิงก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ น้ำตาจึงไหลออกมาอย่างไม่เอาไหน
พอคนขับเห็นเข้า ก็รีบเอ่ยถามเขาทันที: “ท่านนักพรต ทำไมร้องไห้ล่ะครับ มีคนรังแกท่านเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...