ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5367
หงฉางชิงเห็นเย่เฉินจะจากไป ก็อ้อนวอนขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ: “อาจารย์เย่ครับ คุณอย่ารีบไปสิครับอาจารย์เย่! ผมผิดไปแล้วจริง ๆ คุณให้โอกาสผมกลับตัวกลับใจอีกสักครั้งเถอะนะครับ!”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ดูคุณพูดเข้าสิ คุณฟังคำสั่งของบรรพบุรุษผิดตรงไหนเหรอ? อย่าปฏิเสธตัวเอง ดูถูกตัวเอง ผมยังมีธุระ ขอตัวก่อน แล้วค่อยคุยกันนะ”
หงฉางชิงจะกล้าให้เย่เฉินจากไปแบบนี้ได้ยังไง ถ้าเกิดเย่เฉินทำเป็นไม่รู้จักเขาขึ้นมาจริง ๆ เส้นลมปราณทั้งสี่ของตนคงไม่จบเห่แล้วเหรอ?
ดังนั้นเขาจึงได้แต่ดึงเปิดประตูรถ กล่าวทั้งน้ำมูกน้ำตา: “อาจารย์เย่ครับ การฝึกฝนมันไม่ง่ายเลย! เห็นแก่ที่ผมยอมรับผิดด้วยท่าทางที่ดี ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง......”
เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ : “ขอโทษด้วยนะ ให้ไม่ได้จริง ๆ ก็แค่ลมปราณสี่เส้นเท่านั้นเอง คุณกลับไปเก็บตัวฝึกฝนดี ๆ อีกสามสิบห้าสิบปีก็เปิดได้แล้ว”
หงฉางชิงสะอื้นกล่าว: “อาจารย์เย่ สถานการณ์ของผมในตอนนี้ จะมีชีวิตไปอีกสามสิบห้าสิบปีด้ยังไง......”
เย่เฉินไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาอีก ปั้นหน้ากล่าว: “อาจารย์หง ปิกประตูรถผมลงซะ ผมต้องไปแล้ว ขอบคุณ!"
ขณะที่พูด ก็ได้แบ่งปราณทิพย์ออกมาจำนวนหนุ่งอีกครั้งและใส่ลงไปในสมองของหงฉางชิง หงฉางชิงปิดประตูลงโดยสัญชาตญาณ เย่เฉินไม่รอให้เขารู้สึกตัว เหยียบคันเร่งขับรถออกไปทันที
พอเย่เฉินจากไปแล้ว หงฉางฉิงถึงรู้สึกตัว ร้องตะโกนตามอยู่ด้านหลัง: “อาจารย์เย่ครับ! อาจารย์เย่จะทิ้งผมไว้ที่นี่ไม่ได้นะครับอาจารย์เย่!”
เย่เฉินจะสนใจว่าเขาพูดอะไรเสียที่ไหน เพียงแค่ชั่วพริบตา รถกับคนก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
หงฉางชิงตามไปหลายร้อยเมตรก็ตามไม่ทัน เห็นรถของเย่เฉินขับขึ้นสะพานมุ่งหน้าสู่ชานเมือง จึงนั่งลงไปกับพื้นอย่างอ่อนแรง กล่าวทั้งน้ำตา: “อาจารย์เย่ ยังไงผมกับยายของคุณก็นับว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน ยังไงผมก็นับว่าเป็นผู้อาวุโสครึ่งหนึ่งของคุณ อย่ารังแกกันแบบนี้สิครับ!”
อีกอย่าง ที่น่าสนใจที่สุดก็คือ เย่เฉินปิดชีพจรของเขา โดยการใช้ปราณทิพย์ แม้ว่าจะเป็นปราณทิพย์เพียงน้อยนิด แต่ในร่างกายของหงฉ่งชิงกลับไม่มีของอย่างปราณทิพย์อยู่ สำหรับเขาแล้วปราณทิพย์นั้นเป็นการโจมตีทางอ้อม เขาไม่มีวิธีรับมือได้เลยสักนิด
เมื่อครู่เย่เฉินได้หลอกล่อเขาว่า สามสิบห้าสิบปียังสามารถเปิดได้อีก ที่จริงแล้วก็แค่หาความสนุกจากเขาเท่านั้น หากให้เขากลับไปเก็บตัวฝึกฝนจริง ๆ ร้อยปีเขาก็ไม่สามารถเปิดเส้นลมปราณเส้นนั้นได้
พูดได้ว่า ปราณทิพย์นั่นของเย่เฉิน ได้ปิดตายวิถียุทธ์ในอนาคตของหงฉางชิงโดยสิ้นเชิง
นี่มันไม่ได้ง่ายอย่างการกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อนภายในชั่วข้ามคืนหรอก นี่เป็นการปิดตายเขาเอาไว้ในสามสิบปีก่อน
ตอนนี้หงฉางชิงยังไม่รู้ว่าตนเองถูกเย่เฉินปิดเส้นลมปราณเอาไว้ ที่จริงแล้วแสดงถึงอะไรกันแน่ เขารู้แค่เพียงว่า ตนเองจะจากไปแบบนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...