ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5367

สรุปบท บทที่ 5367 มีคนรังแกท่านเหรอ? 1: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 5367 มีคนรังแกท่านเหรอ? 1 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 5367 มีคนรังแกท่านเหรอ? 1 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

หงฉางชิงเห็นเย่เฉินจะจากไป ก็อ้อนวอนขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ: “อาจารย์เย่ครับ คุณอย่ารีบไปสิครับอาจารย์เย่! ผมผิดไปแล้วจริง ๆ คุณให้โอกาสผมกลับตัวกลับใจอีกสักครั้งเถอะนะครับ!”

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ดูคุณพูดเข้าสิ คุณฟังคำสั่งของบรรพบุรุษผิดตรงไหนเหรอ? อย่าปฏิเสธตัวเอง ดูถูกตัวเอง ผมยังมีธุระ ขอตัวก่อน แล้วค่อยคุยกันนะ”

หงฉางชิงจะกล้าให้เย่เฉินจากไปแบบนี้ได้ยังไง ถ้าเกิดเย่เฉินทำเป็นไม่รู้จักเขาขึ้นมาจริง ๆ เส้นลมปราณทั้งสี่ของตนคงไม่จบเห่แล้วเหรอ?

ดังนั้นเขาจึงได้แต่ดึงเปิดประตูรถ กล่าวทั้งน้ำมูกน้ำตา: “อาจารย์เย่ครับ การฝึกฝนมันไม่ง่ายเลย! เห็นแก่ที่ผมยอมรับผิดด้วยท่าทางที่ดี ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง......”

เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ : “ขอโทษด้วยนะ ให้ไม่ได้จริง ๆ ก็แค่ลมปราณสี่เส้นเท่านั้นเอง คุณกลับไปเก็บตัวฝึกฝนดี ๆ อีกสามสิบห้าสิบปีก็เปิดได้แล้ว”

หงฉางชิงสะอื้นกล่าว: “อาจารย์เย่ สถานการณ์ของผมในตอนนี้ จะมีชีวิตไปอีกสามสิบห้าสิบปีด้ยังไง......”

เย่เฉินไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาอีก ปั้นหน้ากล่าว: “อาจารย์หง ปิกประตูรถผมลงซะ ผมต้องไปแล้ว ขอบคุณ!"

ขณะที่พูด ก็ได้แบ่งปราณทิพย์ออกมาจำนวนหนุ่งอีกครั้งและใส่ลงไปในสมองของหงฉางชิง หงฉางชิงปิดประตูลงโดยสัญชาตญาณ เย่เฉินไม่รอให้เขารู้สึกตัว เหยียบคันเร่งขับรถออกไปทันที

พอเย่เฉินจากไปแล้ว หงฉางฉิงถึงรู้สึกตัว ร้องตะโกนตามอยู่ด้านหลัง: “อาจารย์เย่ครับ! อาจารย์เย่จะทิ้งผมไว้ที่นี่ไม่ได้นะครับอาจารย์เย่!”

เย่เฉินจะสนใจว่าเขาพูดอะไรเสียที่ไหน เพียงแค่ชั่วพริบตา รถกับคนก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

หงฉางชิงตามไปหลายร้อยเมตรก็ตามไม่ทัน เห็นรถของเย่เฉินขับขึ้นสะพานมุ่งหน้าสู่ชานเมือง จึงนั่งลงไปกับพื้นอย่างอ่อนแรง กล่าวทั้งน้ำตา: “อาจารย์เย่ ยังไงผมกับยายของคุณก็นับว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน ยังไงผมก็นับว่าเป็นผู้อาวุโสครึ่งหนึ่งของคุณ อย่ารังแกกันแบบนี้สิครับ!”

อีกอย่าง ที่น่าสนใจที่สุดก็คือ เย่เฉินปิดชีพจรของเขา โดยการใช้ปราณทิพย์ แม้ว่าจะเป็นปราณทิพย์เพียงน้อยนิด แต่ในร่างกายของหงฉ่งชิงกลับไม่มีของอย่างปราณทิพย์อยู่ สำหรับเขาแล้วปราณทิพย์นั้นเป็นการโจมตีทางอ้อม เขาไม่มีวิธีรับมือได้เลยสักนิด

เมื่อครู่เย่เฉินได้หลอกล่อเขาว่า สามสิบห้าสิบปียังสามารถเปิดได้อีก ที่จริงแล้วก็แค่หาความสนุกจากเขาเท่านั้น หากให้เขากลับไปเก็บตัวฝึกฝนจริง ๆ ร้อยปีเขาก็ไม่สามารถเปิดเส้นลมปราณเส้นนั้นได้

พูดได้ว่า ปราณทิพย์นั่นของเย่เฉิน ได้ปิดตายวิถียุทธ์ในอนาคตของหงฉางชิงโดยสิ้นเชิง

นี่มันไม่ได้ง่ายอย่างการกลับไปเมื่อสามสิบปีก่อนภายในชั่วข้ามคืนหรอก นี่เป็นการปิดตายเขาเอาไว้ในสามสิบปีก่อน

ตอนนี้หงฉางชิงยังไม่รู้ว่าตนเองถูกเย่เฉินปิดเส้นลมปราณเอาไว้ ที่จริงแล้วแสดงถึงอะไรกันแน่ เขารู้แค่เพียงว่า ตนเองจะจากไปแบบนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน