ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5376
หงฉางชิงยิ่งกลายเป็นงุนงงขึ้นมาในทันที เขาจึงอดไม่ได้ที่จะกล่าวกระซิบว่า: "นั่นคือความหมายแฝงใช่ไหมครับ การก้าวเข้าสู่แดนมืด อันที่จริงแล้วก็เป็นเพียงแค่หนึ่งในยี่สิบเจ็ดวิธีการเข้าสู่เต๋าด้วยการบู๊ใช่ไหมครับ?"
เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวออกมาสองคำด้วยความธรรมดาแต่โหดเหี้ยมว่า: "ใช่แล้ว"
หงฉางชิงรู้สึกห่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก จึงเอ่ยปากถามเขาว่า: "อาจารย์เย่ การเข้าสู่เต๋าด้วยการบู๊นั้น ที่เข้าไปคือเต๋าประเภทไหน? แล้วเส้นทางนี้ จะต้องใช้เวลาเดินทางสักกี่ปีเหรอครับ?"
เย่เฉินยิ้มๆ แล้วกล่าวว่า: "นั่นคุณก็ถามฉันเกินไปแล้ว เบื้องหลังเส้นทางนั้นจะต้องใช้เวลาเดินทางสักกี่ปีฉันก็คงไม่อาจรู้ได้"
หงฉางชิงทอดถอนใจ: "เส้นทางวิถีบู๊ ช่างยาวไกลเสียจริงๆ ระหว่างทางก็มีกระดูกที่แห้งกรังนับไม่ถ้วน เพียงแต่ไม่รู้ว่าตาแก่อย่างตนเองนี้ จะไปอยู่ที่ตรงไหนกัน......"
เย่เฉินยิ้มแล้วกล่าวว่า: "คุณก็ไม่ต้องรู้สึกท้อแท้ไปหรอก ดาวเทียมVoyager 1ก็บินมาเกือบ50ปีแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้บินออกจากระบบสุริยะ รอว่าเมื่อไรมันบินออกจากระบบสุริยะแล้ว เช่นนั้นมันก็อาจจะต้องใช้เวลาหลายหมื่นปีกว่าจะไปถึงกลุ่มดาวฤกษ์ คุณคิดเสียว่ามันเป็นเหมือนกับตัวคุณเองก็แล้วกัน คุณจะทะลวงเข้าสู่แดนมืดได้เมื่อไร ก็เท่ากับดาวเทียมVoyager 1บินออกจากระบบสุริยะ เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าอนาคตนั้นกว้างมากขึ้นใช้หรือไม่?"
"กว้างมากขึ้น?" มุมปากของหงฉางชิงกระตุกสองครั้งอย่างไม่มีสาเหตุ: "เมื่อเห็นท่านพูดเช่นนี้ ฉันก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวัง ไม่รู้ว่าตนเองจะสามารถเดินไปถึงตรงไหนได้"
หงฉางชิงหัวเราะคิกคัก แล้วถามเย่เฉินอย่างใจกล้าว่า: "อาจารย์เย่ครับ....ไม่ทราบว่าในอนาคต ข้าน้อยจะมีโอกาส ได้ฝึกฝนเนื้อหาเบื้องหลังของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》บ้างไหมครับ?"
เย่เฉินเลิกคิ้ว ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "เดิมทีคุณก็มีโอกาสอยู่แล้ว ฉันจะให้คุณนำวิชาบู๊ของปรมาจารย์ของคุณส่งมอบออกมา เพื่อที่อยากจะดูว่าวิชาที่พวกคุณฝึกฝนเป็นอย่างไร ถ้าหากไม่ดีพอ ฉันก็จะมอบส่วนหนึ่งที่ดีกว่าให้กับพวกคุณ ; ถ้าหากไม่ครบถ้วนพอ ฉันก็จะมอบส่วนหนึ่งที่สมบูรณ์ยิ่งกว่าให้กับพวกคุณ แต่ไม่คาดคิดว่าคุณจะมีเจตนาเห็นแก่ตัวกับฉันมาโดยตลอด ฉะนั้นตอนนี้เมื่อกลายเป็นเช่นนี้แล้ว คุณน่ะ ช่วงเวลาสองวันนี้ก็ลองคิดทบทวนดูให้ดีเถอะ"
หงฉางชิงรู้สึกละอายใจและเสียใจเป็นอย่างยิ่ง จึงรีบกล่าวว่า: "อาจารย์เย่ท่านวางใจได้เลย ชั่วชีวิตนี้ของฉันถ้าหากยังกล้าคิดไม่ซื่ออะไรกับท่านอีก ฉันจะต้องตายโดยไม่มีที่ฝังศพอย่างแน่นอน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...