หงฉางชิงรู้ดี แต่นี้ต่อไป ทางเลือกที่ดีที่สุดของตัวเอง นั้นก็คือรับใช้เย่เฉินอย่างเต็มที่
ในเมื่อเย่เฉินให้ตัวเองใช้《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มาช่วยฝึกฝนเหล่านักบู๊ อย่างนั้นแล้วตัวเองก็จะทำมันอย่างสุดกำลังความสามารถ โดยไม่เก็บรักษาอะไรใดๆเอาไว้
ดังนั้น เขาก็พูดไปอย่างไม่ลังเลด้วยความเคารพว่า“อาจารย์เย่ได้โปรดวางใจ ผมจะใช้ความเข้าใจใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ของผมที่มีมานานหลายปีนี้ ถ่ายทอดมันให้กับนักบู๊ที่มาเข้าร่วมการฝึกฝนนี้อย่างไม่หวงแหนวิชาความรู้ใดๆทั้งสิ้น !”
เย่เฉินพูดอย่างพึงพอใจ“ตกลง พรุ่งนี้เช้า คุณไปรายงานตัวกับหงห้าที่โรงแรมน้ำพุร้อนช็องเซลี ผมจะให้เขาจัดห้องพักให้คุณห้องหนึ่ง และต่อไปที่นั่นก็จะเป็นที่ทำงานของคุณ ”
หงฉางชิงรีบตอบกลับไปในทันที “ได้ครับคุณเย่ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปแต่เช้าครับ !”
พูดจบ เขาก็พูดอย่างอึกๆอักๆว่า“เอ่อคือ……คุณเย่ครับ……ตอนนี้คุณก็เห็นว่าผมนั้นทำตัวดีขึ้น ไม่ทราบว่าคุณพอจะช่วยให้ผลการฝึกฝนของผมนั้นฟื้นกลับคืนมาได้หรือไม่ครับ?หากผู้เข้าเรียนที่คุณต้องหารให้ผมสอนมาถึง และพบว่าผมเป็นเพียงนักบู๊หกดาวเท่านั้น ผมเกรงว่าพวกเขาจะไม่เชื่อฟังและให้ความเคารพ……”
เย่เฉินรู้ว่าเขาอยากจะกลับคืนสู่ผลการฝึกฝนเดิม ก็จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า“คุณไปรายงานตัวก่อน รอผมไป แล้วจะช่วยให้ผลการฝึกฝนของคุณนั้นกลับคืนมา”
หงฉางชิงก็ถึงได้โล่งใจในที่สุด พูดอย่างซาบซึ้งในพระคุณว่า“ขอบคุณอาจารย์เย่ครับ!ขอบคุณอาจารย์เย่!”
เย่เฉินตอบรับอืมในลำคอ แล้วพูดเสียงเรียบ“ แบบนี้ไปก่อนแล้วกัน ส่วนทางฝั่งหลงซือฉีมีความเคลื่อนไหวอะไร ก็รีบรายงานผมทันที ”
“ได้ครับอาจารย์เย่!”
……
ในคืนนั้น หลงซือฉินเปลี่ยนเส้นทางที่เกาะฮ่องกาง แล้วเร่งรีบเดินทางกลับไปยังสหรัฐอเมริกา
หงฉางชิงรีบตอบกลับไป “เรียนอาจารย์เย่ สองวันมานี้ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย คอยเตรียมแผนการสอนที่จะมีขึ้นอยู่ครับ ”
“แผนการสอน?”เย่เฉินถามขึ้นด้วยความสงสัย“ไม่ทราบว่าแผนการสอนที่อาจารย์หงเตรียมนั้นคือแบบไหน?”
หงฉางชิงพูดอธิบาย“ก็คือความรู้ความเข้าใจในบทเรียนแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่ผมมีครับ ”
พูดจบ เขาก็เชิญเย่เฉินกับหงห้าเข้ามาในห้อง จากนั้นก็ไปที่โต๊ะ หยิบเอาบันทึกปึกหนึ่งมา แล้วยื่นมันให้กับเย่เฉินอย่างเคารพ และพูดว่า“คุณเย่ เชิญตรวจสอบดูครับ”
เย่เฉินรับแผนการสอนนั้นมา กวาดตามองผ่านๆไปแวบหนึ่ง จากนั้นยิ่งดูก็ยิ่งประหลาดใจ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...