เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ ถามเขา: “ถ้าหากผมเดาไม่ผิด คุณหลงคนนั้นน่าจะได้บอกกับคุณว่า อย่าเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปอย่างเด็ดขาดใช่หรือไม่?”
หงฉางชิงชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวขึ้นมาอย่างประหม่า: “อาจารย์เหมือนมีตาทิพย์จริง ๆ ด้วย...... ซือฉีได้กำชับกับผมเอาไว้ว่า อย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับอาจารย์เย่......แต่ว่า แต่ตอนนี้ผมเป็นลูกน้องของอาจารย์เย่แล้ว ย่อมต้องคิดเพื่อผลประโยชน์ของคุณเป็นอันดับแรก ดังนั้นผมก็เลยรีบโทรมาบอกเรื่องนี้กับคุณ”
เย่เฉินพอใจกับท่าทางเช่นนี้ของหงฉางชิงขึ้นมาไม่น้อย ยิ้มกล่าว: “ไม่เลวนี่อาจารย์เย่ ครั้งนี้ใช้ได้ไม่เบาเลย”
พูดไป เขาก็กล่าวขึ้นมาอีกครั้ง: “เรื่องนี้ ผมจะถือว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน”
หงฉางชิงรีบเอ่ยถามเขา: “อาจารย์เย่ ผมขอบังอาจถามหน่อยนะครับ คุณยินดียอมรับสำนักเต่าไท่เจินเข้ามาอยู่ใต้บังคับบัญชาไหมครับ?”
เย่เฉินยิ้มเรียบ ๆ : “สถานการณ์ที่จะรับเข้ามาอยู่ใต้บังคับบัญชานั้นมีสองอย่าง หนึ่งคือต้องจงรักภักดี ฟังคำสั่งจากผม ส่วนอีกสถานการณ์หนึ่งคือเต๋าไท่เจินเห็นผมเป็นไอ้โง่ ใช้การยอมศิโรราบบังหน้า เพื่อหลอกเอาเงินทองและทรัพยากรจากผม คุณคิดว่าหลงซือฉีเป็นประเภทไหน?”
หงฉางชิงกล่าวโดยสัญชาตญาณ: “ต้องประเภทที่หนึ่งอยู่แล้วสิครับ!”
“งั้นเหรอ?” เย่เฉินกล่าวยิ้มเยาะ: “ผมดูออก ก่อนที่ผมจะออกมา หลงซือฉียังคงเห็นผมเป็นศัตรู ไม่แม้แต่จะเกรงใจคุณด้วยซ้ำ คุณเอาอะไรมามั่นใจว่า เธอต้องจงรักภักดีกับผมอย่างแน่นอน?”
หงฉางชิงไม่รีรอ กล่าวอย่างมั่นใจขึ้นมาทันที: “คุณเย่วางใจเถอะครับ ผมต้องทำอย่างเต็มกำลังแน่!”
เย่เฉินกล่าว: “ผมเตรียมสร้างฐานฝึกแห่งหนึ่งที่จินหลิง ถึงตอนนั้นจะมีนักบู๊ประมาณหลายสิบหรือนับร้อยคนเรียนรู้และฝึกฝนอยู่ในฐานฝึก ผลการฝึกฝนของคนพวกนี้ โดยทั่วไปแล้วจะไม่เกินนักบู๊แปดดาว สิ่งที่ผมต้องการให้คุณทำ ก็คือสอนเนื้อหาที่อยู่ใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ส่วนที่หนึ่ง ให้กับพวกเขาอย่างไม่ปิดบังแม้แต่น้อย พวกเขายิ่งเรียนได้เยอะ ยิ่งเรียนได้ดี ความดีความชอบของผู้เป็นอาจารย์อย่างคุณก็จะยิ่งสูง!”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็กล่าวต่อ: “ตราบใดที่คุณสามารถทำหน้าที่นี้ได้อย่างเต็มที่ เช่นนั้นในอนาคตเมื่อถึงเวลาแล้ว ผมก็จะมอบเนื้อหาส่วนที่เหลืออยู่ของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ให้คุณเป็นส่วน ๆ ไป แบบนี้ในขณะที่คุณพัฒนาเพิ่มระดับความสามารถของตนเอง ก็จะสามารถช่วยให้สมาชิกในฐานฝึกพัฒนาระดับฝีมือขึ้นได้อย่างรวดเร็วไปด้วย!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...