ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5450
หงฉางชิงค่อนข้างรู้จักศิษย์สืบทอดคนนี้ของตนเองเป็นอย่างดี เห็นว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว หงฉางชิงก็ไม่โน้มน้าวอะไรอีก เพียงแค่เอ่ยถาม: “ซือฉี เธอเตรียมจะกลับอเมริกาเมื่อไหร่?”
หลงซือฉีครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าว: “ยิ่งเร็วยิ่งดี”
จากนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูตั๋วเครื่องบิน กล่าวพึมพำ: “พรุ่งนี้จินหลิงไม่มีเที่ยวบินไปอเมริกา ดูท่าคงได้แต่ไปเปลี่ยนเครื่องที่เมืองอื่น”
กล่าวจบ เธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่นขึ้นมา: “ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นแบบนี้ ฉันก็คงให้คุณพ่อเตรียมเครื่องบินส่วนตัวให้สักลำแล้ว”
หงฉางชิงถามเธอ: “งั้นเธอเตรียมไปเปลี่ยนเครื่องที่ไหน?”
“เกาะฮ่องกางมั้งคะ!” หลงซือฉีกล่าว: “ตอนนี้ที่เกาะฮ่องกางมีเที่ยวบินเยอะสุด พรุ่งนี้เช้าศิษย์จะไปที่เกาะฮ่องกางก่อน”
หงฉางชิงพยักหน้า กล่าว: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นอาจารย์ก็จะไม่รั้งเธอไว้ อาจารย์จะรอเธออยู่ที่จินหลิง”
“ได้ค่ะ!” หลงซือฉีกล่าว: “ศิษย์จะรีบจัดการเรื่องทีละเรื่องโดยเร็วที่สุด”
ในตอนที่หลงซือฉีได้ทำการตัดสินใจ เตรียมกลับอเมริกา เพื่อย้ายทั้งสำนักเต่าไท่เจินมาที่จินหลิงนั่นเอง เย่เฉินไม่ได้ไปจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงจริง ๆ
เขากำลังอยู่ที่ห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย ให้เขาจัดลูกน้อย คอยจับตาดูชาวอเมริกาเชื้อสายจีนที่ชื่อหลงซือฉีคนนั้น
สาเหตุที่ต้องจับตาดูเธอ เพราะเย่เฉินวางแผนไว้ว่าก่อนเธอไปจากจินหลิง จะหาโอกาสลบความทรงจำเกี่ยวกับตัวเองออกจากสมองของเธอไป พอผู้หญิงคนนี้กลับถึงอเมริกา จะต้องอุทิศตนเพื่อการพัฒนาของเต๋าไท่เจินในอนาคตอย่างกระตือรือร้น สำหรับตัวเอง ก็จะหมดสิ้นถึงความเสี่ยงใด ๆ
แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ไม่นานหงฉางชิงจะโทรเข้ามาหาเขาอย่างเคารพนอบน้อม และกล่าวรายงานอย่างกระตือรือร้น: “อาจารย์เย่ครับ ผมได้ถ่ายทอดตำแหน่งเจ้าสำนักให้ซือฉีไปเรียบร้อย นับจากตอนนี้เป็นต้นไป ผมไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเต๋าไท่เจินอีกแล้ว จะทำงานรับใช้ตามที่อาจารย์เย่สั่งทุกอย่าง! ไม่ว่าคุณมีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ผมไปทำ ก็สั่งมาได้เลยครับ! หากผมกล้ามีใจเป็นสองอีก ก็ขอให้สวรรค์ลงโทษ!”
ดังนั้น เขาจริงได้แต่เลือกบอกความจริงทุกอย่างกับเย่เฉิน
ถึงแม้แบบนี้จะละอายใจต่อหลงซือฉี แต่ตอนนี้เขาไม่มีวิธีอื่นอีกเลย จึงได้แต่เปิดเผยความลับล่วงหน้า
เพราะไม่ว่าอย่างไรเสีย ตอนเย่เฉินลงโทษเขาเมื่อครั้งที่แล้ว ก็ได้แสดงออกถึงความรังเกียจที่มีต่อนกสองหัวบ่าวสองบ้านแล้ว
เย่เฉินได้ยินว่าหลงซือฉีจะพาทั้งสำนักเต๋าไท่เจินย้ายมาอยู่ใต้บังคับบัญชาของตนเอง ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาด้วยความสงสัย: “ผู้หญิงคนนี้นิสัยแข็งกระด้างมาก จะตัดสินใจแบบนี้ยังไง? หรือว่าคุณได้พูดอะไรบางอย่างกับเธอ?”
หงฉางชิงไม่กล้าปิดบัง กล่าวโดยเร็ว: “ตอบอาจารย์เย่ ผมได้พูดกับเธอสองสามประโยคจริงครับ......”
พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็กล่าวอธิบายด้วยความเกรงกลัว: “แต่ว่า ความตั้งใจเดิมของผมคืออยากช่วยคุณรวบรวมกำลังคน สำนักเต๋าไท่เจินมีศิษย์หลายร้อยคน ในหมู่พวกเขามีนักบู๊ระดับสามดาวขึ้นไป อยู่เกือบครึ่งของศิษย์ทั้งหมด หากให้มาอยู่ใต้บังคับบัญชาของอาจารย์ได้อนาคต สำหรับอาจารย์เย่แล้ว ก็เหมือนกับเสือติดปีก”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...