หงฉางชิงมองดูหลงซือฉี กล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ซือฉี เธอใช้คุณธรรมมัดตัวฉันไม่ได้ผลหรอก ต่อให้ฉันได้เนื้อหาส่วนที่เหลือของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มาจริง ๆ หากไม่ได้รับการอนุมัติจากอาจารย์เย่แล้วแพร่งพรายเนื้อหาพวกนี้ออกไป เธอคิดว่าอาจารย์เย่จะปล่อยฉันไปเหรอ? อีกอย่าง ต่อให้พวกเธอได้รับเนื้อหาส่วนที่เหลือของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ไปแล้วยังไงล่ะ? เธอคิดว่าอาจารย์เย่จะปล่อยพวกเธอไปไหม?”
พูดจบ หงฉางชิงก็เอ่ยถามขึ้นมา: “เธอให้ฉันแอบส่งเนื้อหาส่วนที่เหลือของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》กลับเต๋าไท่เจิน ก็ไม่เท่ากับเป็นการขโมยหรอกเหรอ?”
จนกระทั่งตอนนี้หลงซือฉีถึงพลันเข้าใจขึ้นมา กล่าวด้วยความละอายใจ: “อาจารย์คะ......ฉัน......ฉันเองก็อยากให้เต๋าไท่เจินมีโอกาสเจริญรุ่งเรืองเหมือนกันนี่นา......”
หงฉางชิงพยักหน้าเข้าอกเข้าใจ กล่าวอย่างจริงจัง: “ซือฉี เธอเฉลียวฉลาด เต๋าไท่เจินมีเธอเป็นผู้นำหลังจากนี้ ต้องมีโอกาสเจริญรุ่งเรืองแน่ นับจากนี้ไปเต๋าไท่เจินต้องอาศัยเธอแล้วนะ!”
หลงซือฉีตกอยู่ในความเงียบทันที ผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ ๆ เธอก็เงยหน้าขึ้นมา เอ่ยถามหงฉางชิง: “อาจารย์ ศิษย์อยู่ที่จินหลิงด้วยคนได้ไหมคะ?”
หงฉางชิงถามด้วยความตะลึงงันอย่างสุดขีด: “เธอก็จะอยู่ที่จินหลิง? แล้วเต๋าไท่เจินจะทำยังไง......อาจารย์ฝึกฝนเธอเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักแค่คนเดียวนะ!”
หลงซือฉีกล่าวโดยเร็ว: “อาจารย์คะ ศิษย์หมายความว่า ไม่ใช่แค่ศิษย์คนเดียวที่จะอยู่ที่จินหลิง แต่เป็นทั้งสำนักเต๋าไท่เจิน ล้วนย้ายมาอยู่ที่จินหลิง!”
หลงซือฉีกล่าว: “เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา ศิษย์สามารถให้คุณพ่อซื้อโรงแรมสักแห่งในจินหลิง ให้ทุกคนได้ปักหลักเป็นการชั่วคราวก่อน จากนั้นค่อยสถานที่ที่เหมาะสมในจินหลิงเพื่อให้เป็นที่ตั้งสำนักแห่งใหม่ของเต๋าไท่เจิน”
หงฉางชิงถามเธอ: “เธอเคยคิดไหมว่า เธอพาทุกคนเอิกเกริกมาจินหลิง ถ้าอาจารย์เย่ปฏิเสธจะทำยังไง?”
หลงซือฉีส่ายศีรษะ: “ศิษย์ไม่รู้ เดินไปดูไปก็แล้วกัน......”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...