ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 554
บทที่554
ซ่งหวั่นถิงกระตือรือร้น และอ่อนโยนต่อเขามาก แต่เย็นชาและแข็งกร้าวต่อตัวเองขนาดนี้ นี่เป็นการดูถูกตัวเองชัดๆ!
อู๋ซินรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอย่างจริงใจ เขากัดฟันและมองไปที่หลิวกว่าง และพูดอย่างเย็นชาว่า:"หลิวกว่าง ฉันมีงานให้นายทำ ถ้านายทำได้ดี ฉันตบรางวัลให้อย่างงาม แต่ถ้านายทำไม่ดี ทีหลังอย่ามาให้ฉันอีก! "
สีหน้าของหลิวกว่างตกตะลึง และพูดออกมาว่า:"คุณชายอู๋สั่งมาได้เลยครับ หลิวกว่างจะพยายามอย่างเต็มที่!"
อู๋ซินจ้องมองเย่เฉินที่อยู่ตรงลานบ้าน และพูดอย่างเย็นชาว่า:"อีกสักครู่ นายคิดวิธีให้ฉัน ฉันจะให้นายฉีกหน้าและสั่งสอนเย่เฉินอย่างรุนแรงต่อหน้าซ่งหวั่นถิง ฉันจะให้เขาอับอายต่อหน้าซ่งหวั่นถิง! ให้ดีเลยก็ให้เขาไสหัวไปด้วยสภาพที่แย่!"
หลิวกว่างตื่นเต้นมาก นี่มันแม่งเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการแก้แค้นต่อหน้าสาธารณชนไม่ใช่เหรอ? !
เมื่อนึกเช่นนี้ เขาก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้น:"คุณชายไม่ต้องกังวล ผมจะลงไปหาเขาเร็ว ๆ นี้!"
ในตอนนี้ หลิวกว่างรู้สึกตื่นเต้นมาก
เขาเคยตรวจสอบก่อนหน้านี้ว่า เย่เฉินใช้กลหลอกฮวงจุ้ยหลอกคนใหญ่โตในจินหลิงหลายคน นับถือเขาในฐานะอาจารย์เย่ ท่านหงห้า ตระกูลหวัง ตระกูลฉินและแม้แต่ตระกูลซ่ง ต่างก็มองว่าเย่เฉินเป็นแขกพิเศษ คือการดำรงอยู่ที่หลิวกว่างไม่สามารถสู้ได้
แต่ว่า หลิวกว่างรู้สึกว่า เขาไม่สามารถสู้ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลอู๋จะไม่สามารถสู้ได้!
ในเมื่อเย่เฉินคนนี้ทำให้ลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ขุ่นเคือง งั้นตระกูลอู๋จะฆ่าเขา มันเป็นเรื่องง่ายมากเลยนี่?
ตอนนี้คุณชายอู๋ปล่อยให้ตัวเองไปสู้แนวหน้า ไม่เพียงแต่มีโอกาสแก้แค้น แต่ยังเป็นโอกาสที่จะทำให้เจ้านายพอใจอีกด้วย!
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว !
โดยมีอู๋ซินหนุนหลังอยู่ และด้วยความเกลียดชังครั้งใหม่และความเกลียดชังครั้งเก่าที่พุ่งเข้ามาในหัวใจ วันนี้หลิวกว่างก็อยากกัดเนื้อเย่เฉินแรงๆ ถ้าให้ดีที่สุดก็ฆ่าเย่เฉินไปเลย!
ดังนั้น หลิวกว่างจึงพูดกับอู๋ซินทันที:"คุณชายอู๋ ผมจะไปเจอเขาเดี๋ยวนี้!"
วันนี้ ฉินเอ้าเสวี่ยนมเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่านซ่งกับพ่อ โดยจงใจแต่งตัวให้เป็นผู้ใหญ่มาก เพราะยังไงเธอก็อายุน้อยกว่าเย่เฉินไม่กี่ปี และยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ เพราะกลัวว่าเย่เฉินจะเห็นตัวเองเป็นน้องสาวจริงๆ ถ้าแต่งตัวดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อาจทำให้เย่เฉินหวั่นไหวได้
เย่เฉินยิ้มให้เธอ แล้วพูดว่า:"สวัสดีเช่นกัน"
ในตอนนี้ เว่ยเลี่ยงรีบเดินไปด้านหน้าโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งและพูดว่า:"อาจาย์เย่ ผมรอให้คุณตรวจงานที่บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อมาตลอด ไม่ทราบว่าอาจารย์เย่จะมีเวลาว่างตอนไหนครับ?" เย่เฉินปัดมือ และพูดว่า:"บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ เป็นของนาย นายจัดการเองก็พอแล้ว ไม่ต้องให้ผมไปตรวจงานหรอก"
เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:"อาจารย์เย่ ที่ผมมีวันนี้ทุกอย่างเป็นเพราะคุณ ดังนั้นทุกอย่างของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อจึงเป็นของคุณ หากคุณมีความต้องการในอนาคต เพียงแค่ประโยคเดียว เว่ยเลี่ยงจะทำอย่างสุดความสามารถแน่นอน!"
เย่เฉินพยักหน้าและยิ้มพูดว่ว่า:"เว่ยเลี่ยง ขอบใจนะ"
เว่ยเลี่ยงโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งอีกครั้ง:"อาจารย์เย่ นี่คือสิ่งที่เว่ยเลี่ยงควรทำ"
ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงแหลมก็ดังขึ้น:"เห้ย มันโคตรแปลกเลยจริงๆ กลุ่มคนใหญ่โตที่ถือได้ว่าเป็นคนที่มีหน้าตาในจินหลิง กลับล้อมประจบประแจงไอ้ยาจกไร้ประโยชน์นี้ไม่หยุด ตาบอดรึไง? หรือปากไม่รับรส เลยอยากเลียขี้?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...