ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5551

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งตามนักพรตน้อยมาถึงโถงข้างของเขตกลางในวัดฉางหยุน ที่นี่คือโถงรับแขกของวัดฉางหยุน ใช้ต้อนรับเจ้าอาวาส เจ้าสำนัก ของวัดเต๋าอื่นโดยเฉพาะ หรือศาสนิกชนผู้เลื่อมใสในลัทธิที่อุทิศอย่างใหญ่หลวงให้กับวัดเต๋า

หลังจากที่พาท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมาที่นี่แล้ว นักพรตน้อยก็รีบวิ่งไปรายงานทันที

ที่วัดฉางหยุน คนที่อยู่ข้างหน้าเป็นเวลานาน ส่วนใหญ่เป็นนักพรตน้อยที่ยังขาดประสบการณ์ ดังนั้นถึงให้พวกเขาอยู่ที่ข้างหน้ารักษาระเบียบผู้มาเยี่ยมชม ลำดับผู้เลื่อมใส ในเวลาเดียวกันก็เก็บกวาดรักษาความสะอาด ดูแลเทวรูปของสำนัก จัดเก็บเครื่องบรรณาการ พวกนี้ต่างก็เป็นงานของพวกเขา

เพราะงั้น ถ้านักพรตน้อยอยากจะรายงานข้อมูลข่าวให้กับเจ้าสำนัก ก็จะต้องส่งไปตามลำดับชั้นทีละขั้น และจำนวนลำดับขั้นที่ส่งต่อ ยังมากกว่าที่นักพรตน้อยคิดไปชั้นหนึ่ง

หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป ผู้อาวุโสที่ใส่ชุดคลุมเต๋าคนหนึ่ง ที่อยู่ในกลุ่มผู้ติดตามหลายคน รีบวิ่งออกมาด้วยความดีใจและประหลาดใจ

เขารีบพุ่งเข้าไปในโถงรับแขกโดยไม่หยุดพัก พอเงยหน้ามองท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ก็ยืนนิ่งอยู่ที่ประตูราวกับว่าเขาถูกร่ายมนตร์สะกด

คนคนนี้ ก็คือเจ้าสำนักในตอนนี้ของวัดฉางหยุน นักพรตอิสระชิงซู

ชิงซู เป็นตำแหน่งนักพรตที่อาจารย์คนที่เก็บเขามาเลี้ยงในปีนั้นประทานให้ ตั้งแต่เล็ก ด้วยเหตุนี้อาจารย์ของเขาก็เรียกเขาด้วยชื่อเล่นนี้ จนหลังจากที่เขาได้รับหน้าที่เจ้าสำนักต่อ ถึงได้เติมนักพรตอิสระสองคำนี้ไว้ข้างหลัง

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมองดูเขา ก็ลูบหนวดยาวเบา ๆ ยิ้มและพูดกับเขา : “ชิงซู ยังจำฉันได้ไหม ?”

นักพรตอิสระชิงซูสะดุ้งตกใจอย่างมาก น้ำตาอุ่นร้อนสองสายพรั่งพรูออกมาจากมุมตาที่เต็มไปด้วยริ้วรอย พูดสะอื้นไห้ : “อาจารย์ลุงฉางชิง...เป็นท่านจริง ๆ ? !”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพยักหน้าเบา ๆ : “ฉันเอง”

นักพรตอิสระชิงซูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก มองดูเขา พูดพึมพำ : “อาจารย์ลุงฉางชิง ตอนนี้ท่าน ยังหนุ่มยิ่งกว่าชิงซูอีก หรือว่า...หรือว่าท่านจะหาหนทางแห่งอายุวัฒนะเจอแล้วจริง ๆ ?”

ในตอนที่นักพรตอิสระชิงซูพูดขึ้นมา นักพรตหนุ่มรอบ ๆ สองสามคน สีหน้าของแต่ละคนต่างตกตะลึง !