ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5552

สำหรับเขาแล้ว ตัวเองเคยผ่านความยากลำบากเหลือคณานับจนในที่สุดก็เข้าถึงเต๋า ความลับเช่นนี้ ไม่สามารถให้ใครก็ตามในวัดฉางหยุนที่รู้จักตัวเองรู้ได้เด็ดขาด

แต่วันนี้ ที่เขาเลือกที่จะมาวัดฉางหยุน สาเหตุจริง ๆ ก็ยังเป็นเพราะหลายวันมานี้ยังหาที่อยู่ของหลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้เลย

ผู้มีพระคุณเร่งให้เขาไปเมืองจินหลิงตลอด เขายืดเวลาได้สามวันห้าวัน แต่ก็ยื้อไม่ถึงสามถึงห้าเดือน ด้วยนิสัยของผู้มีพระคุณ อย่างมากสุดสองสามวันก็จะต้องให้คำขาดสุดท้ายกับตัวเอง เพราะงั้นตัวเองเลยจะต้องหาคนช่วย มาช่วยตัวเองหาที่อยู่ของหลินหว่านเอ๋อร์ในขอบเขตหัวเซี่ย

และหลายปีมานี้ที่เขาอยู่องค์กรพั่วชิง แต่ไหนแต่ไรไม่เคยก่อตั้งอำนาจของตัวเอง เพราะงั้นในตอนนี้คนที่ใช้ได้ ก็มีเพียงนักพรตของวัดฉางหยุน

ในเวลานี้ เมื่อได้เห็นใบหน้าที่คาดหวังของนักพรตอิสระชิงซูที่มองตัวเอง เงยหน้าขึ้นมองเฝ้ารอคำตอบของตัวเอง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ พูดกับเขา : “ชิงซู ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะพูดกัน ห้องลับเขตหลังยังมีอยู่ไหม ? ถ้ายังอยู่ พวกเราเดินไปคุยรายละเอียดที่นั่นเถอะ !”

นักพรตอิสระชิงซูรีบพูด : “ยังอยู่ ยังอยู่ ! อาจารย์ลุงฉางชิงโปรดตามผมมา !”

นักพรตอิสระชิงซูที่มีอายุ นำทางอย่างกระตือรือร้นอยู่ข้างหน้า นำท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมายังนอกห้องลับใต้ดินข้างหลัง

ลูกศิษย์คนอื่น ๆ ของเขาก็อยากจะไปด้วย แต่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกลับตั้งใจหลอกลวง

เขาพูดกับนักพรตอิสระชิงซู: “ชิงซู เรื่องระหว่างนายกับฉันที่ต้องคุย เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพื่อความรอบคอบฉันกับนายคุยกันสองคนก่อนเถอะ”

นักพรตอิสระชิงซูจะกล้าไม่ยอมทำตามได้ยังไง รีบพยักหน้ากล่าว : “ได้ครับอาจารย์ลุง !”

จากนั้น เขาก็ให้คนอื่น ๆ อยู่ข้างนอกห้องลับ เข้าไปในห้องลับกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง

ข้างในห้องลับ ไม่รอให้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยืนนิ่ง นักพรตอิสระชิงซูข้างหน้าที่เป็นคนนำทางก็หันหลับกลับมาทันที คุกเข่าทั้งสองข้างลง พูดอย่างเคารพนอบน้อม : “อาจารย์ลุงฉางชิง ชิงซูไม่คิดเลย ว่าชีวิตนี้จะได้เจอท่านอีก ! ได้โปรดขอให้ศิษย์ได้ไหว้สักครั้ง

!”

“ใช่แล้ว” ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ากล่าว : “การบำเพ็ญตนของคนรุ่นฉัน เมื่อบำเพ็ญปราณทิพย์ถือว่าเป็นชัยชนะขั้นแรก มิฉะนั้นยากที่จะหนีการเกิดแก่เจ็บตาย ตอนนี้ถึงแม้ว่าฉันจะมีปราณทิพย์ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะอายุยืนไม่แก่เฒ่าจริง ๆ เพียงแค่อายุขัยเมื่อเทียบกับคนทั่วไปแล้ว ก็ยืนยาวกว่าเล็กน้อยเท่านั้น”

นักพรตอิสระชิงซูกล่าวถามหยั่งเชิง : “อาจารย์ลุงฉางชิง ปีนี้ท่าน เกรงว่าจะเกิน 150 ปีไปแล้วสินะครับ ?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพยักหน้า กล่าวถอดถอนใจ : “ปีนี้ฉัน ก็ 156 ปีแล้ว”

“ร้อยห้าสิบหกปี...” นักพรตอิสระชิงซูพูดด้วยใบหน้าปรารถนา : “ท่านยังดูไม่ถึง 56 ปีเลยด้วยซ้ำ...”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกล่าวไม่ยี่หระ : “นี่คือสิ่งที่ได้รับหลังจากควบคุมปราณทิพย์ ฉันอยู่มาสิบเก้า ยี่สิบ ยี่สิบเอ็ด สามศตวรรษนี้ ถ้าเกิดว่ามีชีวิตอยู่ถึงศตวรรษที่ยี่สิบสอง ชีวิตนี้ก็คงไม่เสียดายแล้ว”

นักพรตอิสระชิงซูงงงัน งอขาทั้งสองข้าง คุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันก็ทำความคารวะแบบจีนอย่างแรง พูดอ้อนวอน : “อาจารย์ลุงฉางชิง ของให้ท่านถ่ายทอดหนทางอายุยืนให้ชิงซูด้วย ถ้าท่านรับปาก ชีวิตนี้ชิงซูจะขอติดตามท่านไปตลอด จะคอยปรนนิบัติ ติดตามไปทุกหนทุกแห่ง ไม่กลับคำอย่างแน่นอน !”