ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5553

นักพรตอิสระชิงซูเข้ามายังสำนักเต๋าเจ็ดสิบปีแล้ว เขาในตอนนี้ กำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งในตอนที่ออกจากวัดฉางหยุน

ตั้งแต่เช้าจรดเย็นฝึกวิชาเต๋าอย่างยากลำบาก ทั้งวันฝึกโอสถอย่างทุกข์ยาก แต่ตลอดมาไม่สามารถหาประตูสู่หนทางแห่งอายุวัฒนะว่าจะเปิดไปทางไหน

ตอนนี้อายุเกินวัยชรามาแล้ว เดิมทียอมรับชะตาชีวิตแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นอาจารย์ลุงของตัวเองที่นี่ใหม่อีกครั้ง

เพราะงั้น สิ่งนี้เลยได้จุดประกายความปรารถนาลึกๆ ของเขาที่จะมีอายุยืนยาวอีกครั้ง

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมองดูเขา ถอนหายใจเบา ๆ พูดอย่างนอบน้อมจริงใจหาที่เปรียบไม่ได้ : “ชิงซูหลังจากผ่านไปหลายปี ฉันก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง ก็เพื่อมาหานาย มาหาลูกศิษย์ของวัดฉางหยุน เหมือนกับที่ทั้งหมดหลายปีมานี้ของฉันมาแบ่งปันกับพวกนาย !”

ทันใดนั้นนักพรตอิสระชิงซูก็สั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความตื่นเต้น เงยหน้ามองท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง พูดสะอื้นไห้ : “อาจารย์ลุงฉางชิง...ท่าน...ท่านยอมถ่ายทอดหนทางแห่งอายุวัฒนะให้กับศิษย์จริง ๆ เหรอ ?”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพยักหน้า เอ่ยปากกล่าว : “หลายปีมานี้ฉันคิดถึงวัดฉางหยุนมาตลอด วัดฉางหยุนมีบุญคุณกับฉันมากมายดุจภูเขาขฌ ฉันก็ต้องหวังว่ามันจะรุ่งเรืองต่อไปเป็นธรรมดา และนายก็เป็นเด็กที่ศิษย์น้องของฉันเลี้ยงมา ฉันก็หวังว่านายจะได้เข้าประตูใหญ่ของการอายุยืนยาวเหมือนฉัน ในอนาคตบนทางที่อายุค่อย ๆ ยืนยาว ก็ถือว่ามีคนอยู่เป็นเพื่อน...”

นักพรตอิสระชิงซูตื่นเต้นถึงขีดสุด รีบคำนับแรง ๆ สามครั้ง พูดด้วยเสียงดัง : “ศิษย์ชิงซู ยอมที่จะบุกน้ำลุยไฟเพื่ออาจารย์ลุง !”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มเล็กน้อย ประคองเขาขึ้นมา ยิ้มกล่าว : “ครั้งนี้ที่ฉันกลับมา ในใจก็คิดว่าวันหลังจะสามารถอยู่วัดฉางหยุนได้ ถึงเวลานั้นนายตามฉันเข้าฌานห้าปี ฉันรับรองจะให้ความสามารถควบคุมกับนายปราณทิพย์”