ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5554

เมื่อได้ยินนักพรตอิสระชิงซูแทบทนรอไม่ไหวที่จะแสดงความจริงใจออกมา ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็พยักหน้ารับและยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ทุกอย่างล้วนเป็นไปในแนวทางที่ตัวเองได้คาดการณ์ไว้

สำหรับคนอย่างท่านเอิร์ลฉางเซิ่งแล้ว เขาก็ไม่ใช่คนดีอะไร

ยกเว้นต่อหน้าผู้มีพระคุณ เขาทุ่มเททำงานหนักโดยไม่ปริปากบ่น แต่กับคนอื่น พื้นฐานทางศีลธรรมของคำว่า‘พูดคำไหนคำนั้น’สำหรับเขาแล้วก็เรียกได้ว่าไม่เคยมีให้เห็นเลยด้วยซ้ำ

อันที่จริงในตอนที่เพิ่งจะมาถึงเย่นจิงใหม่ๆ เขาก็คิดจะใช้ความสัมพันธ์และทรัพยากรของคนในวัดฉางหยุน มาช่วยตัวเองหาที่อยู่ของหลินหว่านเอ๋อร์

แต่ว่า เมื่อเขามานั่งขบคิด ก็ยังรู้สึกว่า เพื่อจะใช้ประโยชน์จากวัดฉางหยุน ไม่คุ้มค่าเท่าไรกับการที่ตัวเองต้องมาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง

ยังไม่ต้องพูดถึงว่าวัดฉางหยุนจะสามารถช่วยตัวเองตามหาเบาะแสของหลินหว่านเอ๋อร์เจอหรือไม่ อย่างน้อยที่สุด ในยุคศตวรรษที่19 นักพรตที่บำเพ็ญเพียรวิชาเต๋าในวัดฉางหยุนมานานกว่าสิบปี ในตอนนี้กลับยังมีชีวิตอยู่ เรื่องแบบนี้หากแพร่งพรายออกไป จะต้องสร้างความวุ่นวายที่ไม่จำเป็นมาให้ตัวเองแน่

และเพราะเหตุนี้ เขาก็จึงไม่ได้เดินทางมาที่วัดฉางหยุน

แต่ว่า สถานการณ์ในตอนนี้ สำหรับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งแล้ว ก็ค่อนข้างที่จะเร่งด่วน

ส่วนหนึ่งเพราะผู้มีพระคุณได้ออกคำสั่งให้องค์กรพั่วชิงทั้งหมดหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว ไม่แน่อีกสักพักก็คงจะเรียกให้ตัวเองนั้นกลับไป โอกาสที่เหลือไว้ให้ตัวเองในการค้นหาหลินหว่านเอ๋อร์มีไม่มากแล้ว อีกทั้ง สี่ท่านเอิร์ลในองค์กรพั่วชิงแม้จะมีตำแหน่งที่สูงส่ง แต่ก็ไม่ได้มีอิสระอย่างแท้จริง ครั้งนี้สามารถที่จะออกมาได้นานขนาดนี้ ล้วนก็เพราะความกระตือรือร้นที่อยากจะจับตัวหลินหว่านเอ๋อร์ของผู้มีพระคุณ แต่ในตอนนี้สถานการณ์กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงตายอย่างไม่ทราบสาเหตุ ไม่แน่บางทีวันหนึ่งเพียงคำพูดเดียวของผู้มีพระคุณ เขาก็จำต้องกลับไปตามคำสั่ง

ในอีกส่วนหนึ่ง ผู้มีพระคุณต้องการให้ตัวเองไปค้นหาที่อยู่ของลูกชายเย่ฉางอิง เรื่องนี้ ตัวเองจะยืดเยื้อต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ในเร็ววันนี้ก็ต้องเดินทางไปเมืองจินหลิง ดังนั้นเรื่องการค้นหาหลินหว่านเอ๋อร์ คงทำได้เพียงต้องอาศัยวัดฉางหยุน

แม้แบบนี้จะทำให้ตัวเองต้องเปิดเผยความจริงที่ตัวเองนั้นอายุมากกว่าถึงหนึ่งร้อยห้าสิบปีแล้ว แต่หากสามารถที่จะตามหาตัวหลินหว่านเอ๋อร์ได้ ตัวเองก็ถือว่าชักธงรบก็ชนะศึก ประสบความสำเร็จ ต่อไปก็ไม่มาที่หัวเซี่ยอีก

นักพรตอิสระชิงซูไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงของตัวเองนั้นกำลังคิดสิ่งใดอยู่