นักพรตอิสระชิงซูส่ายหน้า และถอนหายใจ“ตอนที่ข้ายังเด็กเคยได้ยินอาจารย์บอกว่า จากบันทึกของวัดฉางหยุน เมื่อหลายร้อยปีก่อนหน้า มีอาจารย์เซียนบางคนที่มีปราณทิพย์จริงๆ พวกเขามีอายุขัยกว่าสองสามร้อยปี บางคนมีอายุขัยถึงห้าร้อยปี แต่จะจริงหรือไม่ ข้าเองก็ไม่แน่ใจ แต่วันนี้ได้เห็นลักษณะท่าทางของอาจารย์ลุงฉางชิงแล้ว สองร้อยปีนั้นรับประกันได้เลย แต่หากสองร้อยปีแล้วผลการฝึกฝนมีการพัฒนา ไม่แน่อาจจะอยู่ได้อีกนาน!”
พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าท่าทีของนักพรตอิสระชิงซูก็แน่นิ่งไป พูดอย่างจริงจังที่สุด“ศิษย์ผู้น้องทุกคน เรื่องที่อาจารย์ลุงฉางชิงกลับมากับเรื่องหนทางแห่งอายุวัฒนะ พวกเจ้าจะบอกใครไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้สำคัญมาก การแพร่งพรายทุกอย่างอาจส่งผลกับอนาคตของเราได้ หากอาจารย์ลุงไม่สามารถจะถ่ายทอดหนทางแห่งอายุวัฒนะให้พวกเราได้ สิ่งที่เราต้องสูญเสีย ก็อาจจะเป็นอายุขัยหนึ่งร้อยปีก็เป็นได้!วันนี้ได้เจอกับอาจารย์ลุงฉางชิง เชื่อว่าศิษย์ผู้น้องทุกคนคงไม่มีใครอยากจะตายด้วยโรคชราก่อนอายุขัยหนึ่งร้อยปีหรอกใช่ไหม?”
ทุกคนมีท่าทีเคร่งขรึม และพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียง“ ใช่!”
นักพรตอิสระชิงซูพยักหน้ารับ แล้วพูดกำชับว่า“อย่างนั้นก็จดจำคำพูดของข้าให้ดี !”
……
ตกดึก
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ในที่พักพิงชั่วคราวของตัวเอง
เขาดูเหมือนนั่งหลับตาทำสมาธิ แต่แท้จริงแล้วกำลังขบคิดอยู่ในใจ ว่าตัวเองจะเดินทางไปเมืองจินหลิงเมื่อไร
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีการแจ้งเตือนหนึ่งปรากฏขึ้น นั่นคือผู้มีพระคุณต้องการจะคุยสายกับตัวเอง
เขาเปิดโทรศัพท์ในทันที แล้วเข้าสู่โปรแกรมพิเศษ เชื่อมต่อกับผู้มีพระคุณ
ในสาย น้ำเสียงที่เย็นเยือกของผู้มีพระคุณดังขึ้น “ท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ข้าให้เจ้าไปหาที่อยู่ลูกชายเย่ฉางอิงที่เมืองจินหลิง ทำไมเจ้าถึงยังไม่เคลื่อนไหวอีก?”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูดอธิบาย “ผู้มีพระคุณ ผมมีความคิดหนึ่ง อยากจะขอรายงานท่านครับ !”
ผู้มีพระคุณพูดเสียงเย็นชา “ว่ามา!”
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า“ข้าได้ข่าวมาว่า คนของตระกูลอานได้เดินทางไปเมืองจินหลิงแล้ว!อานฉี่ซานสองสามีภรรยา กับลูกชายสามคนและลูกสาวคนหนึ่งของพวกเขา ในตอนนี้ต่างก็อยู่กันที่โฮมสเตย์ว่านหลิ่วในเมืองจินหลิง ข้าคิดว่าพวกเขาก็น่าจะไปตามหาตัวลูกชายของเย่ฉางอิงด้วยเช่นกัน ดังนั้นข้าต้องการให้เจ้าเดินทางไปเมืองจินหลิงเพื่อฆ่าพวกเขาทิ้งให้หมด ห้ามให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว !”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกตกใจอย่างมาก“ตระกูลอาน?!ผู้มีพระคุณ เบื้องหลังของตระกูลอานมีผู้ลึกลับที่ทรงพลังคอยให้การช่วยเหลืออยู่ การลอบสังหารนี้ ไม่ทราบว่าจะเสี่ยงถูกเปิดเผยตัวตนหรือเปล่า ?”
ผู้มีพระคุณเค้นเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า“จะไปกลัวอะไร ต่อให้เบื้องหลังของตระกูลอานจะมียอดฝีมือ แต่ความแข็งแกร่งของยอดฝีมือคนนั้นก็ไม่สามารถจะมาเทียบเคียงกับเจ้าได้!”
พูดจบ ผู้มีพระคุณก็พูดต่อ“ที่ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงตาย เพราะอีกฝ่ายใช้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ลอบโจมตีเขา แต่ในเมืองจินหลิง เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป ไม่มีใครสามารถจะใช้อาวุธสังหารแบบนี้ได้ในเมืองจินหลิง!ถึงเวลาเจ้าแค่บุกเข้าไปในโฮมสเตย์ว่านหลิ่วแล้วฆ่าคนของตระกูลอานทิ้งซะ รับรองว่าไม่มีใครสามารถขวางเจ้าได้แน่!”
แม้ภายในใจของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะยังคงไม่แน่ใจเท่าไร แต่ก็รู้ว่าที่ผู้มีพระคุณพูดมานั้นก็มีเหตุผลอยู่บ้าง จึงเอ่ยปากถามไปว่า“ผู้มีพระคุณ หลังจากที่ข้าน้อยถึงเมืองจินหลิงแล้ว ให้สังหารคนของตระกูลอานก่อน หรือตามหาตัวลูกชายของเย่ฉางอิงก่อนดีครับ?”
ผู้มีพระคุณตอบเสียงเย็นเยือก“สังหารตระกูลอานก่อน หากลูกชายของเย่ฉางอิงยังมีชีวิตอยู่จริง เจ้าฆ่ายกครัวคนของตระกูลอานในเมืองจินหลิงแล้ว เขาก็จะต้องปรากฏตัวออกมาอย่างแน่นอน !”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...