ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5558

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย“ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ？เมืองจินหลิงของเราก็ไม่ใช่เมืองแห่งการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ทำซะใหญ่โตขนาดนี้มันดูจะเกินตัวไปหรือเปล่าครับ ？”

เซียวฉางควนกล่าว“ไม่สำคัญว่าเมืองจินหลิงจะเป็นเมืองของการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดหรือเปล่า ขอแค่เมืองจินหลิงมีผลงานการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดโบราณที่ยอดเยี่ยมก็พอ ดังนั้นตอนนี้พวกเราต่างก็กำลังรวบรวมผลงานที่มีชื่อเสียงจากนักสะสมทั่วเมืองจินหลิงอยู่ นี่เป็นขั้นตอนแรกภายในของเรา ประธานของเรา และรองประธานคนอื่นๆของเราตอนนี้ก็มีงานเขียนพู่กันจีนและภาพวาดโบราณอยู่กันไม่น้อย ส่วนฉันรองประธานาธิบดีไม่คู่ควรที่สุด แม้จะรองลงมา แต่ในมือไม่มีอะไรเลย เราช่วยดูหน่อยว่าพอจะหาซื้อที่ไหนมาได้สักสองสามชิ้นไหม？ไม่ได้จริงๆก็เอาแบบที่พอจะหยิบยืมมาก็ได้ รองานนิทรรศการอักษรวิจิตรและจิตรกรรมนี้เสร็จสิ้นพ่อก็จะคืนมันให้เราเลย ！”

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย“พ่อครับ วันนี้ไปตลาดของโบราณไม่ได้ถามจางเอ้อเหมาเหรอครับ？เขาเป็นพวกมีช่องทางอยู่ไม่ใช่เหรอ？”

“จางเอ้อเหมา？”เซียวฉางควนเบ้ปากแล้วพูดว่า“เราไม่รู้อะไร ไอ้เจ้าหมอนั่นเป็นพ่อค้าหน้าเลือดโดยแท้ ไม่กี่ปีก่อนไม่รู้เขาไปเรียนรู้มาจากใคร ทำงานเขียนและภาพวาดพู่กันปลอมขึ้นมา แล้วขายมันให้กับคนที่รับซื้อของโบราณคนญี่ปุ่น คนเกาหลี สุดท้ายเรื่องราวก็ลุกลามบานปลายไปถึงที่สถานทูต ฉันไปให้เขาช่วยเหลือ เกิดเขาทำของปลอมขึ้นมาให้ฉันอีก ถึงเวลาหน้าของฉันก็คงต้องอับอายไปทั่วโลกแน่ ”

เย่เฉินไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน ก็จึงถามด้วยความสงสัย“มีเรื่องแบบนี้กับจางเอ้อเหมาด้วยเหรอครับ？แล้วหลังจากนั้นล่ะ？จัดการกันยังไง ？”

เซียวฉางควนกล่าว“จะว่าไปแล้วจางเอ้อเหมาก็มีความสามารถอยู่พอตัวจริงๆ ก่อนหน้านั้นเขาได้วางกับดักกับชาวต่างชาติเหล่านั้นเอาไว้ ขายเครื่องทองสัมฤทธิ์ปลอมให้พวกเขา แล้วยังเรียกเก็บเงินจำนวนมากจากพวกเขา ส่งออกไปต่างประเทศให้พวกเขา คนต่างชาติเหล่านั้นก็นึกว่าได้เจอสมบัติล้ำค่าแล้ว ดังนั้นเขาจึงใช้สิ่งนี้มาข่มขู่ชาวต่างชาติเหล่านั้น ว่าเต็มที่ก็ยอมไปมอบตัว ทุกคนก็ติดร่างแหไปด้วย เข้าคุกไปพร้อมกัน คนญี่ปุ่นกับคนเกาหลีเหล่านั้นจะกล้าดียังไงมาติดคุกที่ในหัวเซี่ยได้ และสุดท้ายมันก็จบโดยที่ไม่มีบทสรุป”

พูดมาถึงตรงนี้ เซียวฉางควนก็อดไม่ได้ที่จะจิ๊ปากและถอนหายใจ“จิ๊จิ๊ จะว่าไปจางเอ้อเหมาคนนี้ ก็ช่างเป็นคนมีของเสียจริง”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า“พ่อครับ พ่อไม่เคยเห็นจางเอ้อเหมาขาย《โมนาลิซา》 หากพ่อได้เห็น ก็จะต้องตกตะลึงแน่นอน ”

เซียวฉางควนเอ่ยถามด้วยความสงสัย“จางเอ้อเหมาขาย《โมนาลิซา》？นี่มันมุกอะไรกัน ？”