เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5568

เมื่อเห็นผลของผังปากว้าชี้ไปที่เย่เฉิน หัวใจของหลินหว่านเอ๋อร์ ก็เกิดความตื่นกลัวขึ้นมา

เธอรู้ถึงความแข็งแกร่งของเย่เฉิน คนส่วนใหญ่ ไม่น่าจะเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของเขาได้

ส่วนคนที่สามารถจะทำให้เขาต้องตกอยู่ในอันตรายได้นั้น จะต้องมีความแข็งแกร่งที่เหนือกว่า

เธออดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเอง“หรือว่าท่านเอิร์ลคนอื่นจะเดินทางมาที่เมืองจินหลิง？！ต้องเป็นอย่างนี้แน่！ไม่อย่างนั้น เย่เฉินคงไม่เตือนให้ฉันต้องระวังตัว！”

เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างไม่รู้ตัว อยากจะโทรไปหาเย่เฉิน

แต่ว่า เมื่อหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากพูดยังไง

เพราะว่า ตัวเองแกล้งโง่ต่อหน้าเย่เฉินมาโดยตลอด กว่าจะให้เขาลดเกราะป้องกันตัวเองได้ หากในเวลานี้ตัวเองเป็นฝ่ายไปพูดเตือน เกรงว่าเขาจะต้องเกิดความสงสัยขึ้นมาอีกครั้งเป็นแน่

ทว่า หลังจากที่หลินหว่านเอ๋อร์คิดทบทวนแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองน่าจะต้องพูดเตือนเย่เฉินสักหน่อย เพราะว่า เย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของตัวเอง เขามีอันตราย ตัวเองอาจช่วยเขาไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็น่าจะเตือนให้เขารู้ล่วงหน้าได้

ดังนั้น หลังจากที่พินิจพิเคราะห์แล้ว ก็มาที่ระเบียง แล้วกดโทรไปหาเย่เฉิน

เย่เฉินในตอนนี้ กำลังอยู่ระหว่างการเดินทางกลับ

ในตอนที่หยุดจอดรอสัญลักษณ์ไฟ มือถือก็มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามา

หลังจากที่กดรับ ก็ได้ยินเสียงของหลินหว่านเอ๋อร์ดังขึ้นจากปลายสาย “พี่เย่เฉิน ฉันหลินเสี่ยวหว่านนะ……”

เย่เฉินถามเธอด้วยความสงสัย“เสี่ยวหว่าน ว่ายังไง？มีอะไรเหรอ？”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน