ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5567

หลินหว่านเอ๋อร์ผงะไปชั่วครู่ จากนั้นก็รีบพยักหน้ารับ พูดอย่างตื้นตันใจว่า“ได้ค่ะพี่เย่เฉิน……”

พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา แล้วกดบันทึกหมายเลขที่เย่เฉินบอก

เย่เฉินก็หันมาพูดกับคลอเดียว่า“คลอเดีย เราเองก็เหมือนกัน มีอะไรก็โทรติดต่อมาหาพี่นะ”

คลอเดียยิ้มแป้นแล้วพูดว่า“เข้าใจแล้วค่ะพี่เย่เฉิน！”

เย่เฉินก็ถึงได้รู้สึกโล่งใจ และพูดว่า“เอาล่ะ เรากลับไปกันเถอะ พี่จะกลับแล้ว！”

พูดจบ ก็สตาร์ทรถ แล้วขับออกจากมหาวิทยาลัยจินหลิงไป

ระหว่างทางเดินกลับหอพัก คลอเดียพูดอย่างรู้สึกห่อเหี่ยวใจว่า“เฮ้อ ไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างพี่เย่เฉิน บนโลกใบนี้จะยังมีอีกไหมน่ะ ”

คิ้วของหลินหว่านเอ๋อร์ขมวด ในใจยังคงคิดเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของคลอเดีย เธอก็พูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว“อยากจะหาคนที่เหมือนกันนี้คงน่าจะไม่มีอีกแล้ว แต่หากเธอชอบพี่เขา ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้”

คลอเดียพูดอย่างเขินอาย“เสี่ยวหว่านนี่เธอพูดเหลวไหลอะไรของเธอกัน……”

หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า“ใบหน้าของเธอแทบจะเขียนคำว่าชอบติดอยู่ตรงหน้าผาก ยังจะกล้าว่าฉันพูดเหลวไหลอีกเหรอ……”

คลอเดียหันมองไปรอบๆอย่างร้อนรน เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ก็จึงพูดเสียงเบากับหลินหว่านเอ๋อร์“เสี่ยวหว่าน คำพูดแบบนี้ห้ามพูดอีกเป็นอันขาด ต่อให้ฉันจะรู้สึกชอบพี่เย่เฉินเขาจริงๆแล้วยังไง พี่เย่เฉินเขาแต่งงานแล้ว ฉันเองก็แค่รู้สึกปลงตกกับโชคชะตาวาสนาของตัวเองเท่านั้น……”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า“นี่ใช่ไหมที่โบราณเขาว่า ท่านเกิดตอนข้ายังไม่เกิด เมื่อข้าเกิดท่านก็แก่”

พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของหลินหว่านเอ๋อร์ก็ซับซ้อนและแอบทอดถอนใจ จากนั้นก็ปรับสภาพอารมณ์ให้เข้าที่ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า“แต่ถึงเขาจะแต่งงานไปแล้วก็ไม่สำคัญ เธอยังเป็นบ้านเล็กของเขาได้ ”

คลอเดียพูดอย่างเขินอาย“นี่……เธอทำไมถึงยังพูดจาเหลวไหลอยู่อีก！ยิ่งพูดก็ยิ่งเลอะเทอะ！จงใจแกล้งฉันใช่ไหม……”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง“ฉันไม่ได้แกล้งเธอ ฉันพูดจริงๆ จริงอย่างล้านเปอร์เซ็นต์！ในเมื่อเธอชอบเขา ขอแค่เขาก็ชอบเธอเหมือนกัน จะเป็นบ้านใหญ่หรือบ้านเล็กมันจะแตกต่างกันยังไง？”