ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5566

เมื่อเห็นเย่เฉินยื่นโอสถมาให้ หลินหว่านเอ๋อร์ก็ถึงกับต้องผงะ

เธอรู้ ว่าโอสถที่เย่เฉินให้ตัวเองมานั้นไม่ธรรมดา สามารถให้ตัวเองมาหนึ่งในสี่ส่วนได้ ก็นับว่าเป็นพระคุณอย่างสูงสุดแล้ว และเย่เฉินเองก็ปูทางมาขนาดนี้ พูดแต่ความวิเศษและความดีงามที่มีของโอสถ หลินหว่านเอ๋อร์ก็พอจะมองออก ว่าความตั้งใจเดิมที่มีของเย่เฉินนั้นก็ไม่ได้คิดที่จะยกโอสถส่วนที่เหลือนี้ให้กับตัวเอง

แต่ว่า ในตอนนี้จู่ๆเย่เฉินก็กลับยื่นโอสถนั้นมาให้ ทำเอาหลินหว่านเอ๋อร์ก็ทำอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน

หลังจากที่ได้สติกลับมา เธอก็รีบโบกมือและพูดว่า“พี่เย่เฉิน โอสถของพี่มีค่ามากขนาดนี้ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก……”

เย่เฉินมองดูเธอ ภายในใจจู่ๆก็เกิดความรู้สึกเวทนาต่อเธอไม่น้อย เด็กสาวคนหนึ่งหลบหนีการไล่ล่าสังหารขององค์กรพั่วชิงมาโดยตลอด ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องยากลำบากอย่างมาก ไม่คิดว่าพอมาถึงเมืองจินหลิงได้ไม่นาน ก็อาจจะถูกองค์กรพั่วชิงตามหาตัวเจอ คิดๆไปแล้วชีวิตก็เต็มไปด้วยความโชคร้ายเสียจริง

ดังนั้น เขาก็จึงหัวเราะเยาะลำพัง และพูดว่า“จะว่ามันมีค่า อันที่จริงแล้วก็แค่นั้น ฉันเป็นพวกชอบยกยอตัวเอง นี่ก็หั่นแบ่งออกมาแล้วจะเก็บรักษาก็คงไม่สะดวกเท่าไร เราเก็บมันไว้ใช้เถอะ”

ในตอนนี้ สายตาของเย่เฉิน หลินหว่านเอ๋อร์มองเห็นถึงแววตาของความเวทนาที่ซ่อนอยู่ ซึ่งทำเอาภายในใจของเธอนั้นรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเองว่า“นี่เย่เฉินเขา……ทำไมต้องใช้สายตาแบบนี้มองเราด้วย ？”

ในตอนนี้ คลอเดียที่อยู่ข้างๆไม่รู้ว่าโอสถนี้นั้นมีค่ามากแค่ไหน รู้แค่เพียงเย่เฉินมีความหวังดีกับหลินหว่านเอ๋อร์ ดังนั้นก็จึงพูดขึ้นว่า“ใช่ เสี่ยวหว่าน เธอก็รับยานี้ไว้เถอะ พรุ่งนี้ก็จะเริ่มฝึกทหารกันแล้ว หากเธอมีอาการไมเกรนขึ้นมาอีก จะต้องทนไม่ได้แน่ เธอเก็บยานี้ไว้ หากรู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกก็กินหนึ่งในสี่ส่วน”

เย่เฉินก็พูดยืนยันด้วยว่า“เสี่ยวหว่าน คลอเดียพูดถูก โอสถนี้เราเก็บมันไว้ก่อน เพราะว่ายังไงเราน่าจะมีความจำเป็นต้องใช้มันมากกว่าฉัน หรือหากคลอเดียต้องการ เราก็สามารถให้เธอใช้โอสถนี้ได้ ถือว่าให้เราสองคนเอาไว้ป้องกันแล้วกัน ”

หลินหว่านเอ๋อร์นิ่งเงียบไปชั่วครู่ แล้วพยักหน้าเบาๆ พูดอย่างจริงจังว่า“พี่เย่เฉิน ขอบคุณนะ……”

“เกรงใจไปแล้ว”เมื่อเย่เฉินเห็นเธอรับโอสถไป อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในความคิดของเขา ตัวเองก็คงทำเพื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้แค่นี้แล้วเท่านั้น