ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5570

ในมุมมองของเย่เฉิน ถึงองค์กรพั่วชิงจะพุ่งเป้ามาที่ตากับยาย แต่หลินหว่านเอ๋อร์บอกว่าตัวเองจะมีภัยอันตราย นั่นก็หมายความว่า ตัวเองอาจจะต้องเจอกับศึกหนัก

ศึกหนัก เย่เฉินไม่ได้กลัวเลยแต่อย่างใด

กับความโชคดีที่มีชีวิตรอดมาได้เมื่อตอนอายุแปดขวบ เขาก็รู้แล้วว่า ในทุกๆวันที่ตัวเองมีชีวิตอยู่นั้นถือเป็นกำไรแล้ว

ที่เขากลัว คือหากตากับยายและเซียวชูหรันภรรยาเกิดตกอยู่ในอันตรายพร้อมกัน ตัวเองจะแยกร่างได้ยังไง

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ความคิดแรกของเขาที่ผุดขึ้นมาในหัวสมอง นั่นก็คือ รีบหาทางให้เซียวชูหรันไปจากเมืองจินหลิง

หากเซียวชูหรันไม่ได้อยู่ในเมืองจินหลิง ตัวเองก็จะไม่ต้องมีความกังวลใดๆ จะได้ดูแลปกป้องครอบครัวของตากับยายในเมืองจินหลิงอย่างเต็มที่

เพียงแค่ว่า ในตอนนี้เย่เฉินยังคิดไม่ออก ว่าจะหาวิธีการยังไงให้เซียวชูหรันไปจากเมืองจินหลิงอย่างไม่มีข้อสงสัย

ในตอนแรก อยากจะสร้างเหตุการณ์สมมุติให้หม่าหลัน“ได้รับโชคใหญ่โดยบังเอิญ” ให้ใครสักคนแกล้งทำทีเป็นพนักงานของบริษัทสักแห่งทำกิจกรรมลุ้นโชค แล้วส่งแพ็กเกจทัวร์ยุโรปสิบวันให้หม่าหลัน จากนั้นก็ให้เธอพาผู้ติดตามไปได้ด้วยหนึ่งคน และระบุด้วยว่าคนที่สามารถจะติดตามไปได้ด้วยนั้นต้องเป็นผู้หญิง เมื่อเป็นเช่นนี้ หากหม่าหลันต้องการจะไป ก็จำต้องเรียกเซียวชูหรันไปเป็นเพื่อนด้วยแล้วเท่านั้น

แต่ว่า เมื่อเขามาคิดๆดู ก่อนหน้านั้นเซียวชูหรันก็เคยได้ไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา หลังจากที่กลับมาไฟในการทำงานก็ลุกโชน หากหม่าหลันชวนเธอไปเที่ยวด้วยจริงๆ และไปกว่าสิบไป เธอคงไม่ตอบตกลงแน่

นอกจากนี้ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเซียวชูหรัน ตัวเองก็ต้องมั่นใจว่าจะสามารถทำให้สำเร็จได้ในครั้งเดียว หากวิธีให้ไปท่องเที่ยวต่างประเทศไม่สำเร็จ ตัวเองหาโอกาสใหม่อีกครั้ง อย่างนั้นเซียวชูหรันจะต้องจับสังเกตความผิดปรกตินี้ได้แน่

คิดไปคิดมา ฉับพลันเย่เฉินก็นึกไปถึงเฟ่ยเข่อซินที่อยู่สหรัฐอเมริกา

หากเฟ่ยเข่อซินหาเซียวชูหรันด้วยเรื่องงาน อย่างนั้นแล้วเซียวชูหรันก็คงไม่น่าจะปฏิเสธ

ไม่เพียงเพราะเซียวชูหรันนั้นมุ่งมั่นตั้งใจในการทำงาน แต่ในใจของเซียวชูหรันก็ยังตระหนักรู้มาโดยตลอด ว่าเรื่องMaster classที่โรงเรียนดีไซน์ ได้ติดค้างหนี้บุญคุณเฟ่ยเข่อซินเอาไว้อยู่ไม่น้อย หากเฟ่ยเข่อซินหาเธอเพราะต้องการความช่วยเหลือ อย่างนั้นแล้วเธอจะต้องไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน！

ดังนั้น เย่เฉินก็จึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดโทรไปหาเฟ่ยเข่อซินในทันที

ในตอนนี้ที่สหรัฐอเมริกาเป็นเวลาเช้า เฟ่ยเข่อซินเพิ่งจะเดินทางมาถึงที่ห้องทำงานในสำนักงานใหญ่เฟ่ยซื่อกรุ๊ป ยังไม่ทันได้นั่งลง สายโทรศัพท์ที่เย่เฉินโทรมาก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นเป็นสายโทรศัพท์ของเย่เฉิน เฟ่ยเข่อซินรู้สึกลิงโลดเป็นอย่างยิ่ง รีบพยายามควบคุมการหายใจอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงกดรับสาย แสร้งทำทีเป็นสงบนิ่งแล้วเอ่ยถามว่า“คุณเย่ โทรหาฉันมีธุระอะไรเหรอคะ？”

เย่เฉินตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วพูดว่า“คุณหนูเฟ่ย ผมมีเรื่อง ต้องการให้คุณช่วย ”

เฟ่ยเข่อซินพูดโดยไม่ต้องคิด“คุณเย่ กับเข่อซินไม่ต้องเกรงใจ มีเรื่องอะไร ก็พูดมาได้เลย ”

เย่เฉินถามเธอ“คุณหนูเฟ่ย ผมอยากรู้ว่าเฟ่ยซื่อกรุ๊ปของพวกคุณ ที่ในสหรัฐอเมริกาตอนนี้มีโครงการอสังหาริมทรัพย์ไหนที่กำลังดำเนินการอยู่หรือเปล่า ？”

“มีสิ”เฟ่ยเข่อซินตอบ“ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของเฟ่ยซื่อกรุ๊ปมีขนาดที่ใหญ่มากในสหรัฐอเมริกา ในตอนนี้แค่ที่นครนิวยอร์ก เราก็มีโครงการอสังหาริมทรัพย์เชิงพาณิชย์หลายโครงการที่อยู่ในระหว่างการก่อสร้าง”

เย่เฉินถามขึ้นมาอีกครั้ง“แล้วมีโครงการไหนที่กำลังจะเริ่ม หรืออยู่ระหว่างการเตรียมการหรือเปล่า ？”

“มี”เฟ่ยเข่อซินตอบ“ที่นครนิวยอร์กเรามีศูนย์การค้าหนึ่งที่กำลังอยู่ในระหว่างการเตรียมการ ไม่นานก็จะเปิดตัวอย่างเป็นทางการ”

“เยี่ยมไปเลย”เย่เฉินพูดขึ้นในทันที“ ผมอยากจะขอให้คุณหาข้ออ้างเรื่องงาน ช่วยผมเรียกตัวชูหรันไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาสักระยะหนึ่ง”

เฟ่ยเข่อซินถามด้วยความประหลาดใจ“คุณเย่ นี่คุณไม่ได้อยู่กับชูหรันแล้วเหรอ？”

“ไม่ใช่”เย่เฉินตอบ“ผมมีเรื่องบางอย่าง จำเป็นต้องอยู่ที่เมืองจินหลิง หากชูหรันอยู่ที่นี่ด้วยจะเป็นอันตราย ดังนั้นผมอยากให้เธอไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาสักระยะเวลาหนึ่ง”

เฟ่ยเข่อซินถามอย่างประหม่า“คุณเย่ เป็นเพราะองค์กรพั่วชิงหาคุณเจอแล้วใช่ไหม……”

เย่เฉินตอบ“ไม่ใช่ผม แต่เป็นตากับยายของผม ตอนนี้พวกเขาอยู่กันที่เมืองจินหลิง”

เฟ่ยเข่อซินถามเขากลับในทันที “คุณ……คุณกับคุณปู่อาน คุณย่าอานพวกท่านได้พบเจอกันแล้วเหรอ？”