ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5594

ในเวลานี้ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง

ที่สนาม นักศึกษาใหม่จากหลายคณะกว่าพันคน กำลังแบ่งกลุ่มกันเพื่อจะเริ่มทำการฝึกทหาร

ระยะเวลาของการฝึกทหารในสิบสี่วัน วันนี้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น นักศึกษาใหม่หลายคนกับการฝึกกึ่งทหารที่เข้มข้นนี้ ยังคงปรับตัวไม่ได้อยู่เล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ต่างก็ส่งเสียงร้องแสดงความไม่พอใจกันดังระงมไปทั่ว

แสงแดดที่อบอ้าวก็ยากจะทานทน กับชุดลายพรางแขนยาวขายาวที่ต้องสวมใส่ และยังต้องเดินแตะก้าวขาสูงไม่หยุด สำหรับนักศึกษาใหม่เหล่านี้แล้ว มันทรมานมากจริงๆ

เสียงฟ้าร้องที่ดังกระหึ่มจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ทำเอานักเรียนทุกคนที่อยู่ในสนามต่างพากันแตกตื่น พวกเขาหันมองไปยังก้อนเมฆที่ดำมืดในทางตะวันตกเฉียงใต้ ภายในใจต่างก็แอบลิงโลด คิดว่าสภาพอากาศแบบนี้ อีกไม่นานก็น่าจะมีสายฝนห่าใหญ่เทกระหน่ำลงมา

นักเรียนทุกคนต่างคิดว่า หากฝนตกห่าใหญ่นี้เทลงมาจริงๆ อย่างนั้นการฝึกทหารที่มีในตอนนี้ ก็น่าจะต้องหยุดลงชั่วคราว เมื่อเป็นเช่นนั้นทุกคนก็จะได้พักหายใจหายคอกัน

หรือหากไม่ได้จริงๆ ฝึกมันท่ามกลางสายฝนก็ยังจะดีกว่าฝึกท่ามกลางแสงแดดที่อบอ้าวอยู่มาก

ดังนั้น นักเรียนเกือบทุกคน ต่างมองไปยังกลุ่มก้อนเมฆดำขนาดใหญ่บนท้องฟ้าทางตะวันตกเฉียงใต้ เฝ้ามองกลุ่มก้อนเมฆดำนี้ ให้รีบๆเคลื่อนตัวมาที่เหนือศีรษะของตัวเอง

ทุกคนต่างมองไปทางตะวันตกเฉียงใต้ด้วยใบหน้าที่คาดหวัง มีเพียงหลินหว่านเอ๋อร์ ที่มองไปยังก้อนเมฆดำนั้นนิ่ง หน้านิ่วคิ้วขมวด

เธอรู้สึกว่า เมฆดำกลุ่มก้อนนั้นดูไม่ปรกติ

ในตอนนี้ คลอเดียที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นเสียงเบาว่า“เสี่ยวหว่าน หากฝนตกลงมาจริงๆ ไม่แน่เราอาจจะได้พักก่อนเวลากันด้วย ！”

สำหรับคลอเดียแล้ว เธออาศัยอยู่ในต่างประเทศมาโดยตลอด ไม่เข้าใจในประเพณีการฝึกทหารของนักศึกษาหัวเซี่ย และไม่มีความพร้อมในการรับมือ เดิมทีคิดว่าก็น่าจะเป็นเหมือนค่ายฤดูร้อน ทุกคนมาสรวลเสเฮฮาแล้วเล่นเกมกัน สิบสี่วันนี้ก็จะผ่านไปอย่างสนุกสนาน แต่เมื่อการฝึกทหารนั้นเริ่มต้นขึ้น เธอก็เพิ่งจะมาตระหนักรู้ ว่านี่คือการฝึกแบบกึ่งทหารในสิบสี่วัน ดังนั้นชั่วขณะหนึ่งก็ยากที่จะปรับตัวได้ ตลอดช่วงเช้าก็ฝึกการสวนสนาม ที่เท้าก็เกิดเป็นแผลพุพองขึ้นมา

ดังนั้น เธอในตอนนี้ ภายในใจก็แอบคาดหวังขอให้การฝึกทหารนี้หยุดลงชั่วคราวไปก่อน เพื่อให้ตัวเองได้ผ่อนคลาย

เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์ได้ยินคำพูดของเธอ ก็ส่ายหน้า แล้วพูดเสียงเรียบ“คิดว่าฝนไม่น่าจะตกได้ ”