คิ้วของหยุนหรูเกอขมวดมุ่น เธอรู้ ตัวเองพกโทรศัพท์มือถือที่ผู้มีพระคุณให้มา ผู้มีพระคุณไม่เพียงสามารถจะติดต่อตัวเองได้ตลอด24ชั่วโมง แต่ยังรู้ตำแหน่งที่อยู่ที่แท้จริงของตัวเองอีกด้วย
ทว่าผู้มีพระคุณรู้ตำแหน่งที่อยู่ของตัวเองอยู่แล้ว แต่ยังแกล้งทำเป็นมาทักตัวเองตามมารยาทอีก ดูท่าผู้มีพระคุณคงอยากที่จะตีสนิทกับตัวเอง
คิดมาถึงตรงนี้ หยุนหรูเกอพูดอย่างเรียบเฉยด้วยความเคารพว่า“เรียนผู้มีพระคุณ ตอนนี้ข้าน้อยยังอยู่ที่หย่วนตง”
ผู้มีพระคุณตอบอืมกลับมาคำหนึ่ง แล้วถามเธอ“ที่หย่วนตงมีร่องรอยการไปถึงของหลินหว่านเอ๋อร์หรือเปล่า ?”
หยุนหรูเกอรีบตอบกลับว่า“เรียนผู้มีพระคุณ ข้าน้อยไร้ความสามารถ ตอนนี้ยังไม่เจอข้อมูลใดๆที่เกี่ยวข้องกับหลินหว่านเอ๋อร์เลย”
ผู้มีพระคุณยิ้มและพูดว่า“หลินหว่านเอ๋อร์นั้นเจ้าเล่ห์ หาเธอไม่เจอใช่ว่าเพราะเจ้าไร้ความสามารถ ”
พูดจบ ผู้มีพระคุณก็ถึงได้พูดขึ้นอย่างจริงจัง “หรูเกอ มีเรื่องหนึ่ง ที่ข้าต้องการให้เจ้าไปทำในทันที ”
หยุนหรูเกอรู้ ที่ผู้มีพระคุณพูดจาดีมาทั้งหมดนี้ ในตอนนี้ถึงจะเป็นประเด็นที่สำคัญ
ดังนั้น เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ต้องคิดว่า“เชิญผู้มีพระคุณสั่งการมาได้เลย ข้าน้อยจะทำอย่างสุดความสามารถ !”
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า“ข้าต้องการให้เจ้าเดินทางไปเมืองจินหลิงโดยเร็วที่สุด”
หยุนหรูเกอถามด้วยความประหลาดใจ“ผู้มีพระคุณ ท่านจะให้ข้าไปเมืองจินหลิงเพื่อช่วยเหลือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเหรอ?”
“ไม่!”ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชา“ข้าจะให้เจ้าไปคอยจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ข้าสงสัยว่าเขาคิดไม่ซื่อกับองค์กรพั่วชิง!”
หยุนหรูเกอตกใจ รีบพูดว่า“ผู้มีพระคุณ……ตลอดหลายปีท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจงรักภักดี จะคิดไม่ซื่อกับองค์กรพั่วชิงได้ยังไงกัน?”
พูดจบ ผู้มีพระคุณก็พูดต่อ“เขาบอกว่าที่เขาได้มา เป็นเครื่องรางพาสซีฟที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ามีการใช้สอยยังไง แต่ข้าตรวจดูการเคลื่อนไหวในตอนกลางวันของเขา ครั้งแรกที่เขาออกจากตลาดของโบราณไป ได้เดินทางไปยังภูเขาที่ไม่มีผู้คน หลังจากที่อยู่ที่นั่นราวๆสิบกว่านาที เขาก็กลับไปที่ตลาดของโบราณอีกครั้ง ข้าสงสัย ว่าเขาต้องได้เครื่องมือทางธรรมที่ใช้สำหรับการโจมตีอีกชิ้นหนึ่ง !”
หยุนหรูเกอก็ยิ่งจะสงสัยหนักมากขึ้น“ผู้มีพระคุณ ข้าน้อยขอบังอาจถาม แค่การที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเดินทางไปยังภูเขาที่ไร้ผู้คน ก็ยากที่จะพิสูจน์ได้ว่าเขามีเครื่องมือทางธรรมอีกชิ้นที่ใช้สำหรับการโจมตีหรือเปล่า?”
ผู้มีพระคุณเค้นเสียงหึ แล้วพูดอย่างมืดมน“แค่ติดตามการเคลื่อนไหว ย่อมไม่สามารถจะพิสูจน์ได้ แต่ว่า วันนี้กรมอุตุนิยมวิทยาของเมืองจินหลิงได้ออกประกาศเตือนสภาพอากาศรุนแรงอย่างกะทันหัน เวลาของการออกประกาศนี้ ก็คือหลังจากที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งออกจากภูเขานั้นไปเพียงยี่สิบนาที!”
“นอกจากนี้ เมื่อครู่ข้าก็เพิ่งจะค้นดูเวยป๋อกับแพลตฟอร์มคลิปวิดีโอสั้นของเมืองจินหลิง คนจำนวนไม่น้อยต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องเสียงฟ้าร้องที่เกิดขึ้นตรงบริเวณเขาเฟิ่งหวงในเมืองจินหลิง ทุกคนต่างพูดกันว่า เสียงฟ้าร้องนั่นดังกึกก้อง หลายคนไม่เคยได้ยินเสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นแบบนี้มาก่อน!”
“และที่บังเอิญก็คือ หุบเขาที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไป ก็อยู่ที่เขาเฟิ่งหวงในเมืองจินหลิงที่ซึ่งห่างออกไปไม่ไกล!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...