บทที่ 562
ดูไปดูมาแล้ว ไม่มีแม้แต่คนเดียว ที่จะเหมาะสมไปมากกว่าฐานะอย่างซ่งหวั่นถิง!
คิดมาถึงตรงนี้ เขาลังเลเล็กน้อย สงสัยขึ้นมา
ในเหตุการณ์ ตามด้วยอู๋ตงไห่ที่ไม่พูดไม่จา และตกอยู่ในความลำบากใจ
ซ่งหรงวี่ที่อยู่ข้างๆเห็นอย่างนี้แล้ว แอบพูดสิ่งไม่ดีในใจ
ถ้าหากว่าตระกูลซ่งและตระกูลอู๋มีรอยร้าวที่ยากจะซ่อมแซม ถึงกับหันหลังให้กัน งั้นสำหรับตระกูลซ่งแล้ว สงสัยว่าจะเป็นการโจมตีใหญ่เลยทีเดียว!
ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ เป็นอย่างนี้แล้ว ซ่งหวั่นถิงยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะแต่งงานกับตระกูลอู๋!
ถ้าหากว่าซ่งหวั่นถิงไม่อยากแต่งออกไปอยู่ไกลๆ ตำแหน่งผู้นำตระกูลในอนาคตของตัวเองก็ไม่มั่นคงแล้ว!
แม้ว่าจะดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลอย่างมั่นคงแล้ว ทรัพย์สินของตระกูลซ่ง เกรงว่าจะถูกซ่งหวั่นถิงแบ่งออกมาไม่น้อย!
ดังนั้น เขาไม่ยอมให้ซ่งหวั่นถิงอยู่ในตระกูลซ่งอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นจะไม่ยอมให้เธอรับเย่เฉินเข้ามา!
ดังนั้น เขารีบก้าวออกมาหัวเราะฮ่าฮ่า เตือนและพูดว่า: “คุณอาอู๋ คุณชายอู๋ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ผม คำโบราณพูดได้ดี ท่านอาวุโสถือว่าเป็นผู้ใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของท่าน พวกคุณทั้งสองไม่ว่ายังไงก็อย่าวู่วามกันเลย อย่าทำร้ายมิตรไมตรีของตระกูลเราสองคนเลย "
ซ่งหรงวี่พูดขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าหาโอกาสให้ทั้งสองฝ่ายคืนดีกัน
แม้ว่าอู๋ตงไห่จะโกรธมาก แต่ก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับตระกูลซ่งมากนัก เพียงแต่เสียหน้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
คุณท่านซ่ง ที่จริงแล้วก็อยากจับปลาสองมือ ถ้าหากว่าจำเป็นต้องเลือกฝ่ายใดอย่างหนึ่ง แน่นอนว่าจะเลือกเย่เฉิน ถ้าหากว่าไม่จำเป็นต้องเลือกฝ่ายใดอย่างหนึ่ง แน่นอนว่าจะเลือกทั้งสอง
ดังนั้นการปรากฏตัวของซ่งหรงวี่ ตอบสนองความคาดหวังในใจลึกๆของทั้งสองคนพอดี
แม้ว่าจะต้องต่อสู้กัน สำหรับการให้เกียรติเจ้าของงาน ก็ควรที่จะออกไปสู้กันด้านนอก
ดังนั้นเขาจึงได้พูดเบาๆ: “วันนี้คุณท่านซ่งใหญ่ที่สุด คุณว่ายังไงก็เอาอย่างนั้น”
ท่านซ่งรีบหัวเราะฮ่าฮ่าออกมา พูดว่า: “ไอ้หยา แค่เรื่องเข้าใจผิด เข้าใจกันแล้วเป็นดีที่สุด!มามามา ทุกท่านเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงกัน งานเลี้ยงวันเกิดกำลังจะเริ่มแล้ว!”
อู๋ซินที่อยู่ข้างๆ ในใจยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์และโกรธมาก มองไปในแววตาของเย่เฉิน แทบจะพ่นไฟออกมาได้
แต่แม้ว่าอาวุโสทั้งสองจะเห็นพ้องต้องใจกัน เขาจึงไม่สามารถกัดเย่เฉินไว้ต่อไปได้ ทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธที่พุ่งทะยานในใจไว้ชั่วคราว
ในขณะเดียวกัน เขาใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่เย่เฉิน ในใจกัดฟันสาบานว่า: “ไอ้สวะคนนี้ ต้องตายอย่างแน่นอน!
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...