ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 563
บทที่ 563
ทุกคนย้ายเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง งานเลี้ยงวันเกิดกำลังจะเริ่มขึ้น
คุณท่านซ่งกับเย่เฉินพูดคำทักทายสองสามคำ ก็ได้นั่งในตำแหน่งหลัก
นั่งอยู่ข้างเขา คือลูกชายคนโตของเขา ลูกชายคนที่สาม ลูกชายคนที่สี่และคนใหญ่คนโตสองสามคน
ในทายาทรุ่นที่สองของตระกูลซ่ง พ่อของซ่งหรงวี่คือลูกชายคนโต พ่อของซ่งหวั่นถิงคือคนรอง แต่พ่อของซ่งหวั่นถิงเสียชีวิตตั้งแต่ยังหนุ่ม ดังนั้นจึงมีสายเลือดเพียงซ่งหวั่นถิงคนเดียว
สำหรับลูกชายคนที่สาม ลูกชายคนที่สี่ เพราะว่าอายุยังน้อย ดังนั้นลูกของพวกเขาคนโตสุดก็อายุสิบกว่าขวบ เล็กที่สุดก็ประมาณหกเจ็ดขวบ ต่างก็ยังเรียนอยู่ ดังนั้นในเรื่องของทายาทรุ่นต่อไป ไม่ได้มีการแข่งขันแย่งชิงอะไร
ส่วนแขกคนอื่นๆ ต่างก็นั่งลงรอบๆโต๊ะอาหาร
แน่นอนว่าเย่เฉินกับตระกูลฉิน ตระกูลหวังตลอดจนหงห้าและคนอื่นๆนั่งโต๊ะเดียวกัน
แต่ตระกูลอู๋กลับนั่งอยู่กับตระกูลท้องถิ่นอีกกลุ่ม ตระกูลจ้าวและตระกูลขงที่ประจบสอพลอพวกเขามาก่อน ก็ได้ไปอ้อมล้อมอยู่ข้างกายของพวกเขา เยินยออย่างต่อเนื่อง
อาหารอันโอชะทั้งโต๊ะถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว รวมไปถึงไวน์คุณภาพดี
เย่เฉินนั่งลงในโต๊ะวีไอพี ซ่งหวั่นถิงไม่สามารถมานั่งร่วมโต๊ะกับเขาได้ แต่ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องไปที่เขาเสมอ ไม่มองเอียงเอนแม้แต่นิดเดียว
นั่งอยู่ทางขวามือของเย่เฉิน คือฉินเอ้าเสวี่ยน นั่งทางซ้ายของเขา คือหวังเจิ้งกาง
หลังจากที่หวังเจิ้งกางนั่งลง ก็ได้พูดเบาๆกับเย่เฉินว่า： “อาจารย์เย่ คฤหาสน์Tomson Rivieraใกล้จะตกแต่งเสร็จแล้ว คุณจะย้ายเข้ามาตอนไหน?”
เย่เฉินพูดว่า： “หลังจากตกแต่งเสร็จฉันก็จะย้ายเข้าไป”
ตอนนี้เงินมากกว่า 2 หมื่นล้านอยู่ในบัตรธนาคารวางอยู่ตรงหน้า ก็ไม่รู้จริงๆว่าจะใช้ยังไง
นี่ยังไม่นับกำไรสุทธิที่ตี้เหากรุ๊ปยังคงหลั่งไหลเข้ามา
ถ้าหากนับกำไรที่ตี้เหากรุ๊ป งั้นคงเป็นเงินก้อนใหญ่แน่
หวังเจิ้งกังเห็นเย่เฉินปฏิเสธความหวังดีของเขา รู้ว่าอาจารย์เย่ไม่ได้ขาดแคลนเงินเพียงเล็กน้อยนี้แน่ ดังนั้นจึงรีบพูดว่า： “งั้นผมคอยดูแลมันไว้แทนคุณก่อน ถ้าคุณต้องการแล้วละก็ มาหาผมได้ทุกเวลา”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...