ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5631

ทันทีที่พูดจบ ได้ยินเพียงเมฆดำที่กำลังก่อตัวขึ้นเป็นก้อนใหญ่ท่ามกลางท้องฟ้าด้วยความรวดเร็ว ฟ้าแลบฟ้าร้องท่ามกลางก้อนเมฆ น่าตกใจเหลือเกิน!

ฉากนี้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคุ้นเคยมาก ถึงแม้จะพูดว่าตอนที่ใช้ไม้ฟาดสายฟ้าในวันนั้นเมฆดำนี้ไม่ได้หนักและหนาจนน่าตกใจขนาดนั้น แต่กลับรู้สึกว่าเหมือนกันยังกับแกะ!

ทันทีที่เย่เฉินเรียกสายฟ้าออกมา ทันใดนั้นเขาก็ตกใจราวกับโดนฟ้าผ่า แอบครุ่นคิดภายในใจ: “แม่งเอ๊ย ถ้าหากเป็นตามที่เจ้าเด็กนี่มันพูดจริงๆ ยันต์ฟ้าร้องของฉันเจอกับของเขาแล้วก็จะงานไม่ได้?!”

ทันทีที่คิดถึงตรงนี้ เขาก็รีบถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว อยากจะหลบหลีกสายฟ้าที่กำลังจะผ่าลงมา

แต่ว่า สายฟ้ามีเย่เฉินเป็นผู้ควบคุมด้วยจิตใจ จะให้เขาหลบหนีง่ายๆได้ยังไง!

ดวงตาทั้งสองข้างของเย่เฉินจดจ้องที่ร่างของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง จากนั้น สายฟ้าสายฟนึ่งก็ผ่าลงมาทันที ผ่าลงไปที่บนศีรษะของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง

ยันต์ฟ้าร้องอันนั้นเย่เฉินเคยวางกับดักเอาไว้ สามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น อีกทั้งเพียงแค่ใช้ ก็จะต้องสิ้นเปลืองปราณทิพย์จำนวนมากถึงจะใช้งานได้ อีกทั้งอานุภาพรุนแรงมาก ถือเป็นยันต์ฟ้าร้องขนาดใหญ่

แต่ยันต์ฟ้าร้องของเย่เฉินเอง ก็คือขึ้นอยู่กับการเลือกของบุคคลนั้นๆ ยืดหยุ่นอิสระ อยากได้ใหญ่ก็ใหญ่ตามต้องการ อยากได้เล็กก็เล็กตามปรารถนา!

เขาไม่อยากได้ชีวิตของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเร็วขนาดนี้ ดังนั้นจึงจงใจควบคุมปล่อยปราณทิพย์ออกไป และสายฟ้าสายนี้ ไม่ได้นำความบาดเจ็บมาให้แก่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งมากเกินไปนัก

แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เส้นผมของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ถูกสายฟ้าระเบิดใส่จนเหมือนกับรังนก ใบหน้าดำปี๋ แม้แต่ชุดคลุมเต๋าบนตัวก็ขาดรุ่งริ่ง ทั้งเจ็บทั้งชาไปทั่วทั้งตัว อาการเป็นตะคริวไปทั่วทั้งตัวยืนอยู่กับที่อย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อเห็นสารรูปที่จนตรอกนี้ของเขา เย่เฉินเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม: “เป็นยังไง ฉันไม่ได้หลอกแกใช่ไหมล่ะ?”

ในเวลานี้ หยุนหรูเกอที่แอบซ่อนไกลออกไปยี่สิบจั้ง ตกใจจนสีหน้าซีดขาว เธอคิดไม่ถึงราวกับฝันไป ชายชุดดำคนนี้สามารถควบคุมสายฟ้าได้อย่างไม่คาดคิด! และเธอยิ่งคิดไม่ถึงว่า ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งที่พละกำลังแข็งแกร่ง ต่อหน้าชายชุดดำคนนั้น คาดไม่ถึงว่าจะอ่อนแอเช่นนี้!

และนางอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดภายในใจ ต่อจากนี้ไปตนควรจะทำอย่างไรดี

ถ้าหากพุ่งออกไปช่วยท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ตนเกรงว่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดำคนนั้นเลยสักนิด อีกอย่าง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ทะนงตัวมาโดยตลอด ค่อนข้างดูถูกท่านเอิร์ลอีกสามท่าน เธอกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ไม่ได้มีความสนิทสนมอะไรกัน ในเวลาแบบนี้ไม่มีความจำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตไปช่วยเหลือเลยสักนิด

แต่เธอก็ไม่รู้อีกว่า ถ้าหากตนเองไม่ออกหน้าช่วยเหลือ กลับไปผู้มีพระคุณเกิดซักถามขึ้นมา ตนเองควรจะอธิบายอย่างไร?

หลังจากคิดหน้าคิดหลัง เธอก็ตัดสินใจแอบเฝ้าสังเกตการณ์ต่อไป ตนมีวิชาซ่อนลมหายใจที่ผู้มีพระคุณถ่ายทอดมาให้ น่าจะสามารถซ่อนเอาไว้ไม่ถูกพบเจอ

ถ้าหากคืนนี้ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งโชคไม่ดีตายอยู่ในเงื้อมมือของคนชุดดำ ตนก็จะรายงานผู้มีพระคุณตามความจริง ต่อให้ผู้มีพระคุณตำหนิ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นโทษตาย ถึงยังไงก็ดีกว่าโผล่พรวดพราดออกไปแล้วเอาชีวิตไปทิ้งเป็นไหนๆ!