ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5669

แต่คำด่าทอเย่เฉินที่แสนเจ็บปวดภายในใจยังไม่ทันจบ เธอก็รู้สึกว่ายาลูกกลอนที่เย่เฉินยัดเข้ามาในปากตน กำลังละลายกลายเป็นความอบอุ่นที่บริสุทธิ์กลุ่มหนึ่ง อีกทั้งยังฟื้นฟูร่างกายทุกส่วนของตนเอง ด้วยความรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง!

หยุนหรูเกอยังไม่เคยกินโอสถที่รุนแรงขนาดนี้มาก่อน ประกอบกับตอนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นยาอายุวัฒนะนี่จึงให้ความรู้สึก ที่เหมือนกับคนที่กำลังจะหนาวตายในกองหิมะแก่เธอ ทันใดนั้นก็ตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อนแห่งหนึ่ง ความร้อนของบ่อน้ำพุร้อนนั้นโอบล้อมไปทั่วทั้งร่างกาย ภายในชั่วพริบตาทำให้ร่างกายที่หนาวจนแข็งทื่ออบอุ่นขึ้นมาโดยสิ้นเชิง!

แต่ร่างกายของเธอได้รับความเสียหายอย่างหนักจากท่ามกลางการระเบิดเมื่อครู่นี้ ก็กำลังฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็วราวปาฏิหาริย์!

ถึงแม้บอกว่ายาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอฟื้นฟูกลับมาเป็นดังเดิมได้ แต่ก็ทำให้รอดชีวิตกลับมา จากขอบความตายได้เช่นกัน!

เช่นนี้เธอถึงเข้าให้ ว่าสิ่งที่เย่เฉินป้อนให้ตนนั้น ไม่ใช่ยาพิษอะไร แต่เป็นโอสถที่ล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง!

เธอที่เดิมทีแม้แต่จะยืนยังลำบาก ภายในชั่วพริบตาก็รู้สึกว่า กระดูกที่แตกร้าวทั้งหมดของตนได้รับการซ่อมแซมแล้ว สามารถเดินเหินได้อย่างอิสระแล้ว!

เธอที่ทั้งตกใจทั้งรู้สึกซาบซึ้ง หันไปโค้งตัวคำนับทางเย่เฉินอย่างนอบน้อมทีหนึ่ง ตาแดงกล่าวขอบคุณ: ขอบคุณคุณชายเย่สำหรับบุญคุณในการช่วยชีวิต......”

เย่เฉินคลายมือที่ประคองเธอออก กล่าวเสียงเรียบ: “ถ้าหากอยากจะขอบคุณผมจริงๆ อีกเดี๋ยวก็นำทุกอย่างที่คุณรู้บอกผมมาอย่างละเอียดถี่ถ้วน”

หยุนหรูเกอเอ่ยกล่าวอย่างไม่ลังเล: “คุณเย่โปรดวางใจ ดิฉันจะพูดทุกอย่างที่รู้ จะเล่าให้หมดเปลือกแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้า ไม่ได้พูดจา แต่ทว่าหันหลังกลับแล้วเดินจากไปทันที

หยุนหรูเกอรีบตามไป ในขณะเดียวกันก็มองเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนั้นยืนอยู่ที่ด้านหน้า

ตอนที่เธอเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจน ราวกับว่าเธอได้เห็นผีอย่างไรอย่างนั้น ทันใดนั้นกล่าวด้วยความตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง: “หลิน......หลินหว่านเอ๋อร์?!”

“ฉันเอง!”หลินหว่านเอ๋อร์ตอบรับเสียงใสแจ๋ว จากนั้นก็มองหยุนหรูเกอ กะพริบตาปริบๆอย่างมีชีวิตชีวา กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ท่านเอิร์ลติ้งหยวนใช่ไหมคะ? ได้ยินชื่อคุณมานานมากแล้ว ได้ยินตามท้องตลาดต่างก็ชมว่าคุณสวยงามมีเสน่ห์ วันนี้ดูเหมือนว่า สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริงๆค่ะ”

ดวงตาสีดำทั้งสองข้างของหยุนหรูเกอจดจ้องหลินหว่านเอ๋อร์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสาว ภายในใจมีความตื่นตะลึงอยู่นานแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะถาม: “คุณหลิน คุณ......คุณมีชีวิตอยู่มาสามร้อยกว่าปีแล้วจริงๆอย่างงั้นเหรอ?”

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน กล่าวพร้อมรอยยิ้มกว้าง: “ใช่แล้ว ในเมื่อคุณเป็นหนึ่งในท่านเอิร์ลทั้งสี่ขององค์กรพั่วชิง น่าจะเคยได้ยินเกี่ยวกับฉันเมื่อหลายปีก่อนแล้วละมั้ง?”

หยุนหรูเกอเอ่ยกล่าวอย่างไม่ปิดบัง: “ไม่ผิด ดิฉันเคยได้ยินชื่อเสียงอันโด่งดังของคุณหลินเมื่อแปดสิบปีก่อน ในที่สุดวันนี้ก็ได้พบโฉมหน้าที่แท้จริงของคุณหลิน ถือเป็นเกียรติของดิฉัน......”