ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5683
ในตอนเช้า เย่เฉินเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของตัวเอง และให้หงห้าพาหยุนหรูเกอไปที่ช็องเซลีเซียนสปาเพื่อปรับตัว
ส่วนเขาและหลินหว่านเอ๋อร์นำภาพของบรรพอาจารย์เมิ่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์เพื่อกลับไปยังโฮมสเตย์จื่อจินที่หลินหว่านเอ๋อร์อาศัยอยู่
ในขณะเดียวกันเครื่องบินโบอิ้ง 777-200LR ก็บินออกจากบัวโนสไอเรส เมืองหลวงของอาร์เจนตินา มุ่งหน้าสู่ออสเตรเลีย
แม้ว่านี่จะเป็นเครื่องบินที่มีพิสัยทำการไกลที่สุดในโลก แต่ระยะจำกัดของมันยังไม่ถึง 18,000 กิโลเมตร ดังนั้นแผนการบินคือไปที่เมลเบิร์นประเทศออสเตรเลียก่อน แล้วจึงบินไปที่จินหลิงหลังจากเติมเชื้อเพลิงในเมลเบิร์นแล้ว
ในเวลานี้ นอกจากลูกเรือแล้วมีผู้โดยสารเพียงสี่คนบนเครื่องบินทั้งลำ สี่คนนี้คืออู๋เทียนหลินและผู้อาวุโสสามคนที่เพิ่งออกจากศุลกากร
เมื่อสามผู้อาวุโสเก็บตัวถือศีลกว่าร้อยปีก่อน ชาวหัวเซี่ยยังไว้ผมเปียยาวอยู่ พวกเขารู้เพียงว่าชาวต่างชาติสร้างเครื่องบินที่สามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้
แต่ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งอยู่ในเครื่องบินส่วนตัวที่หรูหราและใหญ่โตเหมือนพระราชวัง พวกเขาปีนขึ้นไปที่ระดับความสูง 10,000 เมตรได้อย่างง่ายดาย ความรู้สึกนี้ ทำให้ผู้อาวุโสทั้งสามไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน
อู๋เทียนหลินเห็นว่าผู้อาวุโสทั้งสามรู้สึกประหม่าตั้งแต่ตอนที่เครื่องบินเริ่มทำงานจนถึงตอนนี้ เขาจึงปลอบโยนว่า "ไม่ต้องกังวล ครับคุณปู่ทั้งสาม เครื่องบินในปัจจุบันเป็นวิธีการขนส่งที่ปลอดภัยที่สุดในโลก เทคโนโลยีก็ก้าวหน้ามาก"
อู๋เทียนหลินอธิบายว่า "พลังของเชื้อเพลิงการบินมีพลังมากกว่าน้ำมันก๊าดในตอนนั้น"
อู๋โพจงพึมพำพลางเช็ดเหงื่อ "น่ากลัวจริงๆ...... ถ้ามันระเบิด ต่อให้เรามีแปดชีวิตก็ไม่พอให้น้ำมันระเบิด......"
อู๋เทียนหลินพูดด้วยรอยยิ้มว่า "อย่ากังวลไปครับคุณปู่โพจง เครื่องบินปลอดภัยกว่าที่คุณคิดไว้มาก คุณทั้งสามจะหลับตาและทำสมาธิก่อนก็ได้ บางทีหลังจากที่นั่งสมาธิตื่นขึ้นมา อาจถึงจินหลิงแล้วก็ได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...