ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5684

อู๋โพหลินส่ายหน้าไปมา "ขาของฉันอยู่ห่างจากพื้นมากกว่าสามพันจั้ง จะให้เข้าสู่สมาธิได้ยังไง......"

อีกสองคนพยักหน้าเห็นด้วยทันที

เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ขึ้นเครื่องบิน แม้ว่ามันจะแปลกใหม่ แต่ก็น่ากลัว

......

ในเวลาเดียวกัน

หลังจากที่หลินหว่านเอ๋อร์จอดเฮลิคอปเตอร์ที่ลานด้านบนของวิลล่าแล้ว เธอพูดกับเย่เฉินว่า "คุณชายเชิญเข้าไปในบ้านก่อนสิคะ ฉันเตรียมกระดาษพู่กันน้ำหมึกไว้ให้แล้ว เผื่อว่าคุณชายจะเขียนอะไรลงไปในภาพวาดนั้นของซือกง”

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย "ให้ผมเขียนเหรอ?"

“แน่นอนสิคะ” หลินหว่านเอ๋อร์ยิ้มและพูดว่า “อู๋เฟยเยี่ยนเคยเห็นลายมือของฉัน ถ้าเขาจำได้ว่าเป็นลายมือฉัน เกรงว่าจะรู้เรื่องที่เรากำลังหลอกเขา”

เย่เฉินถามด้วยความงุนงง "พวกคุณไม่ได้พบหน้ากันมาหลายร้อยปี เธอจะจำลายมือของคุณได้ยังไง?"

หลินหว่านเอ๋อร์เม้มริมฝีปากของเธอ พูดว่า "หลังจากที่คุณชายช่วยฉันไว้ในครั้งนั้น ฉันได้เขียนจดหมายไว้ให้เธอเป็นพิเศษก่อนที่จะอพยพออกจากยุโรปเหนือ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยให้คุณชายเขียนจะดีกว่า......"

เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า "งั้นก็ได้ ผมจะจัดการเอง"

เมื่อเข้าไปในห้องหนังสือชั้นหนึ่ง หลินหว่านเอ๋อร์เดินมาที่โต๊ะยาว เริ่มทำการฝนหมึกให้เย่เฉิน เย่เฉินเลือกพู่กันที่เหมาะมือ จากนั้นเขียนคำบรรยายสั้นๆ เกี่ยวกับชีวิตของบรรพอาจารย์เมิ่ง ลงบนมุมขวาบน

หลินหว่านเอ๋อร์ถาม "พ่อตาของคุณชายสามารถเผยแพร่ภาพนี้ได้จริงเหรอ?"

เย่เฉินพยักหน้า "อย่ากังวลไป ไม่มีปัญหาแน่นอน เขาจะหาทางสร้างความฮือฮาได้แน่ แล้วผมจัทำวิดีโอสั้น ๆ เพื่อให้เขาเจิดจ้า เชื่อว่าอู๋เฟยเยี่ยนจะเห็นได้ในเวลาอันสั้นนี้"

หลินหว่านเอ๋อร์ถามขึ้นอีกครั้ง "คุณชายคะ ภาพที่ละเอียดอ่อนแบบนี้จัดแสดงโดยมือของพ่อตาคุณชาย มันจะไม่เป็นการสร้างปัญหาให้กับคุณชายเหรอคะ ถ้าอู๋เฟยเยี่ยนตามรอยพ่อตาคุณขึ้นมา คุณชายจะไม่ถูกจับได้เหรอคะ?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า "หลังจากภาพนี้ปรากฏ อู๋เฟยเยี่ยนจะคอยระวังสอดส่องจินหลิงอย่างแน่นอน ตอนนั้นเธอจะถูกเปิดเผยออกมา แต่ผมในฐานะบุคคลลึกลับจะยังอยู่ในความมืด ถ้าเธอออกมาปรากฏตัว ก็จะไม่กล้าส่งคนไปที่จินหลิงอีก”

"ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนล้วนเข้าใจผิดกันได้ คนที่ฉลาดและมีไหวพริบมากเท่าไหร่ ถ้าเห็นพ่อตาของผมเผยแพร่ภาพวาดนี้ต่อสาธารณะ ผมเชื่อว่าต่อให้มีคนหลายสิบล้านคนในจินหลิง อู๋เฟยเยี่ยนจะไม่สงสัยเป็นคนแรกก็คือพ่อตาของผม”

จากนั้น เย่เฉินก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า "นอกจากนี้ ผมจะแต่งเรื่องให้พ่อตาของผมด้วย ผมรู้จักนิสัยของเขาดี ความสามารถของเขาในใส่สีตีไข่ยอดเยี่ยมมาก เมื่อถึงเวลานั้น เรื่องราวที่ผมแต่งขึ้นจะออกมาจากปากของเขา" สามารถทำให้อู๋เฟยเยี่ยนตกใจเสียจนปัญญาแน่นอน"