ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5693

เครื่องบินโบอิ้ง 777 ที่โดยสารผู้อาวุโสทั้งสาม เดินทางข้ามมหาสมุทรมา เซียวฉางควนตื่นเต้นมาก ถือภาพวาดที่เย่เฉินมอบให้เขา ขับรถโรลส์รอยซ์คันนั้น มายังชั้นล่างของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด

เซียวฉางควนในเวลานี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าเขาเพิ่งชนะกองทัพมา กำลังรอไปที่หน้ากองทัพด้วยความโกรธ

ในสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด เซียวฉางควนค่อนข้างไม่เป็นที่นิยมนัก

ผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ มีแต่คนรู้หนังสือ แม้ว่าบางคนจะไม่ได้มีพรสวรรค์ของการเรียนรู้ มาเป็นประเทศบริวารที่นี่ แต่พวกเขาก็รู้ว่า“ประเทศบริวาร” คืออะไร

ตัวเองไม่มีความเก่งใด ๆ จึงมาขับตัวที่นี่ให้เด่น ให้มืออาชีพได้พื้นที่แสดงมากขึ้น เรียกว่า“ประเทศบริวาร”

ตัวเองไม่มีความเก่งใด ๆ จึงมาเป็นรองประธานที่นี่ เข้าครองตำแหน่งเป็นหมาหวงก้างโดยไม่ยอมทำงานแม้แต่น้อย แล้วยังแสร้งทำตัวก้าวร้าวทั้งวัน นี่ไม่ใช่ตลอดทั้งวัน นี่ไม่ใช่ความสง่างามประเทศบริวาร แต่เป็นการนิยามความสง่างามใหม่

สิ่งแรก คือนักวิชาการไม่อาจขาดดินได้ อย่างที่สอง ก็คือศัตรูที่นิยามความสง่างามใหม่

เซียวฉางควนคือศัตรูที่นิยามความสง่างามใหม่

ที่จริงเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการเขียนพู่กัน เมื่อเขาเห็นคนอื่นสนุก ก็จะทำตาม แต่การเล่นของเขานั้นช่างดูผิวเผิน แทบจะไม่มีทักษะ

คนแบบนี้ เข้ามาสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดได้ทั้งที่ไม่ผ่านเกณฑ์เล็กน้อย แต่ก็ให้เขาเข้าสู่ตำแหน่งรองประธานทีละนิด สิ่งนี้ทำให้หลายคนอิจฉาและไม่พอใจ ทุกคนจึงมีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับเขา

ประธานเพ๋ยก็รู้ว่าเซียวฉางควนคือคนที่ไม่ตรงปก แต่ว่า เขาก็ไม่กล้าขัดใจเซียวฉางควน เพราะยังไงแล้วเซียวฉางควนก็มีศักดิ์ศรีต่อหน้าท่านหงห้า ประธานเพ๋ยรู้ว่าทำอะไรเขาไม่ได้' และอยากเอาใจเซียวฉางควน ดังนั้นจึงพยายามอย่างเต็มที่ ช่วยให้เขาขึ้นเป็นรองประธาน

แต่ว่า คนอื่นไม่เหมือนประธานเพ๋ย ที่อยากได้คอนเน็คชั่นของเซียวฉางควน ดังนั้น ประธานเพ๋ยสามารถทนต่อเซียวฉางควนได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทนเขาได้

ตอนที่เซียวฉางควนจอดรถเสร็จ ถือภาพวาดมาที่หน้าสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ก็ได้ยินคนด้านในพูดว่า：“นี่จะบอกอะไรให้ รองประธานเซียวของเรานั่น จนตอนนี้ยังหางานมาจัดแสดงไม่ได้เลยสินะ？”

อีกคนเย้ยหยันว่า：“เขา？เขาไม่รู้เรื่องศิลปะสักนิด จะเอาผลงานดี ๆ มางานนิทรรศการได้ไงล่ะ？”