ตอนนี้ เครื่องบินของคนตระกูลอานยังจอดอยู่ที่เมืองจินหลิง ตนเองก็ยังไม่ได้รับข่าวว่าคนตระกูลอานออกจากเมืองจินหลิง ขอเพียงผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามมาถึงเมืองจินหลิง ลงมือกับตระกูลอาน คนนั้นจะต้องกระโดดออกมาปกป้อง ถึงเวลานั้นผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามก็จะรวมพลังกันโจมตีคนนั้น จากนั้นก็ถือโอกาสฆ่าคนตระกูลอานให้หมดสิ้น
ถ้าหากตอนที่ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามฆ่าคนตระกูลอาน ไม่มียอดฝีมือมาขัดขวาง ถ้าอย่างนั้นก็ยืนยันได้ว่า คู่ต่อสู้ลึกลับคนนั้นได้ตายไปกับการระเบิดตัวเองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามเพียงแค่ต้องกำจัดตระกูลอานให้สิ้นซาก ตนเองก็จะนอนหลับได้อย่างไร้กังวล!
ในความรู้สึกของเธอ ครั้งนี้ผู้อาวุโสใหญ่ทั้งสามไปเมืองจินหลิง จะอย่างไรก็ต้องมีตอนที่ไร้ข้อผิดพลาด โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งตรงหน้าเธอ ทันใดนั้นก็ได้รับการแนะนำจากแพลตฟอร์มคลิปสั้นคลิปหนึ่ง
โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ อู๋เฟยเยี่ยนได้แก้ไขIP Addressกับตำแหน่งข้อมูลของโทรศัพท์แล้ว นำตำแหน่งของตนแก้เป็นเมืองจินหลิง ก็เพื่อ สามารถรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยของเมืองจินหลิงได้ทันที
ตอนนี้ เย่เฉินให้แพลตฟอร์มคลิปสั้นนำภาพวาดนั้นของเมิ่งฉางเชิงทุบสถิติของเมืองจินหลิง กลุ่มเป้าหมายของการแนะนำ ก็คือผู้ใช้ที่มีตำแหน่งข้อมูลอยู่ที่เมืองจินหลิง
ดังนั้น หนึ่งในนี้แน่นอนว่าต้องรวมไปถึงอู๋เฟยเยี่ยน
เมื่อตอนที่อู๋เฟยเยี่ยนได้เห็นการแนะนำนี้ ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็เบิกโพลงทันที รู้สึกว่าด้านหน้าดำมืดไปทันที ราวกับว่าเลือดทั้งหมดพุ่งตรงออกไปทางกระหม่อม!
เธอยังคิดว่าตนเองมองผิดไป ขยี้ตาอย่างไม่รู้ตัว หลังจากที่สายตาค่อยๆคืนกลับมา ถึงหยิบมือถือมาที่ตรงหน้าอีกครั้ง
เธอจ้องเขม็งด้วยหัวใจที่มีความหวาดกลัว คำนำหน้าที่อยู่ด้านหน้าสุดของการแนะนำนี้ขึ้นว่า“ท้องถิ่น” เนื้อหาหัวข้อคือ:
ตอนหลังจากที่อู๋เฟยเยี่ยนตรวจสอบทุกตัวอักษรของหัวข้อ ทั้งตัวเธอราวกับถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงทันที!
จากนั้น ขาทั้งสองข้างของเธอก็อ่อนยวบ ล้มลงไปนั่งบนพื้นทันที!
อู๋เฟยเยี่ยนไม่กล้าเชื่อว่า ตนเองมีชีวิตมาสี่ร้อยปี ยังสามารถได้เห็นเมิ่งฉางเชิงสามคำนี้อีกครั้ง!
นั่นคืออาจารย์ที่ถึงแก่กรรมด้วยโรคชรา ขี่นกกระเรียนขึ้นสวรรค์ไปเมื่อสามร้อยปีก่อนของเธอ!
เธอรีบเก็บมือถือขึ้นมา ใช้สองมือที่สั่นเทาทั้งสองข้างกดเปิดการแนะนำนั้น
โทรศัพท์มือถือรีบเด้งไปที่ซอฟต์แวร์คลิปสั้นทันที อีกทั้งยังเปิดคลิปวิดีโอนั้นของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด!
“ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ ฉันกับแกก็ไม่เคยมีความแค้นต่อกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน ทำไมแกต้องเพ่งเล็งมาที่ฉันทุกอย่าง?! หรือว่าแกกับตระกูลอานมีความเกี่ยวข้องกัน?!”
“ถ้าหากแกกับตระกูลอานมีความเกี่ยวข้องกัน แกสามารถบอกฉันให้ชัดเจนทุกอย่าง อย่างมากต่อไปฉันก็จะไม่แตะต้องตระกูลอานอีก ไม่ตามหาความลับอายุยืนอีก แต่ทำไมแกถึงต้องซ่อนตัวอยู่ในที่ลับแล้วเอาแต่พุ่งเป้ามาที่ฉันไม่หยุด?!”
พูดถึงตรงนี้ อู๋เฟยเยี่ยนได้สติแตกไปแล้ว!
หลายปีมานี้ เธอเก็บตัวตนของตนเองเป็นความลับขั้นสุดยอดมาโดยตลอด เกรงว่าจะทำให้โลกภายนอกรู้ว่าตนเองมีอายุสามสี่ร้อยปี
แต่ว่า วันนี้อยู่ ๆก็ได้เห็นภาพวาดของอาจารย์ปรากฏขึ้นที่เมืองจินหลง ความรู้สึกที่ให้เธอ เหมือนกับว่ามีคนมาฉีกผ้าบังหน้าของเธอออก ทำให้ทุกอย่างที่ตนปิดบังไว้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
เธอลนลานเหมือนกับแมลงวันที่ไร้หัว ตะโกนเสียงดังราวกับคนบ้า: “แล้วก็! แท้ที่จริงแล้วแกรู้ตัวตนของฉันได้ยังไง?! รู้เรื่องทุกอย่างของฉันตั้งนานมากแล้ว หรือว่าได้รู้ข้อมูลทั้งหมดมาจากปากของท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ท่านเอิร์ลติ้งหยวน?! ฉันอยากรู้ว่า พละกำลังที่แท้จริงของแกแข็งแกร่งขนาดไหน คาดไม่ถึงว่าจะสามารถต้านทานการระเบิดตัวเองของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้?!”
“แล้วก็! ตอนนี้แกนำภาพวาดของอาจารย์ปล่อยออกมา เป็นเพราะกำลังข่มขู่ฉันอยู่ใช่ไหม?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...