ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5697

อู๋เฟยเยี่ยนมีอายุสามร้อยกว่าปีแล้ว ไม่เคยมีความหวาดกลัวเหมือนวันนี้มาก่อน

ความหวาดกลัวที่ไม่คุ้นเคยพุ่งขึ้นในหัวใจราวกับน้ำท่วมอย่างกะทันหัน ทำให้เธอมีความรู้สึกหดหู่บางอย่างเกิดขึ้นต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้ว่าเธอมีชีวิตมาสี่ร้อยปีแล้ว ถึงแม้ว่าพละกำลังของเธอยิ่งอยู่ก็ยิ่งแข็งแกร่ง อำนาจยิ่งอยู่ก็ยิ่งใหญ่ แต่ความกล้าของเธอ กลับยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง

หลายปีมานี้ สองเรื่องที่เธอหวาดกลัวที่สุด เรื่องหนึ่งคือตนเองแก่ขึ้นและตายไป เรื่องหนึ่งคือตัวตนของตนเองถูกเปิดโปง

ดังนั้น สมาชิกขององค์กรพั่วชิงมีมากมาย แต่คนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้มีพระคุณ กลับมีไม่มาก

นอกจากท่านเอิร์ลทั้งสี่ ที่เหลือ ไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดล้วนเป็นคนตระกูลอู๋

แต่คนตระกูลอู๋เหล่านั้น ทั้งหมดเป็นคนรุ่นหลังในวงศ์ตระกูลเดียวกันกับอู๋เฟยเยี่ยน คนเหล่านี้ชีวิตล้วนพึ่งพาอาศัยอู๋เฟยเยี่ยนถึงได้มีขีวิตที่หรูหราฟู่ฟ่า ดังนั้นความจงรักภักดีที่มีต่ออู๋เฟยเยี่ยนก็สูงมาก

ส่วนคนในตระกูลอู๋ คนที่ทรยศพวกนั้นก็มีจำนวนน้อย อู๋เฟยเยี่ยนก็ไม่เคยมีความเมตตาต่อพวกเขา ที่ควรฆ่าก็ฆ่า ส่วนบางคนที่โทษไม่ถึงตาย ก็ฆ่าไม่เว้น มือเปื้อนไปด้วยเลือด

อีกอย่าง คนตระกูลอู๋สำหรับเธอ ก็สงวนท่าทีเอาไว้เช่นกัน

คนตระกูลอู๋รู้เพียงแค่เธอมีพลังวิเศษ อีกทั้งยังได้รับความอายุยืน แต่กลับไม่รู้ว่า แท้ที่จริงแล้วพลังวิเศษนี้มาจากอาจารย์ท่านใด

ท่านเอิร์ลทั้งสี่ก็นเช่นเดียวกัน รู้ว่าเธอมีชีวิตอยู่มาสี่ร้อยปีแล้ว แต่ไม่รู้ว่า อาจารย์ของเธอแท้ที่จริงแล้วเป็นใครกันแน่

ในขณะที่อู๋เฟยเยี่ยนกำลังอยู่ในความหวาดกลัว ก็คิดข้อนี้ขึ้นได้เช่นกัน

เดิมทีเธอยังคิดว่า เป็นเพราะท่านเอิร์ลติ้งหยวนหยุนหรูเกอไม่ตาย แต่เปิดเผยข้อมูลของตนเองให้แก่ศัตรูที่อยู่ในที่ลับทราบ

แต่เมื่อลองคิดดูอย่างละเอียด ตนเองยังไม่เคยบอกเธอ ว่าอาจารย์ของตนเองเป็นใคร

คนที่รู้ว่าตนเองเรียนจากเมิ่งฉางเชิง นอกจากตนเองแล้ว บนโลกใบนี้มีคนจำนวนน้อยมากๆ

คนหนึ่ง คือตัวของเมิ่งฉางเชิงเอง