ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5702
ในเวลาหลายชั่วโมงที่ผ่านไป เธอควบคุมความคิดเหลวไหลเอาไว้ไม่อยู่เลย
บางชั่วพริบตา ถึงขนาดที่ว่าเธออยากไปเมืองจินหลิงด้วยตัวเองสักเที่ยว ดูว่าเป็นใครกันแน่ที่เอารูปรูปนี้ออกมากล่าวเตือนตัวเอง
แต่ว่าความคิดนี้อยู่แค่ในหัวของเธอเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น ก็ถูกเธอปฏิเสธไปในทันที
นิสัยระมัดระวัง กำหนดให้เธอไม่กล้าเสี่ยง
เรื่องเดียวที่เสี่ยงอันตรายที่สุดที่เธอเคยทำในชั่วชีวิตนี้ ก็คือลงมือจัดการหลินจู๋ว์หลู หลังจากที่เขาปฏิเสธตัวเอง
และครั้งนั้นเธอจัดการด้านหลังของหลินจู๋ว์หลู ให้หลินจู๋ว์หลูรับมือไม่ทัน
แต่ครั้งนี้ เป็นคนลึกลับคนหนึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังของตัวเอง เธอจะกล้าเปิดเผยตัวเองในขอบเขตการมองเห็นของอีกฝ่ายได้ยังไง
เธอเลยทำได้แค่เคารพรักอยู่ห่าง ๆ
อู๋เทียนหลินจัดหาที่พักให้ผู้อาวุโสสามท่านที่ห้องโถงลับไว้ชั่วคราว จากนั้นก็รีบขอเข้าพบอู๋เฟยเยี่ยน
หลังจากพบ เขาก็ถามอู๋เฟยเยี่ยนอย่างอดทนรอไม่ไหว : “ผู้มีพระคุณครับ คุณรีบร้อนให้ผมกลับมาขนาดนี้ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกะทันหันเหรอครับ ?”
อู๋เฟยเยี่ยนสีหน้าบึ้งตึงขั้นสุด พูดด้วยเสียงเย็นชา : “ตัวตนของฉันถูกเปิดเผยแล้ว”
“อะไรนะครับ ? !” อู๋เทียนหลินถามด้วยความตกใจไม่หยุด : “ผู้มีพระคุณ……คุณไม่เคยออกจากที่นี่มายี่สิบปีแล้ว ใครจะเปิดเผยตัวตนของคุณ ? หรือว่าเป็นท่านเอิร์ลติ้งหยวน ? !”
อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้าด้วยสีหน้าหนักแน่นและจริงจัง แล้วบอก : “ตอนนี้อีกฝ่ายรู้ข้อมูลของฉันแล้ว ไม่ว่าเป็นแบบไหนที่นายพูดก็ตาม ไม่ได้เป็นด้านดีสำหรับฉันทั้งนั้น”
ว่าแล้ว อู๋เฟยเยี่ยนก็พูดอีกว่า : “ที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ยิ่งกว่านั้นคือ ทำไมเขาต้องปกป้องตระกูลอาน ตระกูลอานแสนกระจ้อยร่อย มีดีอะไรกัน ?”
อู๋เทียนหลินพูดอุทานด้วยความตกใจ : “หรือว่าคนคนนี้มีความสัมพันธ์กับอานเฉิงซีและเย่ฉางอิง ? !”
อู๋เฟยเยี่ยนกรอดฟันบอก : “จะเป็นไปได้ยังไง! หากว่าเขามีความสัมพันธ์กับคู่สามีภรรยาอานเฉิงซีและเย่ฉางอิง งั้นเมื่อยี่สิบปีก่อนตอนที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งลงมือกับสองสามีภรรยาเขา เขาจะไม่นั่งนิ่งดูดาย !”
“เอ่อ......” อู๋เทียนหลินขมวดคิ้ว : “ผู้มีพระคุณพูดมาก็มีเหตุผล…...กระผมเอาแต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ประหลาดมาก ในนี้มีความเป็นไปได้แบบจำนวนนับไม่ถ้วนเลย แต่ทุกแบบเหมือนจะมีที่ที่คิดไม่ตกอยู่……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...