พูดไป หมอก็พูดอีกว่า:“พวกเราเจาะเลือดก่อนที่เด็กจะทานยาแล้ว ตอนนี้จะส่งเด็กไปที่แผนกรังสีวิทยา ให้สารทึบรังสีก่อน แล้วจึงทำ CT สแกนทั้งตัว ออกมาจากห้อง CT แล้ว ก็ให้เด็กใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองเม็ด”
เจมส์ สมิธถามด้วยความแปลกใจว่า:“ครั้งละสองเม็ด?”
“ใช่”หมอพยักหน้า:“เมื่อพิจารณาว่าอาการของจิมมี่อยู่ในขั้นวิกฤติ เราจึงตั้งใจว่าจะให้เวลาเขาทรงตัวอย่างรวดเร็วใน 5 วัน 5วันนี้ พวกเราจะให้เขาใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน 2 เม็ดทุกวัน ให้สภาพร่างกายเขาฟื้นตัวโดยเร็ว 5 วันต่อจากนั้น พวกเราจะเข้าสู่ช่วงคงที่ ทานยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละ 1 เม็ดจนออกจากโรงพยาบาล”
เจมส์ สมิธถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละสองเม็ด กินติดต่อห้าวัน ลูกชายจะต้องดีขึ้นมาก ๆ แน่ ไม่แน่อีกห้าวันนี้อาจจะลุกขึ้นจากเตียงได้!
เมื่อคิดแบบนี้ เขาก็รีบพูดด้วยความขอบคุณว่า:“ขอบคุณหมอมาก ๆ ครับ!”
หมอยิ้ม:“ไม่ต้องเกรงใจ เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว”
พูดไป เขาก็ดูเวลา พูดว่า:“เดี๋ยวต้องไปแผนกรังสีวิทยาแล้ว คุณสมิธไปกับพวกเราสิ”
“ครับ!”เจมส์ สมิธตอบตกลงอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงไปกับหมอ เข็นเตียงลูกชายไปที่แผนกรังสีวิทยา
เมื่อถึงแผนกรังสีวิทยาแล้ว พยาบาลก็ฉีดสารทึบรังสีให้จิมมี่ที่โคม่า จากนั้นเข็นเขาไปในห้อง CT เนื่องจาก CT สแกนทั้งตัว ดังนั้นจึงใช้เวลานาน
เจมส์ สมิธกังวลเล็กน้อยที่เขากังวลไม่ใช่ผล CT สแกน แต่กังวลว่าลูกชายจะได้กินยาเกิดใหม่เก้าเสวียนของวันนี้เมื่อไหร่
ขณะที่เจมส์ สมิธกำลังเดินไปนอกประตูห้อง CT เว่ยเลี่ยงก็เดินเข้ามาจากทางเข้าแผนกรังสีวิทยา
“คุณเย่?”เจมส์ สมิธพูดอย่างตกใจว่า:“เขา……เขาคือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน?”
“แน่นอน”เว่ยเลี่ยงยิ้มไปพูดไป:“บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนมีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณเย่ทั้งนั้”
พูดไป เว่ยเลี่ยงก็พูดอีกว่า:“ใช่สิ ลืมบอกคุณเลย คุณหลินคนนั้นที่พวกหูเล่อฉีพบ ที่จริงก็คือคุณเย่ แต่เพราะเหตุผลส่วนตัวของคุณเย่ จึงไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงแก่พวกเขาสองคน และบังเอิญว่าเขาสองคนก็เป็นมะเร็ง คุณเย่จึงตัดสินใจให้สิทธิ์พเศษกับทั้งสอง จากนั้นคุณเย่ก็นึกถึงคุณกับจิมมี่ จึงให้พวกหูเล่อฉีเรียกคุณมาด้วย”
เจมส์ สมิธเบิกตาโต บ่นว่า:“ที่แท้คุณเย่ก็คือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน……ไม่น่าล่ะวันนั้นผมเจอเขาที่ศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์ตระกูลเฟ่ย แม้แต่คุณหนูเฟ่ยก็ยังนับถือเขา……”
เมื่อนึกถึงความเย่อหยิ่งของตัวเองในตอนนั้นจนทำให้พลาดบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนไป แต่เย่เฉินดันให้โอกาสนี้แก่จิมมี่อีก ทำให้ในใจเขาขอบคุณเย่เฉินอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงถามเว่ยเลี่ยงไปโดยไม่รู้ตัวว่า:“คุณเว่ย ไม่รู้ว่าผมจะมีโอกาส เจอคุณเย่ได้ไหม?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...