พูดไป หมอก็พูดอีกว่า:“พวกเราเจาะเลือดก่อนที่เด็กจะทานยาแล้ว ตอนนี้จะส่งเด็กไปที่แผนกรังสีวิทยา ให้สารทึบรังสีก่อน แล้วจึงทำ CT สแกนทั้งตัว ออกมาจากห้อง CT แล้ว ก็ให้เด็กใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนสองเม็ด”
เจมส์ สมิธถามด้วยความแปลกใจว่า:“ครั้งละสองเม็ด?”
“ใช่”หมอพยักหน้า:“เมื่อพิจารณาว่าอาการของจิมมี่อยู่ในขั้นวิกฤติ เราจึงตั้งใจว่าจะให้เวลาเขาทรงตัวอย่างรวดเร็วใน 5 วัน 5วันนี้ พวกเราจะให้เขาใช้ยาเกิดใหม่เก้าเสวียน 2 เม็ดทุกวัน ให้สภาพร่างกายเขาฟื้นตัวโดยเร็ว 5 วันต่อจากนั้น พวกเราจะเข้าสู่ช่วงคงที่ ทานยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละ 1 เม็ดจนออกจากโรงพยาบาล”
เจมส์ สมิธถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนวันละสองเม็ด กินติดต่อห้าวัน ลูกชายจะต้องดีขึ้นมาก ๆ แน่ ไม่แน่อีกห้าวันนี้อาจจะลุกขึ้นจากเตียงได้!
เมื่อคิดแบบนี้ เขาก็รีบพูดด้วยความขอบคุณว่า:“ขอบคุณหมอมาก ๆ ครับ!”
หมอยิ้ม:“ไม่ต้องเกรงใจ เป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว”
พูดไป เขาก็ดูเวลา พูดว่า:“เดี๋ยวต้องไปแผนกรังสีวิทยาแล้ว คุณสมิธไปกับพวกเราสิ”
“ครับ!”เจมส์ สมิธตอบตกลงอย่างไม่ลังเล จากนั้นจึงไปกับหมอ เข็นเตียงลูกชายไปที่แผนกรังสีวิทยา
เมื่อถึงแผนกรังสีวิทยาแล้ว พยาบาลก็ฉีดสารทึบรังสีให้จิมมี่ที่โคม่า จากนั้นเข็นเขาไปในห้อง CT เนื่องจาก CT สแกนทั้งตัว ดังนั้นจึงใช้เวลานาน
เจมส์ สมิธกังวลเล็กน้อยที่เขากังวลไม่ใช่ผล CT สแกน แต่กังวลว่าลูกชายจะได้กินยาเกิดใหม่เก้าเสวียนของวันนี้เมื่อไหร่
ขณะที่เจมส์ สมิธกำลังเดินไปนอกประตูห้อง CT เว่ยเลี่ยงก็เดินเข้ามาจากทางเข้าแผนกรังสีวิทยา
“คุณเย่?”เจมส์ สมิธพูดอย่างตกใจว่า:“เขา……เขาคือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน?”
“แน่นอน”เว่ยเลี่ยงยิ้มไปพูดไป:“บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนมีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณเย่ทั้งนั้”
พูดไป เว่ยเลี่ยงก็พูดอีกว่า:“ใช่สิ ลืมบอกคุณเลย คุณหลินคนนั้นที่พวกหูเล่อฉีพบ ที่จริงก็คือคุณเย่ แต่เพราะเหตุผลส่วนตัวของคุณเย่ จึงไม่ได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงแก่พวกเขาสองคน และบังเอิญว่าเขาสองคนก็เป็นมะเร็ง คุณเย่จึงตัดสินใจให้สิทธิ์พเศษกับทั้งสอง จากนั้นคุณเย่ก็นึกถึงคุณกับจิมมี่ จึงให้พวกหูเล่อฉีเรียกคุณมาด้วย”
เจมส์ สมิธเบิกตาโต บ่นว่า:“ที่แท้คุณเย่ก็คือเจ้าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน……ไม่น่าล่ะวันนั้นผมเจอเขาที่ศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์ตระกูลเฟ่ย แม้แต่คุณหนูเฟ่ยก็ยังนับถือเขา……”
เมื่อนึกถึงความเย่อหยิ่งของตัวเองในตอนนั้นจนทำให้พลาดบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนไป แต่เย่เฉินดันให้โอกาสนี้แก่จิมมี่อีก ทำให้ในใจเขาขอบคุณเย่เฉินอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงถามเว่ยเลี่ยงไปโดยไม่รู้ตัวว่า:“คุณเว่ย ไม่รู้ว่าผมจะมีโอกาส เจอคุณเย่ได้ไหม?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...