ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5790

หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างจิตใจหดหู่เล็กน้อย แต่ยังคงดึงชายเสื้อของเย่เฉินเบาๆ เอ่ยปากกล่าว: “ไม่อย่างนั้นพวกเราไปหากรุ๊ปของพวกเขาที่ผูเอ่อร์เพื่อพูดคุยก่อนก็ได้ค่ะ”

เย่เฉินก็รู้เช่นกัน สถานการณ์แบบนี้อยากจะเข้าไปเกรงว่าจะไม่ง่าย ทำได้แค่เพียงปรึกษากันให้ดีก่อน ดังนั้นจึงพยักหน้า กล่าวกับรปภ.คนนั้น: “ถ้าอย่างนั้นผมลองไปที่เขตเมืองดูก่อน ขอบคุณพี่มากครับ”

รปภ.โบกมือ: “ไม่ต้องเกรงใจ พวกคุณเดินทางปลอดภัยนะ”

เย่เฉินกลับรถอยู่ที่เดิม เตรียมที่จะกลับไปเขตเมือง ในขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวตำหนิตนเอง: “ถ้ารู้แต่แรกผมคงจะทำความเข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริงของเขตเมืองผูเอ่อร์มาให้ชัดเจนก่อน ไปคุยกับจื้อเฉิงกรุ๊ปก่อน ตอนนี้รีบกลับไปที่เขตเมือง คาดว่าพวกเขาก็คงเลิกงานแล้ว แบบนี้อย่างเร็วที่สุดละก็ต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้”

หลินหว่านเอ๋อร์ส่ายหน้ากล่าว: “ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้หรอกค่ะ เมื่อครู่นี้ได้ฟังความหมายของพี่รปภ.ท่านนั้นแล้ว ต้นชาต้นนั้นมีการป้องกันที่แน่นหนา มีกล้องวงจรที่ไร้จุดบอดคอยบันทึกภาพตลอด24ชั่วโมง รปภ.ก็คอยสลับกะตลอด24ชั่วโมง ต่อให้พวกเราคิดหาหนทางปนเข้าไป ฉันก็ไม่สามารถเซ่นไหว้ได้”

“อีกอย่าง ที่นั่นถูกทำเป็นพื้นที่ผลิตใบชามานานหลายปี ตอนนี้อยู่ๆไปพูดว่าที่ใต้ต้นไม้ฝังอัฐิเอาไว้ ยังมีคนไปเซ่นไหว้ที่นั่น แค่ได้ฟังก็ไม่เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นในยุคสมัยปัจจุบัน ในทางกลับกันอาจจะทำให้ผู้คนเกิดความสงสัย ฉันว่าพวกเราไม่ต้องวนกลับไปที่ผูเอ่อร์แล้ว ที่นี่ยังห่างจากสิบสองปันนาอีกหนึ่งร้อยกว่ากิโลเมตร พวกเรามุ่งหน้าตรงไปที่สิบสองปันนาเลยดีกว่า”

เย่เฉินครุ่นคิด เอ่ยปากกล่าว: “ไม่สู้ซื้อจื้อเฉิงกรุ๊ปซะเลย”

“หา?”หลินหว่านเอ๋อร์ตกตะลึงไป หลุดปากกล่าว: “นี่จะเป็นเรื่องที่เกินไปหน่อยแล้วมั้งคะ......”

เย่เฉินกล่าวอย่างสบายๆ: “ไม่เป็นไร ก็แค่ซื้อกรุ๊ปใบชาแห่งหนึ่ง อีกทั้งยังไม่ใช่กรุ๊ปที่ใหญ่ที่สุดของเตียนหนาน คาดว่ามูลค่าทางตลาดอย่างมากสุดก็น่าจะประมาณไม่กี่พันล้าน เรื่องนี้ผมจัดการเอง”

หลินหว่านเอ๋อร์รีบกล่าว: “ที่ฉันกังวลคือหน่วยบัญชาการกองทัพกลางของอู๋เฟยเยี่ยนที่มีรากฐานมั่นคงอยู่ที่เตียนหนาน ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเข้าสู่ช่วงเวลาสงบเงียบ แต่ถ้าหากเตียนหนานมีความเคลื่อนไหวมากเกินไป ยังไงก็ยากที่จะรอดพ้นสายตาของพวกเขาไปได้แน่นอน......”