ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5800

คำพูดของซูจือหยู ทำให้หลูจื้อเฉิงตกใจจนเหงื่อแตกพลั่ก

เขาไม่สงสัยในความเป็นจริงของคำพูดที่ซูจือหยูพูดมาทั้งหมด เนื่องจากสำหรับเขาแล้ว จื้อเฉิงกรุ๊ปของตนเอง สำหรับซูจือหยูแล้วมีความหมายพิเศษอะไรที่จะต้องได้มา

ในมุมมองของเขา ถ้าหากตนพลาดโอกาสในการเทคโอเวอร์ของซูจือหยูแล้ว เกรงว่าคงทำได้แค่เพียงอยู่ในตำแหน่งนี้จนถึงอายุเจ็บสิบปีหลังจากนั้นค่อยให้ลูกชายรับช่วงต่อ

อีกทั้งแม้กระทั่งตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่า รอจนกระทั่งตนเองอายุ70ปี กิจการของตนเอง จะอยู่ในสภาพการณ์อย่างไรกันแน่

เขายิ่งไม่รู้ว่า เวลาผ่านไปอีกหลายปี ทั้งกรุ๊ปรวมทั้งขนาดของอุตสาหกรรมของทั้งตระกูลตนเองจะเจริญเติบโตหรือว่าลดลงกันแน่

แต่มีจุดหนึ่งที่เขาค่อนข้างชัดเจน ถ้าหากตอนนี้ตนขายบริษัททิ้งไป เอาเงินสดห้าร้อยล้านมาอยู่ในมือ หลังจากคำนวณภาษีเงินได้20% ของการโอนหุ้นแล้วขจ ตนเองก็ยังเหลืออยู่ห้าร้อยหกสิบล้าน

ห้าร้อยหกสิบล้านนี้ สามารถให้ตนเองและลูกหลานรุ่นหลังของตนอยู่อย่างสุขสบายไร้กังวลแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขากัดฟันแล้วทำการตัดสินใจ รีบกล่าว: “ในเมื่อคุณหนูซูมีความจริงใจขนาดนี้แล้วถ้าอย่างนั้นผมเองก็ไม่ขอต่อรองราคากับคุณแล้ว เอาตามราคาที่คุณเสนอ ตกลงซื้อขายที่เจ็ดร้อยล้าน!”

ซูจือหยูพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เอ่ยปากกล่าว: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะรีบให้ฝ่ายบัญชีโอนเงินมัดจำไปให้ หลังจากโอนเงินมัดจำเรียบร้อยแล้ว จะส่งผู้เชี่ยวชาญไปตรวจสอบที่ฐานผลิตใบชาของคุณสักหน่อยนะคะทห คุณแจ้งผู้รับผิดชอบที่พื้นที่ของคุณว่าให้หยุดทำงานทันที จากนั้นให้ความร่วมมือกับผู้เชี่ยวชาญของฉันอย่างเต็มที่ด้วยค่ะ”

“ไม่มีปัญหาครับ!”หลูจื้อเฉิงเอ่ยกล่าวอย่างไม่ลังเล: “คุณหนูซูคุณวางใจ หลังจากได้รับเงินมัดจำ ผมก็จะสั่งการลงไปตามคำร้องขอของคุณครับ”

สำหรับหลูจื้อเฉิง ขอเพียงแค่ได้รับเงินมัดจำเท่านั้น โดยส่วนใหญ่แล้วเท่ากับว่าจื้อเฉิงกรุ๊ปไม่ใช่ของตนเองอีกต่อไป ในเมื่อซูจือหยูร้องขอให้หยุดงาน ถ้าอย่างนั้นตนก็ออกคำสั่งให้หยุดงานก็ใช่แล้ว