ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5832

อู๋เฟยเยี่ยนกล่าวไปร้องไห้ไป: “พี่จู๋ว์หลู สุนัขชิงโหดร้ายไร้คุณธรรม สังหารประชาชนของราชวงศ์ไปนับไม่ถ้วน ถ้าหากพี่กับฉันตกไปอยู่ในมือของพวกมัน จะต้องตกนรกทั้งเป็น ไม่สู้พี่ให้เฟยเยี่ยนไปสบาย ก็ดีกว่าเฟยเยี่ยนตกไปอยู่ในมือของพวกมัน ถูกพวกมันเหยียบย่ำทรมาน!”

หลินจู๋ว์หลูขบกรามแน่น กล่าวเสียงขรึม: “เฟยเยี่ยนเจ้าไม่ต้องกลัว ถ้าหากเจ้ากับข้าหมดหนทางหนีจริงๆ ข้าจะให้เจ้าไปสบาย แล้วค่อยสู้กับสุนัขชิงพวกนั้นจนถึงที่สุด ไม่มีทางให้เจ้าตกไปอยู่ในมือของพวกมันโดยเด็ดขาด!”

ในเวลานี้ ก๋าเอ่อร์ถูพาคนไล่ตามเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เขามองเห็นคราบเลือดสีดำที่อู๋เฟยเยี่ยนทิ้งเอาไว้: “ในเมื่อดีๆพวกเจ้าไม่ชอบอยากจะลำบาก ถ้าอย่างนั้นอย่าโทษที่ข้าก๋าเอ่อร์ถูลงมืออย่างไร้ความเมตตา! รอเจ้าสองคนตกอยู่ในมือพี่น้องของพวกข้า บรรดาพี่น้องเหล่านี้ของข้า จะต้องทำให้สาวสวยตัวน้อยคนนั้นมีความสุขอย่างแน่นอน!”

อู๋เฟยเยี่ยนทั้งตกใจทั้งโกรธ กล่าวตะโกนสุดเสียง: “ต่อให้ข้าเป็นผีก็ไม่มีทางปล่อยสุนัขชิงอย่างพวกเจ้าไป! ต้องมีสักวันหนึ่ง ที่ราชวงศ์หมิงของพวกข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้สิ้นซาก แล้วค่อยนำฮ่องเต้สุนัขของพวกเจ้าขับไล่ออกไปนอกด่าน!”

ก๋าเอ่อร์ถูกล่าวเสียงเย็นชา: “ราชวงศ์หมิงของพวกเจ้า? ราชวงศ์หมิงของพวกเจ้าได้ถูกพวกข้าทำลายสิ้นซากไปแล้ว! ต่อไป นี่ก็คือใต้หล้าของคนแมนจูอย่างพวกข้า! ชาวฮั่นอย่างพวกเจ้า และพวกที่ไม่สวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ชิงของข้า ล้วนถูกพวกข้าฆ่าตายหมดแล้ว!”

ในเวลานี้ เสียงก้องกังวานเสียงหนึ่งกล่าวถามขึ้น: “ทำไม? แม้แต่ข้าพวกเจ้าก็คิดจะฆ่า?”

ในระหว่างที่พูด ชายชราในชุดคลุมสีน้ำเงินคนหนึ่งก็ลอยลงมาจากด้านบนของป่า ในมือถือดาบยาวสีเงินเล่มหนึ่ง ความสง่างามและความเคร่งขรึมที่ไม่อาจอธิบายได้

คนนี้ ก็คือเมิ่งฉางเชิง

ก๋าเอ่อร์ถูคิดไม่ถึงว่า ผู้เฒ่าคนนี้จะสามารถลอยลงมาจากด้านบนป่าสูงสิบจั้งได้อย่างไม่มีร่องรอยการบาดเจ็บเลยสักนิด ทันใดนั้นก็กล่าวถามเขาด้วยความหวาดระแวง: “เจ้าคือผู้ใด?”

เมิ่งฉางเชิงกล่าวเสียงเย็นชา: “พวกแมนจู มีสิทธิ์อะไรมาถามชื่อแซ่ข้า? พวกเจ้ารบกวนการทำสมาธิของข้ายังทำตัวโอหังอวดดีอีก วันนี้dHทิ้งชีวิตไว้ที่นี่เพื่อชดใช้บาปทั้งหมดเถอะ!”