ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 586
บทที่ 586
อู๋ตงไห่รู้สึกอายที่จะบอกว่าลูกชายของเขาถูกคนหักมือ ก็พูดว่า: “เขาติดธุระพอดี น่าจะต้องรออีกสักพักถึงจะมา พอเขามาแล้ว ผมจะพาเขามาเยี่ยมคุณ!”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า กล่าว: “ถ้างั้นเอาอย่างนี้ ผมจะให้คนพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องก่อน รอให้ลูกชายของท่านกลับมาเย็นนี้ เรามากินข้าวด้วยกัน ถือว่าผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับ”
อู๋ตงไห่รู้สึกมีความสุข ยกมือขึ้นมาทับกำปั้นและพูดว่า : “งั้นก็รบกวนผู้จัดการทั่วไปผู้จัดการทั่วไปเฉินแล้วนะครับ”
เขาคิดว่า เขาและเฉินจื๋อข่ายเป็นเพื่อนกันแค่ผิวเผิน แค่รู้จักกัน หลังจากที่ได้มาเยี่ยมแล้ว เฉินจื๋อข่ายรับของขวัญของเขา ความสัมพันธ์ก็แน่นแฟ้นขึ้นอีกขั้นหนึ่ง
และนี่ เป็นสิ่งที่อู๋ตงไห่ปรารถนามากที่สุด
ในฐานะที่เป็นผู้แทนของตระกูลเย่แห่งเย่นจิงในจินหลิ่ง เฉินจื๋อข่ายเป็นคนที่แสวงหาชื่อเสียงเงินทอง ขอแค่สามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาได้ เขาสามารถใช้โอกาสนี้ในอนาคต สามารถโอบความยิ่งใหญ่ที่แท้จริงของตระกูลเย่ได้อย่างแน่นอน
และ อู๋ตงไห่ก็ยังมีความคิดที่รอบคอบของตัวเอง
เขาคิดว่า หากตระกูลอู๋หาคนมารักษาอู๋ฉีไม่ได้ หลังจากที่ได้เกาะขาตระกูลเย่ได้แล้ว ก็สามารถขอร้องให้ตระกูลเย่ลงมือช่วยได้
จากความสามารถของตระกูลเย่ เพียงคำสั่งเดียว ก็มีคนที่มีความสามารถคอยติดตามไปทุกที่
ทว่าเฉินจื๋อข่ายกลับไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงอย่างไรก็เป็นตระกูลแรกในเจียงหนาน ควรจะให้เกียรติก็ต้องให้เกียรติ
ดังนั้น หลังจากที่เขาและอู๋ตงไห่ก็ทักทายกัน ดังนั้นพวกเขาจึงพาเขาไปที่ห้องชุดเพรสซิเดนเชียลเพื่อพักผ่อน
อู๋ตงไห่พาบอดี้การ์ดไปสองสามคน หลังจากที่ได้เข้ามาให้ห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลที่หรูหรา ก็โทรหาอู๋ซิน ให้เขามารวมตัวกับตน
ตอนนี้อู๋ซินเข้าเฝือกที่โรงพยาบาลเสร็จแล้ว หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากอู๋ตงไห่ ก็พาหลิวกว่าง มุ่งหน้าไปป๋ายจินฮ่านกงด้วยกัน
อู๋ซินก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ นั่งลงบนโซฟาและพูดกับอู๋ตงไห่ว่า : “พ่อ ผมกลับมาแล้ว”
อู๋ตงไห่ตอบอืม ถามด้วยความเป็นห่วงว่า: “มือแกเป็นยังไงบ้าง? หมอว่าไงบ้าง?”
อู๋ซินกล่าวด้วยใบหน้าดำคร่ำเครียด: “หักแล้ว หมอเข้าเฝือกให้แล้ว เกรงว่าจะต้องพักฟื้นสักสองสามเดือนถึงจะดีขึ้น”
อู๋ตงไห่พยักหน้า พูดกำชับว่า: “ช่วงนี้แกก็ระวังหน่อย อย่าให้เกิดผลเสียตามมาทีหลังเด็ดขาด”
อู๋ซินพูดว่า: “พ่อ เรื่องมือไม่สำคัญ พ่อรีบบอกมาว่าสรุปแล้วจะจัดการเย่เฉินยังไง?!”
อู๋ตงไห่หัวเราะ และพูดว่า： “อยากฆ่าเย่เฉิน คืนนี้ต้องฆ่าหงห้าก่อน!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...