ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 585
บทที่ 585
เฉินจื๋อข่ายไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าอู๋ตงไห่ขัดแย้งกับเย่เฉินมาก่อน
ได้ยินมาว่าอู๋ตงไห่มาเยี่ยม เขาก็ไม่ได้เมินเฉย แม้ว่าตัวเองจะเป็นผู้แทนของตระกูลเย่ในจินหลิง แต่อีกฝ่ายเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน เป็นคนมาเยี่ยมฝ่ายเราก่อน เขาจึงต้องให้ความเคารพ
ดังนั้น เขาก็รีบบอกพนักงานต้อนรับว่า: “พาประธานอู๋มาหาที่ออฟฟิศผม”
พนักงานไม่กล้าเมินเฉย และรีบบอกอู๋ตงไห่ว่า: “สวัสดีค่ะคุณอู๋ ผู้จัดการทั่วไปเฉินเชิญให้คุณไปที่ออฟฟิศค่ะ กรุณาตามฉันมาค่ะ”
อู๋ตงไห่พยักหน้า และเดินตามหญิงสาวไป ขึ้นลิฟต์ไปถึงออฟฟิศของเฉินจื๋อข่ายแต่โดยดี
สำหรับอู๋ตงไห่ เขาเป็นลูกชายของตระกูลอู๋ เข้าพักโรงแรมในจินหลิง ก็ได้พักที่ที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
โรงแรมที่ดีที่สุดในจินหลิงคือจินฮ่านกง ดังนั้นเขาจึงสะดวกมาเยี่ยมเฉินจื๋อข่าย เพื่อกระชับมิตรยิ่งขึ้น และเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
เฉินจื๋อข่ายเห็นอู๋ตงไห่เข้ามา ยิ้มและลุกขึ้นมา เริ่มยื่นมือไปจับมืออู๋ตงไห่ และกล่าวทักทาย: “ได้ยินมาว่าประธานอู๋ ทำงานอยู่ในซูหางตลอดทั้งปี ครั้งนี้ทำไมอยู่ๆถึงมาจินหลิงได้ล่ะครับ?”
อู๋ตงไห่ถอนหายใจและพูดว่า: “โอ้ เรื่องมันยาว อู๋ฉีลูกชายคนเล็กของผมไม่รู้ว่าไปล่วงเกินใครเข้า เลยเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ที่ผมมาครั้งนี้ ก็เพื่อมาหาวิธีแก้ปัญหา”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า แน่นอนว่าเขารู้เรื่องของอู๋ฉี่ ตอนแรกถึงกับเคยดูคลิปในติ๊กต็อก ดังนั้นก็เลยนึกขึ้นได้ทันที ทันใดนั้นก็รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้
อาการคลื่นไส้ของเฉินจื๋อข่ายนี้ ทำให้อู๋ตงไห่แสดงออกถึงความอึดอัดอย่างมาก
ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเฉินจื๋อข่ายคลื่นไส้เพราะอะไร พูดตามตรง คิดถึงช่วงหนึ่งของลูกชายคนเล็ก เขาเองก็รู้สึกแย่และขยะแขยง
ดังนั้น อู๋ตงไห่ทำได้เพียงเปลี่ยนประเด็นพูด: “ช่างเถอะ ที่มาเยี่ยมผู้จัดการทั่วไปเฉินในวันนี้ ไม่ได้มาพูดเรื่องที่ทำให้หมดอารมณ์กัน ผมเอาของขวัญเล็กน้อยมาให้ผู้จัดการทั่วไปเฉิน หวังว่าคุณจะชอบมันนะ”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มและกล่าวว่า: “ประธานอู๋มาวันนี้ ไม่ใช่แค่เอาชามาให้ผมใช่ไหมล่ะครับ?”
อู๋ตงไห่พยักหน้า พูดว่า:”พูดตามจริงเลยนะ ผมกับลูกชายคนโตของผม แล้วก็บอดี้การ์ดไม่กี่คน ผู้ชาย อาจจะอยู่ในจินหลิงสักพักหนึ่ง ดังนั้นก็เลยคิดว่า อยากจะมาคุยกับคุณที่ป๋ายจินฮ่านกงสักหน่อย”
เฉินจื๋อข่ายหัวเราะและพูดว่า: “ยินดีครับยินดี! ในเมื่อประธานอู๋มาแล้ว เป็นแขกคนสำคัญอยู่แล้ว ผมให้คนจัดห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสำหรับท่านและลูกชายของท่าน พวกท่านเชิญพักได้เลย พักนานแค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา”
อู๋ตงไห่รีบกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ: “โธ่เอ๋ย ขอบคุณคุณมากจริงๆนะครับผู้จัดการทั่วไปเฉิน!”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มอย่างไม่แยแส: “ประธานอู๋ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้”
เมื่อพูดจบ ก็ถามด้วยความแปลกใจ: “จริงสิ ประธานอู๋ ลูกชายคนโตของท่านล่ะ? ทำไมไม่มาพร้อมกับท่านด้วย”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...