ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5904

ระหว่างที่เย่เฉินพูด แผนการอันหนึ่งได้เกิดขึ้นมาในใจแล้ว

นครนิวยอร์กครั้งนี้ต่างมาแล้ว มีบางปัญหา ก็ต้องจัดการให้ถึงที่สุดสักหน่อย

ตระกูลซาโน่นี้ กระนั้นยื่นมือมาถึงไชน่าทาวน์แล้ว ยื่นมือมาถึงในร้านที่ลุงโจงเปิดกิจการมาอย่างลำบากหลายสิบปีแล้ว งั้นก็อย่าได้โทษว่าตัวเองนั้นไม่เกรงใจแล้ว

จากนั้น เขาจึงเอ่ยปากพูดกับเฉียงไจ่ว่า：“เฉียงไจ่นำเอาชุดพ่อครัวนี้เปลี่ยนแล้ว ไปกับผมสักรอบ”

เฉียงไจ่มองดูคนของเบริน์นิ่ง แองเจิ้ลห้าคนนั้น รีบถามออกมา：“คุณเย่ พวกเขาทำอย่างไร? เอาอย่างนี้ไหมจัดการพวกเขาทิ้งก่อนเถอะ！หนึ่งคนหนึ่งนัด รับรองว่าจะไม่สิ้นเปลืองกระสุนสักนัด！”

ทั้งห้าคนตัวสั่นไปทั้งร่าง คาดไม่ถึงอย่างมากพ่อครัวตัวเล็กๆที่ถูกพวกเขากดขี่จนไม่กล้าแม้แต่จะผายลมออกมา กระนั้นตอนนี้ใจเด็ดอยากจะนำเอาพวกเขาทั้งห้าคนจัดการทิ้งซะ！

เย่เฉินมองเห็นสีหน้าของเฉียงไจ่หนักแน่นเหลือคณา ยิ้มบางๆพูดว่า：“ตอนนี้ฆ่าพวกเรายังเร็วเกินไป ให้ลุงโจงกับหนี่ต้าเหว่ยจับตาดูพวกเขาไปก่อน รอให้เรื่องราวจัดการเรียบร้อย ค่อยฆ่าพวกเขาก็ยังไม่สาย”

เฉินจ้างโจงรีบถามออกมา：“คุณชาย คุณมีแผนอะไร? มีอะไรต้องการให้กระผมไปจัดการหรือเปล่า?”

เย่เฉินยิ้มแย้มพูดออกมา：“ไม่ต้องหรอกลุงโจง เดี๋ยวอีกสักครู่ผมกับเฉียงไจ่ออกไปแล้ว คุณก็ปิดร้านแล้ว อยู่ที่นี่รอผมกลับมา ถ้าช่วงเวลานี้มีคนไม่ดูตาม้าตาเรือเข้ามาทำให้ยุ่งยาก คุณก็ใช้ห้าคนนี้เป็นตัวประกัน หลังจากนั้นโทรศัพท์หาเข่อซินในทันที”

ในนครนิวยอร์ก ไม่มีเรื่องอะไรที่เฟ่ยเข่อซินคลี่คลายไม่ได้

อย่าได้พูดถึงเพียงแค่แก๊งอันธพาลเหล่านี้ ต่อให้เป็นตระกูลซาโน่ อยู่ต่อหน้าเฟ่ยเข่อซินนั้นไม่ใช่ปัญหาสักนิด

แต่เย่เฉินไม่อยากจะให้เฟ่ยเข่อซินช่วยเหลือ

เมื่อเธอออกหน้า เรื่องเรื่องนี้ ก็จะไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว