ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5916

สรุปบท บทที่ 5916 ไม่เจอกันนาน(1): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 5916 ไม่เจอกันนาน(1) จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 5916 ไม่เจอกันนาน(1) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

อายุของอันโตนิโอ แม้ว่าไม่มากเท่าโอมาน ราโมวิช แต่จิตใจที่เขาอยากเป็นพ่อตา กลับหนักแน่นเป็นอย่างมาก

เพื่อเอาใจผู้สมัครลูกเขยที่ดีที่สุดในใจแล้ว เวลานี้เขาก้าวออกไป แล้วกระซิบอย่างใส่ใจว่า:“คุณโอมาน ราโมวิชไม่ต้องห่วง จูเลียรอคุณอยู่เสมอ เธอชื่นชมคุณมากมาตลอด แต่ยังอายุน้อย และค่อนข้างขี้อาย หากละเลยตรงไหนไป คุณโอมาน ราโมวิชได้โปรดอย่าใส่ใจ”

โอมาน ราโมวิชพยักหน้ายิ้มเล็กน้อย แล้วพูดอย่างสบาย ๆ ว่า:“ผมอายุมากกว่าคุณจูเลียกว่าสามสิบปี ต้องอดทนและเข้าใจเธอให้มากขึ้นอยู่แล้ว”

อันโตนิโอยิ้มแย้มทันที รีบพูดต่อว่า:“งั้นก็ดี งั้นก็ดี!คุณโอมาน ราโมวิช เชิญย้ายไปคุยที่วิลล่าดีกว่าครับ!”

โอมาน ราโมวิชพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นก็ก้าวเข้าไปในประตูวิลล่า พร้อมกับอันโตนิโอ

ตอนเดินไป โอมาน ราโมวิชสำรวจวิลล่าของอันโตนิโอ แล้ววิจารณ์นิ่ง ๆ ว่า:“อันโตนิโอ วิลล่าของตระกูลซาโน่ เนื้อที่เล็กไปน้อย และที่นี่เหมือนจะไม่นับว่าอยู่ในเขตเกาะลองใช่ไหม?”

อันโตนิโอตอบกลับอย่างเขินอายเล็กน้อย:“คุณโอมาน ราโมวิช ช่วงนี้ผมกำลังเตรียมที่จะเพิ่มอสังหาริมทรัพย์ใหม่ แต่ตอนนี้กำลังมองหา บ้านใจกลางเกาะลองราคาแพงเกินไปจริง ๆ อย่างน้อยก็สิบหรือหลายร้อยล้านดอลลาร์ ช่วงนี้ตระกูลเราใช้เงินค่อนข้างเยอะ หาเงินจำนวนมากขนาดนี้ในคราวเดียวไม่ได้หรอกครับ”

โอมาน ราโมวิชพยักหน้า แล้วพูดว่า:“อยากย้ายไปใจกลางเกาะลองก็ไม่นับว่าแพงนัก หลายวันก่อนผมเพิ่งให้พนักงานช่วยผมซื้อวิลล่าหลังหนึ่ง อยู่ในส่วนที่ดีที่สุดของเกาะลอง ห่างจากวิลล่าตระกูลเฟ่ยอันโด่งดังไปแค่ถนนสายเดียว ผมอยากซื้อมาใช้แต่งงาน ต่อไปถ้าคุณสนใจก็มาพักได้ตลอด”

อันโตนิโอดีใจอย่างมาก รีบพูดว่า:“ขอบคุณนะคุณโอมาน ราโมวิช!”

เย่เฉินส่ายหน้า:“ผมคนคนหัวเซี่ย แต่ไม่ใช่แก๊งคนเชื้อสายจีน”

จูเลียพูพดอย่างจริงจังว่า:“คุณอย่าคิดว่าที่นี่คือหัวเซี่ย ที่นี่ แค่พ่อฉันเอ่ยปาก ลูกน้องเขาก็จะยิงคุณตายเพื่อเขาทันที และถึงคุณตายไป เขาก็ไม่รับผิดชอบ ฉันไม่ได้จะพูดให้ตกใจนะ แต่ฉันเห็นคนตายในมือเขาทุกเดือน ถ้าคุณยังอยากมีชีวิต เดี๋ยวเจอเขา ก็ต้องอ้อนวอนเขา ขอให้เขาหายโกรธ ยกโทษให้คุณ ถึงตอนนั้นฉันจะช่วยพูดให้ ไม่แน่เขาอาจจะไว้ชีวิตคุณก็ได้”

เย่เฉินยิ้ม:“คุณยังเอาตัวเองไม่รอดเลย ยังจะมีเวลาพูดให้ผมด้วยเหรอ?”

พูดไป เย่เฉินก็ชี้ไปทางอันโตนิโอและโอมาน ราโมวิชที่กำลังเดินมาอยู่ไม่ไกล พูดว่า:“พ่อคุณเชิญโอมาน ราโมวิชมาเป็นแขกที่บ้าน น่าจะกำลังหมายปองคุณใช่ไหมล่ะ?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน