ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5917
จูเลียมองเย่เฉินอย่างตกใจ โพล่งถามว่า：“คุณ……คุณรู้ได้อย่างไร？”
เย่เฉินพูดอย่างสบาย ๆ ว่า：“คนอย่างโอมาน ราโมวิช ผมพอเข้าใจมาบ้าง ช่วงนี้เหมือนเขาหาภรรยาไปทั่วทุกที่ ไม่น่าล่ะพ่อคุณถึงอยากให้คุณแต่งกับเขา？”
จูเลียดูไม่เป็นธรรมชาติทันที พูดอย่างลังเลว่า：“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาเป็นห่วง คุณคิดดีกว่าว่าวันนี้จะออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตแบบไหน！”
เย่เฉินยิ้ม：“ไม่ต้องห่วง อีกครึ่งชั่วโมง ผมจะให้พ่อคุณคุกเข่าลงแล้วพาฉันออกจากประตูนี้”
จูเลียหมดคำพูดกับเย่เฉิน แม้ว่าเธอจะมีจิตใจดี แต่ในฐานะลูกสาวตระกูลซาโน่แล้ว ได้เห็นการฆ่าคนตายมามาก ดังนั้น เธอจึงพูดไม่ออกเลย สำหรับท่าทางแบบนี้ของเย่เฉิน เธอก็หมดความอดทนที่จะโน้มน้าวอีกแล้ว จึงพูดอย่างเย็นชาว่า：“ที่ควรพูดฉันพูดไปหมดแล้ว ถ้าคุณยังอยากตาย ก็ขอให้มีความสุขล่ะ”
จูเลียพูดจบ อันโตนิโอก็พาโอมาน ราโมวิชเดินมาข้างหน้า ตอนแรกอันโตนิโอยังไม่เห็นเย่เฉิน ความสนใจของเขาทั้งหมดอยู่ที่จูเลียลูกสาวของตัวเอง และโอมาน ราโมวิชที่อยู่ด้านข้างก็เช่นกัน ดวงตาเขามองไปที่จูเลีย และมองออกว่า เขาพอใจจูเลียมาก
อันโตนิโอมาตรงหน้าจูเลีย รีบพูดว่า：“จูเลีย ทักทายคุณโอมาน ราโมวิชเร็วสิ！”
จูเลียพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ：“ฉันไม่รู้จักโอมาน ราโมวิชอะไรนั่น ตอนนี้ฉันจะไปจากที่นี่ กรุณาอย่าขวาง”
สีหน้าของอันโตนิโอดูแย่ทันที เขาจ้องจูเลียเขม็ง จากนั้นหันไปพูดกับโอมาน ราโมวิชว่า：“ขอโทษนะคุณโอมาน ราโมวิช นิสัยจูเลียนั้นแปลก ๆ และก็ยังไม่คุ้นเคยกับคุณ อาจจะรั้นไปนิดหน่อย ได้โปรดอย่าใส่ใจเลยครับ”
โอมาน ราโมวิชมองหน้าตาที่สวยงามของจูเลีย ยิ้มไปพูดไปว่า：“ไม่ต้องห่วง เรื่องเล็กทั้งนั้น ผมชอบความตรงไปตรงมาของคุณจูเลีย”
อันโตนิโอโล่งอก รีบพูดกับจูเลีย：“ดูสิ！คุณโอมาน ราโมวิชน่ะตระหนักรู้สูงพอ ไม่ทำตัวไร้วุฒิภาวะกับแก ยังไม่รีบขอบคุณคุณโอมาน ราโมวิชอีก！”
พอคำนี้พูดออกไป โอมาน ราโมวิชก็มองเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาเห็นเย่เฉินพร้อมกับใบหน้าเยาะเย้ย รูม่านตาเขาหดลง ดูหวาดกลัวขั้นสุด！
เขาถามโดยไม่รู้ตัวว่า：“คุณ……คุณเย่ ทำไมคุณมาอยู่นี่！”
เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า：“ไม่เจอกันนานเลยนะ คุณโอมาน ราโมวิช”
เมื่อพูดคำนี้ออกไป อันโตนิโอก็ตะลึงงันโดยสิ้นเชิง
เขาหยั่งเชิงถามโอมาน ราโมวิช：“คุณโอมาน ราโมวิช คุณ……คุณรู้จักคนนี้เหรอ？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...