ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5927
ชื่อของสำนักว่านหลงนั้น ในแวดวงทหารรับจ้างและแก๊งแทบจะไม่มีใครรู้จัก
อันโตนิโอย่อมรู้ดีเกี่ยวกับองค์กรระดับตำนานนี้ และประสบการณ์ที่เป็นตำนานของว่านพั่วจวิน
แต่เขาไม่คิดเลยว่า ที่เย่เฉินพูด เขาสามารถให้ว่านพั่วจวินมาที่นครนิวยอร์กได้ตลอดเวลา ความรู้สึกนั้น ดูเหมือนว่านพั่วจวินจะเป็นลูกน้องคนหนึ่งของเขา
และโอมาน ราโมวิช ก็แดไม่ได้ที่จะเริ่มวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของเย่เฉินและสำนักว่านหลงแกครั้ง ข้างในใจ
เมื่อก่อน เขาคิดว่าสำนักว่านหลงยึดทรัพย์สินของตระกูลเย่ไปครึ่งหนึ่ง จึงปกป้องตระกูลเย่
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินจะผิดปกติไปอย่างน่าตกใจ และบุคลิกอันแข็งแกร่งแบบนี้ จะยอมจำนนต่อคนอื่นได้อย่างไร？
ดังนั้น สุดท้ายแล้วสำนักว่านหลงยอมตระกูลเย่ หรือเย่เฉินยอมสำนักว่านหลง เรื่องนี้ยังคงเป็นคำถาม
แต่จากการแสดงออกของเย่เฉินแล้ว เหมือนว่าอย่างหลังมีแนวโน้มมากกว่า
เมื่อคิดเช่นนี้ โอมาน ราโมวิชก็ยิ่งกลัว
ถ้าแม้แต่สำนักว่านหลงก็แพ้ให้ลูกน้องเย่เฉิน แล้วตัวเองจะไปสู้อะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา？จะไม่ถูกเขาจัดการโดยสิ้นเชิงหรอกเหรอ？
อันโตนิโอในตอนนี้ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
เพราะเขาฟังออกว่า เย่เฉินจะให้ว่านพั่วจวินมาดูแลตระกูลซาโน่ ถ้า ตระกูลซาโน่ไม่ฟังคำสั่งของเย่เฉินอีก ก็เป็นไปได้สูงที่จะถูกว่านพั่วจวินกำจัด
เขาไม่รู้เลยว่าเย่เฉินมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ และที่นั่นก็มีสงครามตลอดปี คนที่หวงแหนชีวิตแบบนั้น ใครจะยอมไป？
เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาจึงขอร้องเย่เฉิน：“คุณเย่ ความผิดพลาดทั้งหมดในวันนี้เกิดจากความสับสน ได้โปรดอย่ามายุ่งกับคนไร้วุฒิภาวะอย่างผมเลย หากคุณยังไม่พอใจ ทำร้ายผม ว่าผมก็ได้ เอาบัญชีมาให้ผม ผมจะโอนเงินให้คุณเอง เอาเท่าไหร่คุณว่ามาเลย ผมแค่ขอให้คนมีเกียรติอย่างคุณ ปล่อยผมไปเถอะ ……”
เย่เฉินมองเขา พูดอย่างเยือดเย็นว่า：“ตอนอยู่ที่ยุโรปเหนือ ผมปล่อยคุณไปแล้ว มิฉะนั้นคุณจะมีโอกาสปรากฏตัวตรงนี้ได้อย่างไร？”
พูดไป เย่เฉินก็ส่ายหน้า ถอดถอนหายใจ：“ผมให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณไม่รับไว้เอง！”
โอมาน ราโมวิชยังอยากอ้อนวอน เย่เฉินก็ขี้เกียจพูดกับเขาเยอะ จึงพูดกับเขาและอันโตนิโออย่างเยือกเย็น：“แจ้งลูกน้องพวกคุณสองทั้งสองให้ถอนออก สิบนาทีต่อมา พวกคุณสองคนตามผมไปไชน่าทาวน์！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...