ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5927

สรุปบท บทที่ 5927 คุณไม่รับไว้เอง(2): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 5927 คุณไม่รับไว้เอง(2) จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 5927 คุณไม่รับไว้เอง(2) คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ชื่อของสำนักว่านหลงนั้น ในแวดวงทหารรับจ้างและแก๊งแทบจะไม่มีใครรู้จัก

อันโตนิโอย่อมรู้ดีเกี่ยวกับองค์กรระดับตำนานนี้ และประสบการณ์ที่เป็นตำนานของว่านพั่วจวิน

แต่เขาไม่คิดเลยว่า ที่เย่เฉินพูด เขาสามารถให้ว่านพั่วจวินมาที่นครนิวยอร์กได้ตลอดเวลา ความรู้สึกนั้น ดูเหมือนว่านพั่วจวินจะเป็นลูกน้องคนหนึ่งของเขา

และโอมาน ราโมวิช ก็แดไม่ได้ที่จะเริ่มวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของเย่เฉินและสำนักว่านหลงแกครั้ง ข้างในใจ

เมื่อก่อน เขาคิดว่าสำนักว่านหลงยึดทรัพย์สินของตระกูลเย่ไปครึ่งหนึ่ง จึงปกป้องตระกูลเย่

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินจะผิดปกติไปอย่างน่าตกใจ และบุคลิกอันแข็งแกร่งแบบนี้ จะยอมจำนนต่อคนอื่นได้อย่างไร?

ดังนั้น สุดท้ายแล้วสำนักว่านหลงยอมตระกูลเย่ หรือเย่เฉินยอมสำนักว่านหลง เรื่องนี้ยังคงเป็นคำถาม

แต่จากการแสดงออกของเย่เฉินแล้ว เหมือนว่าอย่างหลังมีแนวโน้มมากกว่า

เมื่อคิดเช่นนี้ โอมาน ราโมวิชก็ยิ่งกลัว

ถ้าแม้แต่สำนักว่านหลงก็แพ้ให้ลูกน้องเย่เฉิน แล้วตัวเองจะไปสู้อะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา?จะไม่ถูกเขาจัดการโดยสิ้นเชิงหรอกเหรอ?

อันโตนิโอในตอนนี้ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

เพราะเขาฟังออกว่า เย่เฉินจะให้ว่านพั่วจวินมาดูแลตระกูลซาโน่ ถ้า ตระกูลซาโน่ไม่ฟังคำสั่งของเย่เฉินอีก ก็เป็นไปได้สูงที่จะถูกว่านพั่วจวินกำจัด

เขาไม่รู้เลยว่าเย่เฉินมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ และที่นั่นก็มีสงครามตลอดปี คนที่หวงแหนชีวิตแบบนั้น ใครจะยอมไป?

เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาจึงขอร้องเย่เฉิน:“คุณเย่ ความผิดพลาดทั้งหมดในวันนี้เกิดจากความสับสน ได้โปรดอย่ามายุ่งกับคนไร้วุฒิภาวะอย่างผมเลย หากคุณยังไม่พอใจ ทำร้ายผม ว่าผมก็ได้ เอาบัญชีมาให้ผม ผมจะโอนเงินให้คุณเอง เอาเท่าไหร่คุณว่ามาเลย ผมแค่ขอให้คนมีเกียรติอย่างคุณ ปล่อยผมไปเถอะ ……”

เย่เฉินมองเขา พูดอย่างเยือดเย็นว่า:“ตอนอยู่ที่ยุโรปเหนือ ผมปล่อยคุณไปแล้ว มิฉะนั้นคุณจะมีโอกาสปรากฏตัวตรงนี้ได้อย่างไร?”

พูดไป เย่เฉินก็ส่ายหน้า ถอดถอนหายใจ:“ผมให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณไม่รับไว้เอง!”

โอมาน ราโมวิชยังอยากอ้อนวอน เย่เฉินก็ขี้เกียจพูดกับเขาเยอะ จึงพูดกับเขาและอันโตนิโออย่างเยือกเย็น:“แจ้งลูกน้องพวกคุณสองทั้งสองให้ถอนออก สิบนาทีต่อมา พวกคุณสองคนตามผมไปไชน่าทาวน์!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน