ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5972

ถ้าหากให้กุสตาโว่ถูกสังหารในเหตุการณ์จลาจลที่เรือนจำ อุปสรรคขัดขวางอันนี้ก็จะอันตรธานไปหมดสิ้น ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาลสหรัฐอเมริกาหรือว่าตระกูลรอธส์ไชลด์ ก็จะสูญเสียแต้มต่อในการควบคุมเขาไปทันที

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที รู้ว่าโอกาสมาถึงแล้ว

ดังนั้น เย่เฉินจึงถามเขา: “ที่เรือนจำแห่งนี้เคยเกิดเหตุจลาจลขึ้นไหม?”

“แน่นอน”ลูคัสพูดออกมาทันที: “เหตุจลาจลในนี้ก็คือเรื่องปกติ ผู้คุมเองก็ไม่ซักถาม พวกเขาก็เหมือนกับเจ้าฟาร์มหมา เอาหมาป่าฝูงหนึ่งมาขังไว้ในกรง ถือโอกาสให้พวกมันกัดและแย่งกัน พวกเขาเพียงแค่มองดูความสนุกอยู่ที่ข้างหลังลูกกรงเหล็กเท่านั้น รอจนดูความสนุกพอแล้ว ก็เข้ามาแทรกแซงสักหน่อย แยกพวกหมาป่าที่กัดกันออก ลากศพออกไปข้างนอก แล้วค่อยนำหมาป่าที่รอดชีวิตตีคนละห้าสิบที"

พูดไป ลูคัสถามเย่เฉิน: “ทำไมอยู่ๆถึงถามเรื่องนี้?”

เย่เฉินมองไปทางโจเซฟทางด้านนั้น เห็นว่าลูกน้องของโจเซฟเริ่มตนแยกย้ายกันแล้ว กระจายตัวเดินมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งของกุสตาโว่ในทิศทางต่างๆ จึงกล่าวเสียงเบา: “ฉันรู้สึกว่าพวกเขาจะก่อเรื่อง”

ลูคัสกล่าวอย่างคุ้นชิน: “ปกติ พวกเขาก่อเรื่องจุดประสงค์ชัดเจน พวกเราหลบอยู่ห่างๆคอยดูความสนุกก็พอ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที วางช้อนลง กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ดูความสนุกอยู่ไกลๆจะไปสนุกอะไร ฉันคนนี้ชอบเข้าร่วมความสนุก”

พูดจบ ก็ลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินเข้าไปหากุสตาโว่

ในเวลานี้ กุสตาโว่เองก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ

ลูกน้องของโจเซฟถึงแม้ว่าจะกระจายออกไปคนละทิศละทาง แต่คนพวกนี้เหมือนกับเดินมุ่งหน้ามาหาตนเอง มีบางคนเดินตรงเข้ามาหาตนเอง และมีบางคน เดินอ้อมไปอ้อมมาราวกับเส้นโค้ง ถึงขนาดมีบางคนเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อล้อมตัวเองไว้ตรงกลาง

สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมา กล่าวกับลูกน้องข้างกายเสียงเย็นชา: “ดูท่าโจเซฟจะลงมือวันนี้!”

ลูกน้องสิบกว่าคนตื่นตัวขึ้นมาทันที