ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5983

ที่ห้องรับรองแขกของเรือนจำบรูคลิน พูดตามความหมายที่เคร่งครัดไม่นับว่าอยู่ในพื้นที่ทำงาน แล้วก็ไม่นับว่าอยู่ในพื้นที่เขตแดนเช่นกัน แต่เป็นส่วนคาบเกี่ยวของทั้งสองพื้นที่ดังกล่าว

ก็เป็นเพราะเป็นส่วนคาบเกี่ยว ดังนั้นห้องรับรองแขกอยู่ห่างจากเขตแดนไม่ได้ไกลมากนัก ก็คือออกจากประตูลูกกรง เดินไปตามทางเดินหลายสิบเมตรจนสุดทาง ห้องทั้งสองฝั่งล้วนเป็นห้องรับรองแขก

แต่ว่า ห้องรับรองแขกของเรือนจำบรูคลินก็แบ่งเป็นหลายระดับ

ห้องรับรองแขกทั่วไปเป็นนักโทษทั้งหมดใช้ร่วมกัน ในหนึ่งห้องรับรองแขก มีโต๊ะรับรองอย่างน้อยสิบถึงยี่สิบตัว คนในครอบครัวหรือทนายของนักโทษมาแล้ว ก็จะมาเจอหน้ากันที่นี่

ในห้องรับรองแขกประเภทนี้ ด้านข้างมีนักโทษกับคนในครอบครัวอยู่ตลอด อีกทั้งยังมีผู้คุมคอยจับตามอง ไม่อนุญาตให้มีการสัมผัสกันทางกายภาพรวมทั้งการส่งมอบสิ่งของ พูดตามจริงคือไม่ค่อยมีอิสระ

คนที่ตัวตนพิเศษเล็กน้อยบางส่วน ก็สามารถได้รับห้องรับรองแขกส่วนตัวขนาดเล็กที่ค่อนข้างลับตาห้องหนึ่ง ในห้องรับรองแขกประเภทนี้ ไม่มีนักโทษและคนในครอบครัวอื่นๆ มีผู้คุมคอยเฝ้าดูเพียงหนึ่งคนเท่านั้น ความเป็นอิสระค่อนข้างมาก

แต่ว่า ที่นี่ยังมีห้องรับรองแขกที่ค่อนข้างหรูหรา ภายในห้องรับรองแขกไม่เพียงมีโซฟาและทีวี ยังมีขนมเครื่องดื่มจำนวนหนึ่ง สิ่งที่หาได้ยากกว่าคือ ห้องนี้ยังมีการจัดการเสียงพิเศษ ค่อนข้างเก็บเสียง อีกทั้งไม่มีอุปกรณ์กล้องวงจรปิดใดๆ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ทีด้านในนี้ ผู้คุมจะไม่เข้ามาก้าวก่าย บุคคลที่มาเยี่ยมสามารถนำสิ่งของจำนวนหนึ่งติดตัวมาได้ ขอเพียงแค่ผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยของเรือนจำก็สามารถส่งมอบให้แก่นักโทษได้ ใช้ที่เป็นห้องเยี่ยมสำหรับสามีภรรยากระทำเรื่องบางอย่างระหว่างสามีภรรยาจริงๆก็ไม่ถูกห้ามปราม

ทุกครั้งที่พัศดีเรือนจำเจอหน้ากับกุสตาโว่ จะเลือกในห้องรับรองแขกนี้ เพื่อมั่นใจถึงความเป็นส่วนตัว

ตอนที่เย่เฉินกับกุสตาโว่ ถูกพาตัวมาที่หน้าประตูห้องรับรองแขกห้องนี้พร้อมกัน เขาสัมผัสได้ว่ามีคนนั่งอยู่ด้านในแล้วคนหนึ่ง

ผู้คุมเปิดประตูออก มีชายกลางคนคนหนึ่งสวมชุดสูทสวมแว่นตาสีทอง ค่อนข้างสุภาพเรียบร้อย แล้วก็ค่อนข้างสอดคล้องกับภาพลักษณ์ของสังคมชนชั้นสูงของสหรัฐอเมริกา กำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา พร้อมทั้งคาบซิก้าร์มวนหนึ่ง