ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5987

มีหน้าของกุสตาโว่อยู่ ลูคัสรีบเก็บของส่วนตัวของตนเองเรียบร้อยอย่างไว ตอนที่เวลาเดินเล่นกำลังจะจบลง ก็ได้ย้ายมาที่ห้องขังที่เย่เฉินอยู่แล้ว

ตอนที่กุสตาโว่มาถึงห้องขังของเย่เฉิน ประโยคแรกที่หลุดปากพูดออกมาก็คือ: “แม่โว๊ย คุณเย่ ห้องขังของพวกคุณทำไมถึงได้สะอาดขนาดนี้?”

เพื่อนร่วมห้องจังทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน นึกย้อนกลับไปถึงวันนี้ที่ทำความสะอาดอย่างยากลำบาก แต่ละคนยังจดจำได้อย่างชัดเจนในใจ

เย่เฉินในเวลานี้ยิ้มเล็กน้อยทันที เอ่ยปากกล่าว: “ในห้องขังนี้ สุขอนามัยเป็นเป้าหมายในการประเมินที่สำคัญที่สุด ฉันไม่สนว่าจะเข้ามาในนี้เพราะพวกเขาวางเพลิงฆาตกรรมหรือปล้นชิงทรัพย์ หรือว่าเข้ามาเพราะล่วงละเมิดทางเพศหรือหลอกลวงตอนที่อยู่ด้านนอก อยู่ที่ในห้องขังนี้ ถ้าหากใครกล้ามีพฤติกรรมที่ไม่ถูกสุขอนามัยใดๆแม้แต่เพียงนิดเดียว ฉันจะให้เขาชดใช้ด้วยการเลือดตกยางออก”

พูดไป เย่เฉินมองไปทางกุสตาโว่ กล่าวอย่างจริงจัง: “นายก็เหมือนกัน”

กุสตาโว่ไม่กล้ามีขัดคำสั่งใดๆ กล่าวรับรองอย่างลนลาน: “คุณเย่วางใจได้เลย ผมจะต้องปฏิบัติตามคำชี้แนะของคุณทั้งหมดอย่างเคร่งครัด”

สำหรับกุสตาโว่แล้ว ตอนนี้อยากจะมีชีวิตอยู่ต้องพึ่งพาเย่เฉิน ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาก็ไม่กล้าแสร้งทำเป็นอวดเก่งต่อหน้าเย่เฉินแม้แต่นิดเดียว

เห็นว่าห้องขังของเย่เฉินนอกจากสะอาดแล้ว อย่างอื่นก็ทรุดโทรมมาก เขารีบกล่าวอย่างประจบสอพลอกับเย่เฉิน: “คุณเย่ คืนวันนี้ผมเสียเงินไปกับบรูซ ไวน์สไตน์สองแสนดอลลาร์เป็นอย่างน้อย ครับ เจ้าหมอนี่ติดค้างน้ำใจผมครั้งหนึ่ง ถ้าหากคุณต้องการอะไร บอกกับผมได้เลย เขาจะต้องไม่กล้าพูดมากแน่!”

เย่เฉินกล่าวถามอย่างสงสัย: “Miss Worldสองคนนั้นคืนนี้ของนายต้องใช้สองแสนเลยเหรอ?”

กุสตาโว่กล่าวอย่างเจ็บปวด: “ทั้งสองคนล้วนนั่งเครื่องบินมาโดยเฉพาะ แต่ละคนคืนละหลายหมื่นดอลลาร์ ห้องก็ยังต้องอีกหลายหมื่นดอลลาร์ บวกกับตั๋วเครื่องบินชั้นเฟิร์สคลาสและอื่นๆอีก สองแสนดอลลาร์ล้วนเป็นการประมาณการแบบลับๆ”

พูดไป กุสตาโว่กล่าวด่าพึมพำ: “ที่จริงแล้วบรูซ ไวน์สไตน์เป็นแค่ตัวประกอบตัวเล็กๆเท่านั้น เพียงแต่พวกเราเพิ่งจะเข้ามาอยู่ในขอบเขตการควบคุมดูแลของเขาเท่านั้น ด้วยตำแหน่งของเขา ไม่คู่ควรกับบริการระดับสูงขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ คืนนี้เขานับว่าโชคหล่นทับ”

เย่เฉินกล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “ผมว่าอาจจะไม่แน่ ถึงแม่สาวสวยจะแพงมาก แต่มีความเป็นไปได้สูงมากที่เขาจะไม่มีบุญได้เสพสุข”

“งั้นเหรอ?”กุสตาโว่กล่าวถามอย่างสงสัย: “คุณเย่ ทำไมคุณพูดแบบนี้?”

เย่เฉินมองกุสตาโว่ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “อีกไม่นาน บรูซ ไวน์สไตน์จะประสบกับค่ำคืนที่ดำมืดที่สุดในชีวิตของเขา เขาจะต้องเป็นเหมือนกับแมลงวันไร้หัวที่บินชนกำแพงไปทั่วนครนิวยอร์ก สุดท้ายจะต้องมาร้องขอความช่วยเหลือจากฉันอย่างจนปัญญามากๆ”

กุสตาโว่กล่าวถามอย่างไม่เข้าใจ: “เขาไปนอนกับผู้หญิงสองคน ยังมีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือของคุณอีกเหรอ?”